Πώς γίνεται ένα νοσταλγικό τραγούδι να είναι τόσο χαρούμενο και …ξεσηκωτικό; Ρωτήστε τον Ματθαίο Τσαχουρίδη, που με τη λύρα και την ερμηνεία του αγγίζει τις ποντιακές ψυχές όπου γης!
Αυτήν τη φορά, ο Μακούλης ερμηνεύει τους όμορφους στίχους του Νικόλαου Ξενιτόπουλου-Μισιράντη για το Τσίντσκαρο, το ποντιοχώρι της Τσάλκας με τον Αε-Θωμάν και τα κρύα τα νερά.
Η μουσική είναι του Σάκη Σωτηριάδη, όσο για το βίντεο, όπως διαβάζουμε στο τέλος του τραγουδιού: «δεν είναι απλώς εικόνες. Είναι μνήμη. Είναι συγκίνηση. Είναι επιστροφή». Γιατί «κάθε πέτρα, κάθε δρόμος, κάθε βλέμμα μιλά για κείνους που πέρασαν».
Στη νεοελληνική απόδοση, οι στίχοι λένε τα εξής:
Αχ δικό μου Τσίντσκαρο,
από τα χωριά της Τσάλκας,
δεν μπορώ να σε βγάλω
μέσα από την καρδιά μου.
Σε άφησα και έφυγα
στη μάνα πατρίδα (Ελλάδα),
αλλά τα μάτια μου πάλι κοιτάζουν εκεί
όπου πρωτοείδαν το φως.
Επιθυμώ πολύ να ξαναδώ
το σπίτι μας, σχολείο και εκκλησία,
να προσκυνήσω τον Άγιο Θωμά,
να πάρω ευλογία.
Και στο πανηγύρι του χωριού
θα πάω στη λειτουργία,
θα δωρίσω και ένα πρόβατο
θυσία στην Παναγία.
Χαρά σε σένα όμορφο Τσίντσκαρο
με τα νερά τα κρύα,
λίμνη έχεις μεγάλη σαν θάλασσα
και πολλές κρήνες.
Και για τις ψυχές που αποδήμησαν
ανάβω ένα κεράκι,
λάδι και θυμίαμα,
να καίει το καντήλι.
Αχ δικό μου Τσίντσκαρο,
από τα χωριά της Τσάλκας,
δεν μπορώ να σε βγάλω
μέσα από την καρδιά μου.
