Ένα συναπάντημα Ποντίων από ολόκληρη τη χώρα, μια έκφραση χαράς, κεφιού και περηφάνιας για τους νέους, αλλά και μια ευκαιρία για τους μεγαλύτερους να συγκινηθούν, να καμαρώσουν τα παιδιά τους και να δηλώσουν για μία ακόμα φορά πιστοί στην παράδοση που χρόνια ακολουθούν, ήταν το 10ο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών στη Λάρισα.
Ένα πολύβουο μελίσσι από Πόντιους κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης σήκωσε… στο πόδι το Σάββατο την πρωτεύουσα της Θεσσαλίας. Από νωρίς το μεσημέρι, αυθόρμητα υπαίθρια γλέντια είχαν ξεκινήσει σε σημεία της πόλης αλλά και στην εθνική οδό, από όπου περνούσαν τα καραβάνια των ανθρώπων που κατευθύνονταν προς τη γιορτή. Ήταν στιγμές χαράς, υπερηφάνιας για την καταγωγή, αλλά και ένα ιδιότυπο κάλεσμα για το μεγάλο ποντιακό ραντεβού στο κλειστό γήπεδο της πόλης.
Παρά την ποντιακή καταγωγή μου, προσπάθησα να διατηρήσω «κρύο» το αίμα μου και να παρακολουθήσω το φεστιβάλ –το πρώτο που παραβρέθηκα ποτέ– ως ρεπόρτερ, καταγράφοντας απλώς στιγμιότυπα και μεταφέροντας εικόνες.
Δεν ξέρω αν κατάφερα να κάνω καλά τη δουλειά μου. Εκείνο που ξέρω είναι ότι τις περίπου έξι ώρες που βρέθηκα στο γήπεδο, έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να χαμογελάει με κρυφή περηφάνια με την αδημονία των νεαρών σε ηλικία χορευτών να μπουν και να «ακροβατήσουν» στο παρκέ. Τον… συνέλαβα να σηκώνεται από την καρέκλα του και να χειροκροτεί όταν μπήκαν στο γήπεδο τα ποντιακά λάβαρα –με την ελληνική σημαία να προηγείται–, και να ανατριχιάζει από τις πολεμικές ιαχές των χορευτών του πυρρίχιου. Αλλά και να κουνάει ασυναίσθητα τα πόδια του στους ρυθμούς της κεμετζέ ακόμη και την ώρα που έγραφε κάποιες αράδες…
Αργά το βράδυ, όταν τα φώτα είχαν σβήσει και έξω από το γήπεδο παρατηρούσα κάποιους νεαρούς που χόρευαν πριν ανέβουν στα λεωφορεία, έπεσε το βλέμμα μου σ’ έναν ηλικιωμένο κύριο. Κατά πάσα πιθανότητα είχε περάσει τα ογδόντα και στηριζόταν σε μπαστούνι.
«Του χρόνου θα είμαι πάλι στο φεστιβάλ. Όπου κι αν γίνει!», είπε στον νεαρό που τον συνόδευε, με ύφος που δεν σήκωνε αντιρρήσεις.
Να είσαι γερός, να σε δω και του χρόνου μπάρμπα, γιατί κι εγώ θα είμαι εκεί!
Ρωμανός Κοντογιαννίδης
