Μόνο όσοι γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν σε ένα θερμοκήπιο ή έχουν ισχυρή προστασία γύρω τους, δεν κάνουν λάθη. Όμως και αυτό παίζεται. Ο Πέτρος Φυσσούν όπως κάθε άνθρωπος είχε τα πάνω και τα κάτω του. Μόνο που στα δεύτερα και κυρίως στα επαγγελματικά, έγιναν και καταστροφές.
Η ζωή μύθος
Γεννήθηκε στη Ρωσία (άλλα πηγές αναφέρουν το Αγρίνιο ως τόπο γέννησης) και ήρθαν οικογενειακώς στη χώρα μας; Ο ίδιος δεν έλεγε τίποτα σχεδόν για τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του, παρά μόνο ότι ήταν απελπιστικά φτωχά. «Έχω περπατήσει ξυπόλητος, έχω φάει σκουπίδια, οκτώ ετών πουλούσα κουλούρια για να ζήσω», έχει πει για τα παιδικά του χρόνια ο ηθοποιός. Τα μόνα στάνταρ είναι ότι γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1933, είχε μια αδελφή που πέθανε το 2013 και έναν αδελφό μικρότερο, τον Κώστα επίσης ηθοποιό που «έφυγε» πέρυσι.
Και φυσικά η ρωσική καταγωγή που δεν κρυβόταν. Και εμφανισιακά και σε επίπεδο μόρφωσης και κουλτούρας που ο πατέρας, παρόλο τη φτώχεια φρόντισε να μεταδώσει στα παιδιά του.
Κλειστές πόρτες
Τελείωσε τη Σχολή του θεάτρου Τέχνης. Όμως εκεί περίμενε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που ο Κουν δεν του έδωσε. Και έφυγε, ξεκινώντας τις συνεργασίες στο ελεύθερο θέατρο. Λαμπέτη–Χορν στον Βροχοποιό, αλλά και τα Δέντρα πεθαίνουν όρθια δίπλα σε Βασίλη Διαμαντόπουλο και Μαρία Αλκαίου. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο θέατρο. Αλλά και Εθνικό και συνεργασία με Παξινού-Μινωτή. Μιλάμε για τα τέλη της δεκαετίας του ’50, αρχές το ’60. Ο ελληνικός κινηματογράφος είναι στα ύψη και ένας γοητευτικός, υπερταλαντούχος με άκρως κινηματογραφικό πρόσωπο σαν τον Πέτρο Φυσσούν θα έπρεπε να γινόταν ανάρπαστος.
Έκανε ταινίες και μάλιστα σε δύο από αυτές (Προδοσία και ο Ζεστός μήνας Αύγουστος) έδωσε τέτοιες ερμηνείες που αν ήταν στην Αμερική, είχε το Όσκαρ στην τσέπη του.
Έκανε σινεμά και ωραίες ταινίες και διαφορετικές. Αλλά από την Φίνος Φιλμ δεν πέρασε ποτέ. Ο ίδιος υποστήριζε ότι κάποιοι ηθοποιοί δεν τον ήθελαν. Πάντως η 7η τέχνη του φύλαξε μια πίκρα στην δεκαετία του ’90. Ντούμπλαρε τη φωνή του Μπρούνο Γκανζ στη βραβευμένη με χρυσό φοίνικα, Αιωνιότητα και μια μέρα του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν και πρωταγωνιστής κανονικός, αλλά ήταν τα ξένα κεφάλαια στη μέση!
Η φρουρά και τα περίεργα
Η Φρουρά στο Ρήνο υπήρξε η μεγαλύτερη θεατρική του επιτυχία. Και μάλιστα έγινε μέσα στη χούντα, που δεν του είχε και τρελή αγάπη. Παρόλα αυτά το αντιρατσιστικό έργο της Λίλιαν Χελμ, αποδείχτηκε η μεγαλύτερη και εμπορική επιτυχία του. Αρχικά ανέβηκε στο «Όρβο» της Βουκουρεστίου με παρτενέρ την Αλεξάνδρα Λαδικού. Την επόμενη σεζόν πήγε στον «Ακάδημο» με τη Μάρθα Βούρτση μόνο που εδώ οι φήμες της εποχής μιλάνε για σύγκρουση.
Και την επόμενη σεζόν ανεβάζει επιθεώρηση στο «Περοκέ». Ναι, σωστά διαβάζετε. Επιθεώρηση. Που απέτυχε και για να σώσει την σεζόν ανέβασε ξανά τη Φρουρά στον Ρήνο. Και έσκισε. Αυτή την φορά είχε παρτενέρ την Αμαλία Γκιζά.
