Φθινόπωρο 2001. Μπροστά στη λαίλαπα του Big brother το Mega προτάσσει μια διαφορετική κωμική σειρά. Δεν έχει κάποιο από τα big name της εποχής, παρόλα αυτά λόγω εξωτερικών γυρισμάτων στην Αυστραλία, το κόστος ανεβαίνει. Στο κανάλι καρδιοχτυπούν, αλλά στην τελική σούμα το Είσαι το ταίρι μου δικαιώνει το κανάλι.
Ο «Λάζαρος» χάθηκε
Μια από τις καλύτερες σειρές όλων των εποχών, που παίζεται ακόμα και σήμερα και που εδραίωσε μια ομάδα ηθοποιών που κυριαρχούν σήμερα. Αυτό ήταν το Είσαι το ταίρι μου, που έστειλε στην πρώτη γραμμή των ηθοποιών, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και την Κατερίνα Λέχου και γνώρισε στο κοινό τη Βίκυ Σταυροπούλου, τον Αλέξη Γεωργούλη –ασχέτως αν ακολούθησε άλλη πορεία– και τον Άρη Σερβετάλη. Ο τελευταίος μπορεί οπτικά να έμοιαζε με τον συγκάτοικο του Χιου Γκραντ στο Notting Hill, αλλά στην ουσία ο ρόλος του Λάζαρου, ήταν απίστευτα καλογραμμένος από τον Θοδωρή Πετρόπουλο και ήταν κάτι πολύ παραπάνω από το φρικιό με το κόκκινο λοφίο με τον Μήτσο, το αγαπημένο ιγκουάνα της ελληνικής τηλεόρασης.
Η σειρά γίνεται τεράστια επιτυχία και ο κόσμος διψάει να γνωρίσει τα νέα πρόσωπα. Είναι η εποχή της pulp δημοσιογραφίας που κυνηγάει ανθρώπους, που εισβάλει σε προσωπική ζωή και σπίτια. Ο Άρης Σερβετάλης παθαίνει αγοραφοβία και απομακρύνεται απ’ όλα. Δεν ξέρει αν θα συνεχίσει στην υποκριτική ή θα φύγει για αλλού. Ως προς το ζην ο ίδιος δήλωσε σε μετέπειτα συνέντευξη: «Έτσι, αποσύρθηκα από τα εγκόσμια κι έπιασα δουλειά ως μαραγκός σε μια μάντρα στο Ελληνικό, όπου φυλάσσονται και συντηρούνται σκάφη. Εκεί ασχολήθηκα με την κατασκευή και τη συντήρηση καταστρωμάτων σκαφών. Ο πατέρας μου ήταν μαραγκός και από μικρός είχα καλή σχέση με τις ξυλουργικές εργασίες και με το ξύλο ως υλικό. Ήταν μια πιο γήινη δουλειά. Υπήρχε αυστηρό ωράριο, σκληρή εργασία, ήταν πιο straight τα πράγματα. Άλλωστε, η χειροτεχνία είναι ψυχοθεραπευτική».
Το παιδί από τη Νάξο και το Κουκάκι
Η καταγωγή του είναι από την Απείρανθο της Νάξου, αλλά γεννήθηκε σαν σήμερα το 1976 και μεγάλωσε στο Κουκάκι. Μετά το λύκειο άρχισε να δουλεύει σε μια αποθήκη ηλεκτρικών ειδών. Τότε το μόνο τον ενδιέφερε ήταν να μαζεύει λίγα χρήματα και το καλοκαίρι να κάνει διακοπές.
Με το θέατρο δεν είχε καμία σχέση, μέχρι που μια φίλη του, τον πείθει να δώσει εξετάσεις στο υπουργείο Πολιτισμού για να γραφτεί σε δραματική σχολή.
Περνάει και, το 1997, ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή με Σκρατς του Κοπί στο θέατρο Ελυζέ. Ύστερα, παίζει στην παράσταση Ουπς σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Ναι του σκηνοθέτη που στην πορεία έκαναν πολλές δουλειές μαζί, αλλά φέτος κοντραρίστηκαν για τον Ρινόκερο. Ακολουθεί το Είσαι το ταίρι μου, η επιτυχία, η εξαφάνιση και η ανακάλυψη της θρησκείας. Όπως είχε δηλώσει «έπρεπε να πάρω τις αποστάσεις μου από όλη αυτή την επιτυχία, αλλιώς θα έχανα τον εαυτό μου».
Από τον Παπακαλιάτη, στον Λάνθιμο και τον Παπαϊωάννου
Η επαναφορά του στην υποκριτική και την τηλεόραση γίνεται με έτερη σειρά που έγραψε ιστορία: Το «κλείσε τα μάτια» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Και δε σε ένα ρόλο οριακό: Αυτό του τυφλού. Ρόλος που μπορούσε κάλλιστα να γίνει γκροτέσκ, αλλά ο ηθοποιός τα κατάφερε παλικαρίσια.
