Μιά σκιά, ένας κουκουλοφόρος, κάτι άυλο, κάτι που μας πλακώνει στο στήθος και μας κάνει να παραλύουμε. Θέλουμε να φωνάξουμε, αλλά δεν μπορούμε. Θέλουμε να τρέξουμε, άλλα τα πόδια μας δεν υπακούνε. Μας κόβεται η αναπνοή και είμαστε ανίκανοι να αντιδράσουμε.
Και τότε η αίσθηση του τρόμου είναι πολύ έντονη κι όταν ξυπνάμε χρειαζόμαστε λίγα δευτερόλεπτα, για να συνειδητοποιήσουμε ότι όλο αυτό δεν ήταν μιά πραγματικότητα, αλλά κάτι σαν όνειρο.
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν βιώσει τουλάχιστον μιά φορά στη ζωή τους αυτή την κατάσταση. Συνήθως λίγο πριν ξυπνήσουμε και σπανιότερα λίγο πριν τον ύπνο, νιώθουμε αυτή την “παρουσία” στο χώρο.
Οι παλιότεροι το φαινόμενο αυτό το ονόμαζαν Μόρα. Στο άκουσμα του έκαναν το σταυρό τους και φοβούνταν να περιγράψουν τι ακριβώς βίωναν. ‘Ελεγαν μάλιστα ότι όταν συμβαίνει σε κάποιον, δεν πρέπει να τον καλέσεις με το όνομά του γιατί τον παίρνουν οι δαίμονες.
‘Εχουν δοθεί και άλλες ερμηνείες όπως ότι πρόκειται για φαντάσματα, για Αγίους, για εξωγήινους, για τον Διάβολο, το χάρο κλπ.
Η επιστημονική ονομασία αυτής της κατάστασης, είναι Υπνική Παράλυση και τα αίτια που την προκαλούν δεν είναι πολύ γνωστά.
Συμβαίνει κατά τη διάρκεια του ύπνου “RΕΜ”, συνήθως όταν είμαστε ξαπλωμένοι ανάσκελα. Όταν ο εγκέφαλος ξυπνάει μετά απο την κατάσταση “REM”, αλλά η σωματική παράλυση παραμένει. Αυτό έχει ως συνέπεια ένα άτομο να καταλαβαίνει τι του συμβαίνει αλλά να μην μπορεί να κινηθεί. Επιπλέον μπορεί να επιφέρει και υπναγωγικές παραισθήσεις
Επιμέλεια: Ζαμπετάκη Ε.
