Βουβός πόνος στο μνημόσυνο και το τρισάγιο για τα θύματα των Τεμπών – «Αυτοί που έχουν ευθύνες θα λογοδοτήσουν στον Θεό»

Με δάκρυα στα μάτια και λουλούδια στα χέρια, συγγενείς των θυμάτων, κάτοικοι της περιοχής, καθώς και διασώστες που είχαν επιχειρήσει στο σημείο παραβρέθηκαν το πρωί της Κυριακής στο Μακρυχώρι του δήμου Τεμπών Λάρισας στο ετήσιο μνημόσυνο για τις 57 ψυχές που έχασαν τη ζωή τους στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, έναν χρόνο πριν.

Το μνημόσυνο τέλεσε ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου Ιερώνυμος, ενώ παρών ήταν και ο αντιδήμαρχος του δήμου Τεμπών Νίκος Μητσογιάννης, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν στον τόπο της τραγωδίας το μοιραίο εκείνο βράδυ.

«Είδαμε μια χαώδη κατάσταση εκεί στο σημείο της τραγωδίας. Θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειες. Αυτό που είδα εγώ, μην με ρωτάτε τι, σας παρακαλώ, να μην το δει κανένας σας. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να σώσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι εκεί μας έλεγαν ότι δεν θέλουν να πεθάνουν, ότι θέλουν να ζήσουν, ότι θέλουν να δουν τις οικογένειές τους, μια κοπέλα μας είπε ότι θέλει να κάνει παιδί, να μην χάσει αυτό… Ακούσαμε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, έλεγε ο καθένας ότι είχε ανάγκη και εμείς προσπαθούσαμε να τους μιλάμε για να τους δώσουμε δύναμη να ζήσουν. Είδαμε πάρα πολλά, πολλά διασκορπισμένα σώματα, πολλοί σωθήκανε, δυστυχώς όμως όχι όλοι.

»Κάναμε ότι μπορούσαμε, πέντε μερόνυχτα ήμασταν εκεί… προσπαθούσαμε να δώσουμε συμπαράσταση και δύναμη, τους σκεπάζαμε που ήταν ημίγυμνοι λόγω του δυστυχήματος, κάναμε ότι μπορούσαμε για να ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι. Να μην ξανασυμβεί ποτέ ξανά αυτό το πράγμα. Αυτοί που έχουν τις ευθύνες θα λογοδοτήσουν όπου πρέπει και βασικότερα στον Θεό» ανέφερε, φανερά συγκινημένος.

Βαριά ήταν η ατμόσφαιρα και στο τρισάγιο που ακολούθησε στον τόπο της τραγωδίας.

Ο Μητροπολίτης Ιερώνυμος Λαρίσης σημείωσε ότι «θυμόμαστε τις 57 ψυχές των ανθρώπων μας που πια είναι δικοί μας άνθρωποι. Είναι δική μας ευθύνη να τους θυμάστε και να τιμάμε αυτή τη μνήμη. Είναι μια μέρα βαριά σήμερα, αυτοί οι άνθρωποι είναι στο επίκεντρο των σκέψεων και της προσευχής μας. Μέσα σε όλα αυτά είναι και όλα τα άλλα που ακούμε αυτές τις ημέρες. Έναν κεκοιμημένο τον τιμάς πολύ με την σιωπή, τον τιμάς πολύ με την προσευχή, δεν τον τιμάς με τον θόρυβο.

»Για άλλη μια φορά η μικροπολιτική έρχεται να καλύψει την ουσιαστική πολιτική, δηλαδή το πως θα γίνει για να είναι ασφαλείς οι σιδηρόδρομοι, οι τόποι μας να είναι καύχημα μόνο για την ομορφιά τους και να μην γίνονται διάσημοι για άλλους λόγους. Όλα τα άλλα είναι απλά λόγια που κουράζουν. Όλα αυτά τα λόγια δεν δικαιώνουν τις ψυχές που έφυγαν, οι ψυχές αυτές θα βρουν τη δικαίωση όταν θα είμαστε σίγουροι ότι οι σιδηρόδρομοί μας είναι ασφαλείς και τα πράγματα θα δουλεύουν σωστά. Στον χρόνο επάνω η δική μας συμβουλή είναι για να μην μείνουν οι νεκροί αυτοί μια ακόμη ανάμνηση ενός θλιβερού δυστυχήματος, θα πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε ώστε να πάμε συνολικά τον τόπο μπροστά. Ο Θεός να τους αναπαύει».