Ο λαός μας έχει δύο παροιμίες: Η μία λέει ότι «όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, στο τέλος πέφτει ο ίδιος μέσα», και η άλλη λέει ότι «όποιος πηδάει πολλά παλούκια, στο τέλος κάθεται πάνω σε ένα απ’ αυτά».
Φαίνεται ότι οι παροιμίες ταιριάζουν γάντι σε αυτό που θα πάθει η Τουρκία στο νομό Αντιόχειας – Χατάι.
Ο νομός Αντιόχειας βρίσκεται στη νότια Τουρκία στην ιστορική περιοχή της Κιλικίας, έχει έκταση 5.600 km², πληθυσμό 1.670.712 κατοίκους και χωρίζεται διοικητικά σε 15 επαρχίες.
Ο συγκεκριμένος νομός –ή με βάση την οθωμανική διοικητική διαίρεση, το Σαντζάκιο της Αλεξανδρέτας– μετά την Ανακωχή του Μούδρου το 1818 καταλήφθηκε από τους Γάλλους που έκαναν προέλαση από τη Συρία στην Ανατολία. Σύμφωνα με το άρθρο 7 της Συμφωνίας της Άγκυρας που υπογράφηκε με τη Γαλλία στις 20 Οκτωβρίου 1921, ο Μουσταφά Κεμάλ ως αντάλλαγμα της γαλλικής στήριξης στον πόλεμο εναντίον των Ελλήνων δέχτηκε το σαντζάκι να παραμείνει εντός των συνόρων της Συρίας.
Εκεί συστάθηκε από τις γαλλικές Αρχές μια αυτόνομη διοίκηση· η σύνθεση του πληθυσμού ήταν η εξής:
- Άραβες αλεβίτες: 61.600 (28%).
- Άραβες σουνίτες: 22.000 (10%).
- Έλληνες και λοιποί χριστιανοί: 17.600 (8%).
- Τούρκοι: 85.800 (39%).
- Αρμένιοι: 24.200 (11%).
- Τσερκέζοι, Εβραίοι, Κούρδοι: 8.800 (4%).
Η γαλλική (επί)κυριαρχία στο πρώην Σαντζάκιο της Αλεξανδρέτας διήρκεσε μέχρι τις παραμονές του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τότε που η Γαλλία προσπαθούσε να πείσει τον Μουσταφά Κεμάλ να συμπαραταχθεί μαζί της και με την Αγγλία απέναντι στη Γερμανία του Χίτλερ.
Ο Μουσταφά Κεμάλ ζήτησε το πρώην Σαντζάκιο της Αλεξανδρέτας για να συζητήσει το θέμα της συμμετοχής στο πλευρό της Γαλλίας και της Αγγλίας. Ως αποτέλεσμα ανατολίτικων παζαριών, οι Γάλλοι άνοιξαν το δρόμο για την προσάρτηση στην Τουρκία.
Πρώτα ιδρύθηκε το τουρκικό Κράτος του Χατάι (γαλλικά: État du Hatay), με τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Σαντζακίου της Αλεξανδρέτας στις 2 Σεπτεμβρίου 1938. Στις 29 Ιουνίου 1939 το νομοθετικό σώμα του Κράτους του Χατάι (με 40 μέλη, από τους οποίους 22 Τούρκοι) αποφάσισε την ενσωμάτωσή του στην Τουρκία και έκτοτε αποτελεί το νομό Χατάι, σύμφωνα με την απόφαση που έλαβε η τουρκική Εθνοσυνέλευση.
Μετά από τις εξελίξεις αυτές, στις 23 Ιουλίου 1939 τα γαλλικά στρατεύματα εγκατέλειψαν την περιοχή.
Φυσικά, η Τουρκία δεν συμμετείχε ποτέ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Γαλλίας και της Αγγλίας, αντιθέτως, ενώ ήταν κατ’ όνομα ουδέτερη σύνηψε συμφωνία με τη Γερμανία του Χίτλερ, ενώ παρείχε πολύτιμες πρώτες ύλες στη ναζιστική αμυντική βιομηχανία.
Τα χρόνια πέρασαν και φθάσαμε στο 2011, τότε που η Τουρκία αποφάσισε να αποτελέσει βάση για τους λιποτάκτες του συριακού στρατού και για τις ομάδες εκείνων που ήθελαν την ανατροπή του Άσαντ. Η περιοχή που επιλέχτηκε για την εκπαίδευση όλων αυτών, αλλά και ως ορμητήριο εναντίον της Συρίας, ήταν ο νομός Αντιόχειας (Χατάι).
Όταν ξέσπασε ο ξενοκίνητος εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, εκατομμύρια εγκατέλειψαν στα σπίτια τους και κατέφυγαν στον Λίβανο, στην Ιορδανία και στην Τουρκία. Πολλοί από τους Σύρους πρόσφυγες στην Τουρκία επέλεξαν να εγκατασταθούν στο νομό Αντιόχειας. Όμως, αυτό σταδιακά άρχισε να οδηγεί σε ανατροπή των δημογραφικών ισορροπιών.