Ο Λιάπκιν, ο Πρεβέζης και το «BENT»
Με την τηλεόραση υπήρξε φειδωλός. Σαν πρωταγωνιστής είχε μια αλλά τεράστια επιτυχία: Τον Συνταγματάρχη Λιάπκιν σε σκηνοθεσία του μέγα Βασίλη Γεωργιάδη. Μην το ψάξετε στο διαδίκτυο ή στη δημόσια τηλεόραση: Έχει σβηστεί. Μόνο κάποια αποσπάσματα όπως το παρακάτω έχουν σωθεί:
Το καλοκαίρι του 1980 τον βρίσκει στο «Σμαρούλα» στην Ευελπίδων, ως περιοχή αρχικά. Έχει ανεβάσει το Ιβάν Ιβάνοβιτς που αν και πολύ καλό έργο, ο ηθοποιός βιώνει μια ακόμη εμπορική αποτυχία. Είναι αυτό που λέγαμε στην εισαγωγή για τις καταστροφικές επιλογές. Όπως δεν του πήγαινε η επιθεώρηση ή οι φαρσοκωμωδίες, έτσι και το καλοκαίρι δεν ανεβαίνει ο Ιβαν Ιβάνοβιτς. Παρόλο που ήταν κωμωδία, άλλου τύπου όμως.
Και τότε εμφανίζεται ως ο από μηχανής Θεός, ή διάολος, ο Δημήτρης Κολλάτος με τον «Άγιο Πρεβέζης». Η θεατρική μεταφορά του βίου και της πολιτείας του Στυλιανού Κορνάρου, γίνεται κόκκινο πανί για την εκκλησία και αρχίζουν οι μηνύσεις. Ο Πέτρος Φυσσούν που δεν είχε ποτέ προκαλέσει βρίσκεται αρχικά κατηγορούμενος με τον Δημήτρη Κολλάτο και μετά οι δυο τους περνάνε σε προσωπική δικαστική αντιδικία. Αλλά το ταμείο ήταν κάτι παραπάνω από γεμάτο. Ο σκηνοθέτης πολλά χρόνια μετά δήλωσε ότι το έργο σε 50 μέρες είχε κόψει 50.000 εισιτήρια και ο Φυσσούν που κινδύνευε να πάει φυλακή λόγω χρεών, σώθηκε.
Και λίγους μήνες μετά σειρά είχε το Bent. Εκεί κοντά, στην Δεριγνύ στο θέατρο Αθηνά. Μιλάμε για 40 χρόνια πριν, που σχεδόν πρώτη φορά ανέβαινε έργο με gay θεματολογία σε κεντρικό θέατρο, από δυο μεγάλους ηθοποιούς: Φέρτης-Φυσσούν. Αρχικά η παράσταση σοκάρει λόγω θέματος και υπήρχαν και αντιδράσεις. Όμως όσοι την είχαν δει, μιλάνε με τα καλύτερα λόγια και για το έργο και τις ερμηνείες.
Κομμάτια ζωής
Ήταν κοινό μυστικό, ότι αρχικά ο πεθερός του Κώστας Χατζηχρήστος δεν τον ήθελε για σύζυγο της κόρης του Τέτας. Όχι για προσωπικούς λόγους, απλά δεν ήθελε η κόρη του να μπλέξει με άνθρωπο του θεάτρου. Να όμως που συνέβη. Και το ζευγάρι έζησε μια μυθιστορηματική σχέση που το 2004 όμως βρέθηκε στις εκπομπές και τα πρωτοσέλιδα. Αιτία ήταν η απόφαση της κόρης τους, Άννας να γίνει καλόγρια. Ο άνθρωπος που έτρεμε στην ιδέα να βγει να μιλήσει για κάτι περισσότερο από τη δουλειά του, γίνεται πρώτο θέμα η οικογενειακή του ζωή, ερήμην του.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν ήταν ευτυχισμένα. Έχοντας χάσει μεγάλο μέρος από τη σύνταξη του βρέθηκε, το 2013, να τον έχουν πετάξει έξω από το σπίτι που νοίκιαζε με τη σύζυγό του, για ένα ευτελές ποσό. Από την άλλη το 2015 «έφυγε» η σύζυγός του, με την οποία είχαν σχεδόν χωρίσει. Να όμως που εκείνος δεν άντεξε και σε συνδυασμό με την κλονισμένη του υγεία «έφυγε» για πάντα στις 5 Δεκεμβρίου 2016. Ήταν 83 ετών.
