Χαστούκι στο σύστημα με αποχή

Οι γνωστοί «σωτήρες» θέλουν για μια ακόμη φορά να μας σώσουν. Από ποιους άραγε; Έχουν εξαπατήσει τόσες φορές τον ελληνικό λαό και αυτός ψάχνει πλέον να βρει κάποιους που θα τον σώσουν από τους «σωτήρες».

Το κλεπτοκρατικό σύστημα που διαχειρίζεται επί δεκαετίες σταθερά, με τα γνωστά αποτελέσματα, την εξουσία στην Ελλάδα, με κλίκες «ημετέρων» να λεηλατούν τον κρατικό πλούτο, κατάφερε να πετύχει παγκόσμιο ρεκόρ εξωτερικού χρέους ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, να αποβιομηχανοποιήσει πλήρως από άκρη σε άκρη τη χώρα δημιουργώντας στρατιές ανέργων, να οδηγήσει σε μαρασμό τη γεωργία και να περιορίσει συνειδητά τις δυνατότητες της ελληνικής κτηνοτροφίας προς όφελος των αντιστοίχων συμφερόντων των δανειστών μας, Γερμανών και Ολλανδών, που μας προμηθεύουν έναντι δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως μοσχαράκια γάλακτος, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα.

Αντί να μπει ΦΠΑ 23% στο μοσχαράκι γάλακτος που εισάγεται σχεδόν αποκλειστικά από την Ολλανδία και την Γερμανία, προτιμήθηκε από τον τελικό «διαπραγματευτή», πανεπιστημιακό δάσκαλο και υπουργό Οικονομικών της Ελλάδος, να επιβαρυνθεί η ιδιωτική εκπαίδευση με 23%. Άλλο ένα κτύπημα με μπαλτά στη μάθηση.

Οι «σωτήρες» που θέλουν να μας ξανασώσουν οδήγησαν με εγκληματική αδράνεια σε δραματικό αδιέξοδο τις δημογραφικές προοπτικές της χώρας επιτρέποντας σε ανεξέλεγκτες ορδές μεταναστών να επιβάλλουν αλλοίωση των πληθυσμιακών χαρακτηριστικών της χώρας σε συνδυασμό με την αιμορραγούσα εξερχόμενη μετανάστευση του ανθού της ελληνικής νεολαίας αλλά και έμπειρου επιστημονικού δυναμικού.

Το επίπεδο του συστήματος υγείας βρίσκεται στο ναδίρ των τελευταίων δεκαετιών. Η ελληνική μάθηση τιμωρείται και όποιος επιθυμεί να αριστεύσει βρίσκεται πλέον υπό διωγμό. Οι αμυντικές δυνατότητες των ενόπλων δυνάμεων έχουν εξασθενίσει σοβαρά, ενώ το καζάνι στην ανατολική Μεσόγειο βράζει και ο άμεσος γεωγραφικός μας περίγυρος τρίζει.

Σε κάθε τομέα η πορεία που ακολούθησαν οι διαδοχικοί «σωτήρες» μας υπήρξε ισοπεδωτική και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μηχανισμοί συνεχίζουν να κρατούν δέσμιους τους Έλληνες ψηφοφόρους διότι το πελατειακό σύστημα δυστυχώς υπάρχει και δρα σε βάρος των υγιών προοπτικών της χώρας. Τα γνωστά κόμματα εξουσίας με «αναγκαστικά δάνεια» από τον ελληνικό λαό, τα οποία ουδέποτε επιστρέφουν, συνεχίζουν να αποσπούν με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, εναλλασσόμενα, τις πρωτιές στις εκλογές παίρνοντας και ως πρόσθετο τρόπαιο πενήντα βουλευτές «μπόνους» εξευτελίζοντας κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας.

Οι ίδιοι άνθρωποι, με παλιές και νέες παρέες και με άλλους τίτλους στα καπέλα τους, θέλουν να εξαπατήσουν ξανά τον ελληνικό λαό.

Οι πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων της διαπλοκής επιλέγουν με ψηφοθηρικά κριτήρια άτομα φαιδρά και παντελώς ακατάλληλα να παράγουν κυβερνητικό έργο, τα οποία υποβιβάζουν το κύρος του κοινοβουλίου και διασύρουν τη χώρα διεθνώς όταν καλούνται να την εκπροσωπήσουν, και το χειρότερο, βλάπτουν τα εθνικά της συμφέροντα, είτε οικονομικά είναι αυτά είτε άλλου είδους. Αυτοί έχουν μάθει να ζητούν ξανά και ξανά την ψήφο του ελληνικού λαού χωρίς να σκέπτονται ούτε τις οικονομικές αλλά ούτε και τις ευρύτερες αρνητικές συνέπειες που προκύπτουν όταν μια χώρα, στο όνομα δήθεν της δημοκρατίας, πηγαίνει κάθε δεύτερη Κυριακή στις κάλπες, επειδή κάποιοι ανώριμοι κατάφεραν με ψέματα να εξαπατήσουν τον λαό και να πάρουν το πηδάλιο στα χέρια τους.

Πεπειραμένοι κλεπτοκράτες και αμόρφωτοι πειραματιζόμενοι μάγοι ζητούν πάλι την ψήφο του ελληνικού λαού. Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλο, ούτε την οικονομική εξαθλίωση, ούτε την καταρράκωση της εθνικής της αξιοπρέπειας, ούτε τον εξευτελισμό που υφίσταται ο κάθε πολίτης, ως πολίτης μιας υπερήφανης για τον πολιτισμό της χώρας. Δεν αξίζει στους Έλληνες η κατάντια του συσσιτίου και της ουράς για εξήντα ευρώ.

Με τα σημερινά δεδομένα το πιο ηχηρό μήνυμα στους επαγγελματίες πολιτικούς της διαφθοράς, της διαπλοκής και της καταστροφής είναι η αποχή από την φαρσοκωμωδία, αλλά και συγχρόνως τραγωδία, της πολιτικής απάτης.

Οι Έλληνες πρέπει αυτή τη φορά, με καθαρή συνείδηση να επιστρατεύσουμε ψυχικό σθένος και αξιοπρέπεια και να πούμε μαζικά όχι στη βαρβαρότητα του βιασμού της δημοκρατίας.