Και μετά ακολουθεί τηλέφωνο από νεαρό σκηνοθέτη που ετοιμάζει μια «περίεργη» ταινία, την Κινέττα. Απὀ την άλλη γραμμή του τηλεφώνου είναι ο Γιώργος Λάνθιμος, ο άνθρωπος που έβγαλε εκ νέου τον ελληνικό κινηματογράφο στο εξωτερικό.
Με τον «πατριάρχη» του ελληνικού weird cinema –όπως το χαρακτήρισε ο Guardian–, συνεργάστηκαν και στις Άλπεις, το φιλμ μετά τον Κυνόδοντα, αλλά και στο θεατρικό Πλατόνοφ στο Εθνικό θέατρο. Και μάλιστα την περίοδο που ο Λάνθιμος ήταν στα Όσκαρ με τον Κυνόδοντα.
Νωρίτερα το 2006 στα εγκαίνια του Παλλάς, ο Άρης Σερβετάλης είναι παρών και πάνω στην σκηνή. Και συγκεκριμένα στο 2 του Δημήτρη Παπαϊωάννου, του θριαμβευτή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004. Και ακολουθεί η συνεργασία τους στη Μήδεια (2)
Δύο ή τρία πράγματα που ξέρουμε για αυτόν
Ο «Λάζαρος» του Είσαι το ταίρι μου ή ο «Φώτης» από το Singles δεν είναι πια εδώ. Ο ηθοποιός χαράσσει τη δική του πορεία, μακριά από εμπορικά κλισέ. Περιορίζει τις συνεντεύξεις του, μόνο όταν έχει να πει κάτι για τη δουλειά του. Από σπόντα μαθεύτηκε ο γάμος του με την εικαστικό και σκηνοθέτη Έφη Μπίρμπα. «Είναι πολύ σημαντικό αυτό, η κοινή πίστη σε κάτι είναι ο κοινός μας παρονομαστής, έχουμε τον ίδιο στόχο. Πηγαίνουμε προς την ίδια κατεύθυνση από παράλληλους δρόμους, δεν χρειάζεται να ταυτίζεται ο ένας με τον άλλον. Αυτό είναι βέβαια ένας καθημερινός αγώνας. Πέφτεις, ξανασηκώνεσαι, και πάλι από την αρχή. Είναι όμως σημαντικό να υπάρχει αυτή η κοινή πίστη», είχε δηλώσει για τη σύζυγό του.
Και ναι μπορεί να μην κάνει τα εξώφυλλα, ή τα εύπεπτα πράγματα, αλλά στο χώρο του, που φτάνει μέχρι αρχαία τραγωδία, ο Σερβετάλης πουλάει. Κόβει εισιτήρια. Καταλάβατε; Και χωρίς καθόλου φανφάρες.
Ο άνθρωπος του Θεού
Το καλοκαίρι που μας πέρασε μια ελληνική παραγωγή, με διεθνείς βλέψεις, κόβει απίστευτα εισιτήρια Ο άνθρωπος του Θεού, δίχασε κοινό και κριτικούς, αλλά πήγε σφαίρα σε εισιτήρια. Ο ίδιος δεν είχε διστάσει να μιλήσει πολλές φορές για την πίστη του, προκαλώντας και εδώ πολλές αντιδράσεις.
Και αν εδώ μιλάμε για διχασμό, τι να πούμε για το τι συνέβη πριν λίγο καιρό με τον Ρινόκερο. Η παράσταση είχε ανέβει τη σεζόν 2019-20 και ήταν τεράστια επιτυχία.
Φυσικά διακόπηκαν οι παραστάσεις λόγω Covid-19 και φέτος που άνοιξαν ξανά τα θέατρα, ανέβηκε εκ νέου. Όμως όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει όλα τα θέατρα Covid-free, ο Σερβετάλης αποχώρησε από την παράσταση. Όπως προέκυψε στην πορεία, ο ηθοποιός είχε συμφωνήσει με την παραγωγή πως αν γίνει η είσοδος μόνο για εμβολιασμένους, θα αποχωρούσε καθώς δεν δέχεται το «τσουβάλιασμα» των ανθρώπων.
Και σκίζεται για άλλη μια φορά η χώρα στα δύο (ως συνήθως). Μετά την αποχώρηση και όλο το θόρυβο που προέκυψε, ο ίδιος έδωσε την απάντηση του μέσω instagram:
Από εκεί και πέρα, σιωπή. Όπως έκανε πάντα. Ένας ήσυχος, ταλαντούχος άνθρωπος που χωρίς να το θέλει βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Συμβαίνουν και αυτά.
Σπύρος Δευτεραίος