Πρόσφατα ο δήμαρχος του Μητροπολιτικού Δήμου Χατάι, Λουτφού Σαβάς, έκανε την εξής δήλωση, χτυπώντας καμπανάκια για το μέλλον της περιοχής: «Το 75% των γεννήσεων στο Χατάι γίνονται από γυναίκες που προέρχονται από τη Συρία».
Σημειώνεται ότι ο δήμαρχος, ο οποίος προέρχεται από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 2019 έλαβε 490.269 ψήφους και ποσοστό 55,16%, ενώ ο εκλεκτός του ΑΚΡ Ιμπραήμ Γκιουλέρ, 380.495 ψήφους και ποσοστό 42,81%.
Επειδή ο Ερντογάν και το ΑΚΡ αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τον υπερπληθυσμό των Σύρων σε ορισμένους νομούς, η δήλωση αυτή θεωρήθηκε ότι θίγει τα πολιτικά τους συμφέροντα και γι’ αυτό το λόγο το γραφείο του νομάρχη του Χατάι κατέθεσε μήνυση κατά του δημάρχου για «ρατσιστικό λόγο».
Ο δήμαρχος είπε συγκεκριμένα: «Οι γυναίκες που προέρχονται από τη Συρία γεννούν ένα παιδί κάθε χρόνο υπερβαίνοντας τη φυσική γονιμότητα, και υπάρχει έκρηξη του συριακού πληθυσμού σε πολυγαμικές οικογένειες. Ήταν μεγάλο λάθος να δίνουμε υπηκοότητα στους Σύρους, με δικαιώματα εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Μετά από 12 χρόνια ο δήμαρχος του Μητροπολιτικού Δήμου Χατάι θα είναι Σύρος. Τους απαγορεύεται να αγοράζουν γη, αλλά αγοράζουν συνεχώς μέσω των Τούρκων εταίρων τους. Προειδοποιώ, το Χατάι χάνεται».
Συνεχίζοντας, χρησιμοποίησε τις ακόλουθες εκφράσεις: «Το Χατάι έχει πληθυσμό 1.670.000. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, υπάρχουν περίπου 500.000 Σύροι. Αλλά ο ανεπίσημος αριθμός είναι πάνω από 800.000. Περίπου ένας στους δύο κατοίκους είναι Σύροι. Το 75% των γεννήσεων στο Χατάι γίνονται από γυναίκες που προέρχονται από τη Συρία. Τρία από τα τέσσερα παιδιά που γεννιούνται είναι Σύροι. Η ψυχολογία του πολέμου έχει διαταράξει τις ορμόνες. Υπάρχουν Σύριες που γέννησαν σε 11 μήνες και γέννησαν 6 παιδιά σε 6 χρόνια. Οι περισσότεροι έχουν 3-4 γυναίκες και όλες έχουν πολλά παιδιά. Η δημογραφική δομή του νομού εξελίσσεται εναντίον μας. Μετά από 12 χρόνια ο δήμαρχος είναι Σύρος. Σε κανέναν μας δεν αρέσει.
»Αν υπήρχε υποψήφιος Σύρος στο Ρεϊχανλί, θα είχε κερδίσει τις δημοτικές εκλογές με μεγάλη διαφορά. Η ισορροπία αλλάζει σε πολλές επαρχίες. Οι Τούρκοι πολίτες δεν μπορούν να γίνουν πολίτες της ΤΔΒΚ αν δεν έχουν μείνει μόνιμα εκεί επί 12 χρόνια. Γιατί οι Σύροι γίνονται πολίτες της Τουρκίας αμέσως; Αυτό είναι το τελευταίο μέρος που πρόσθεσε ο Ατατούρκ στα εθνικά σύνορα. Το έδαφος είναι ολισθηρό σε αυτή την περιοχή. Αν χαθεί το Χατάι, θα χαθούν όλα. Παλεύουμε για να μην χαθεί το Χατάι. Δεν μπορώ όμως να το λύσω μόνος μου, αυτόν τον εθνικό αγώνα πρέπει να τον δώσει η Άγκυρα. Δεν μιλώ τόσο σκληρά όσο ο κ. Tanju Özcan [σ.σ. δήμαρχος του Bolu], αλλά η κατάσταση εδώ δεν πάει καθόλου καλά».
Αυτά είπε ο δήμαρχος Αντιόχειας και ο νομάρχης του πιο ρατσιστικού κράτους στον κόσμο τού έκανε μήνυση για «ρατσιστικό λόγο».
Τελικά η Ιστορία κάνει… κύκλους και με βάση τα καταγγελλόμενα από τον δήμαρχο το παλιό Σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας μπορεί να πάρει τη θέση που του αξίζει, για να αποδειχτεί για άλλη μία φορά πόσο σοφές είναι οι παροιμίες του ελληνικού λαού.
Όποιος πηδάει πολλά παλούκια…
![Τρέλα γενική [Διάβολος με αγγελικό πρόσωπο]. Φρανθίσκο Γκόγια υ Λουθιέντες [1864], οξυγραφία και ακουατίντα σε χαρτί (φωτ.: Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου)](https://www.pontosnews.gr/wp-content/uploads/2025/07/diavolos-charaktiko-360x180.jpg)
