- Πλένουμε το σιτάρι από το προηγούμενο βράδυ και το βάζουμε να μουλιάσει με κρύο νερό και λίγο αλάτι σε μια κατσαρόλα.
- Το πρωί το ξεπλένουμε να φύγει η μαυρίλα του και το βράζουμε καλά για 40΄. Το στραγγίζουμε καλά στο σουρωτήρι και φυλάμε σε μπολ το χυλό του. Το απλώνουμε σε πετσέτα και το αφήνουμε να στεγνώσει και όχι να ξεραθεί.
- Ξεπλένουμε τις σταφίδες και τις βουτάμε για 3΄ σε ζεστό νερό για να μαλακώσουν. Τις σουρώνουμε και τις στεγνώνουμε σε πετσέτα.
- Αδειάζουμε το στεγνωμένο σιτάρι και τις στεγνωμένες σταφίδες σε βαθιά λεκάνη και προσθέτουμε ένα-ένα τα υλικά μας, εκτός από τη φρυγανιά και τη ζάχαρη.
- Ανακατεύουμε με τις παλάμες το ινδοκάρυδο με το ξύσμα για να μη λασπώσει το ξύσμα και να απλωθεί ομοιόμορφα στο υλικό. Ζάχαρη στη γέμιση του κόλλυβου δεν βάζουμε.
- Παίρνουμε έναν δίσκο και στρώνουμε στη βάση του μια λαδόκολλα, την οποία κόβουμε με το ψαλίδι στο σχήμα της βάσης. Απλώνουμε το υλικό έτσι ώστε να σχηματιστεί ένα βουναλάκι χωρίς να είναι μυτερό και το συμπιέζουμε προς τα κάτω με τις δύο παλάμες.
- Με το κουτάλι της σούπας αδειάζουμε προσεκτικά λίγη-λίγη τη φρυγανιά από την άκρη του δίσκου προς το κέντρο και την «πατικώνουμε» με το χαρτί. Το ινδοκάρυδο το χρησιμοποιούμε για να απορροφά την υγρασία των υλικών της γέμισης, ενώ τη φρυγανιά για να μη λιώσει η ζάχαρη και τα στολίδια και κολλήσουν.
- Πασπαλίζουμε ανάλαφρα τη ζάχαρη από το κέντρο του δίσκου προς τις άκρες και την «πατικώνουμε» με την άλλη όψη του χαρτιού. Αποφεύγουμε τη ζάχαρη άχνη διότι κρακελώνει και χαλάει το στόλισμα. Χρειάζεται τρεις φορές πιο πολλή από την ψιλή ζάχαρη για να καλυφθεί ένας δίσκος, και μόλις ανακατευτεί λασπώνει αμέσως το σιτάρι.
- Παίρνουμε μια μυτερή οδοντογλυφίδα και χαράζουμε ανάλαφρα πάνω στη ζάχαρη και συγκεκριμένα στο κέντρο του δίσκου έναν σταυρό, και δεξιά κι αριστερά του σταυρού δύο κυπαρισσάκια, δύο μαργαρίτες, και στο περίγραμμα του δίσκου μια γιρλάντα. Αδειάζουμε σε ρηχό πιάτο τα ασημένια κουφετάκια και τα τοποθετούμε πάνω στη χαραγμένη από την οδοντογλυφίδα ζάχαρη.
- Πηγή: monastiriaka.gr. Η συνταγή είναι από το βιβλίο του ιερομόναχου Δημήτριου Καββαδία Ως γλυκέα τω λάρυγγί μου.
