Τον περασμένο Φεβρουάριο ο Κυριάκος Παπαδόπουλος μαζί με την 15χρονη κόρη του Βιβή στάθηκαν όρθιοι στην αίθουσα που απονέμονται τα Όσκαρ στο Λος Άντζελες δίπλα στην Δάφνη Ματζιαράκη η οποία με το ντοκιμαντέρ 4.1 miles διεκδίκησε το χρυσό αγαλματίδιο. Ο υποπλοίαρχος του Λιμενικού και κυβερνήτης του περιπολικού σκάφους ΠΛΣ 602 ήταν ο πρωταγωνιστής της κινηματογραφίστριας, μιας και μαζί με τους συναδέλφους του κατάφερε να σώσει χιλιάδες ζωές προσφύγων και μεταναστών το 2015 μέχρι και την άνοιξη του 2016, οπότε και λιγόστεψαν οι ροές από τα μικρασιατικά παράλια στη Μυτιλήνη.
Εκείνο το βράδυ στο Λος Άντζελες του είχε τεθεί ξανά η ερώτηση τι σκεφτόταν την ώρα της απονομής των Όσκαρ, για να δώσει την απάντηση: «Τα μάτια των ανθρώπων στα ναυάγια. Αυτά τα μάτια που ανάμεσα σε ουρλιαχτά μάς ζητούσαν να τα σώσουμε…».
Αυτός ο εμβληματικός αξιωματικός δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας, καθώς σε ηλικία 44 ετών άφησε χθες την τελευταία του πνοή από ανακοπή καρδιάς. Ο «ήρωας του Αιγαίου», όπως τον είπαν πολλοί, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λαγκάδα, τον εργατικό μαχαλά της Μυτιλήνης.
Απόγονος προσφύγων από τη Νικομήδεια, αποφοίτησε από τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων των Οινουσσών, ναυτολογήθηκε πρώτα σε πλοίο του Εμπορικού Ναυτικού και στη συνέχεια κατετάγη στο Λιμενικό Σώμα.
«Πόσους ανθρώπους έχετε σώσει;» τον είχε ρωτήσει ο Αυστριακός Βέρνερ Φάιμαν όταν επισκέφθηκε τη Μυτιλήνη με την ιδιότητα του καγκελαρίου, το 2015. «Περισσότερους από 5.000» του είχε απαντήσει ο αξιωματικός, για να πάρει την απάντηση από τον καγκελάριο που δεν άκουσε καλά ότι «και πέντε ζωές είναι πολύ σημαντικό». Όταν διευκρινίστηκε ο αριθμός, ο Βέρνερ Φάιμαν είπε έκπληκτος στον Έλληνα αξιωματικό ότι είναι ένας πραγματικός ήρωας.
(Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Στρατής Μπαλάσκας)
Μία από τις συγκλονιστικές σκηνές με πρωταγωνιστή τον Κυριάκο Παπαδόπουλο ήταν στο τέλος Σεπτεμβρίου του 2015 όταν συνέχιζε να κάνει τεχνητή αναπνοή σε ένα παιδί δύο ετών μέχρι να δέσει το πλοίο στο λιμάνι και να το παραδώσει στους διασώστες του ΕΚΑΒ. Όπως είχε δηλώσει, σταμάτησε να μετρά τις επιχειρήσεις διάσωσης στις οποίες συμμετείχε τον πρώτο μήνα της θητείας του στο Λιμενικό. «Στις πρώτες 20 με 30 φορές συνειδητοποίησα πως το να σώζεις ανθρώπους είναι σαν την ανάσα. Αναπνέεις χωρίς να μετράς τις ανασαιμιές σου», τόνιζε.
Για τη δράση του είχε τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και από την ελληνική πολιτεία. Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 16:30 στο ναό του Αγίου Θεράποντα Μυτιλήνης.