Παναΐα θρηνούσα Σουμελάν Γουμεράν – Ποντιακό τραγούδι εις μνήμην του γέροντα Παϊσίου
Της Άννας Τσαγκάρη
Βαρνακόβα, Κυκκώτισσαν και Βλαχερνών η κόρη
πάνω σ’ορμάνια εκάθισεν ασά ψηλά τα μέρη.
Μικρόκαστρο και Σουμελάν χτυπούνε τας καμπάνας.
Η Παναΐα ελάλησεν και Παναΐα δακρύζει.
Η πίστην ελιγόστεψεν, πάει η αγάπη εχάθει.
Ολίγοι απομείνανε και σ’ατουνούς ελπίζει.
Θάμα τρανό θα ίνεται, θάμα τρανόν θα γένει.
Πορταϊτισσα παρακαλεί το πεδιώθεν να σωθεί.
Άγιε μου Γεώργη φύλαξον και Άγιε Καβαλάρη
γουρμπάν εσέν Δημήτριεν με το χρυσόν δοξάρι.
Πατρόκοσμαν Παΐσιεν, του κόσμου την κακίαν
εσύ πολλά να πολεμάς του αλοστώρ την μανίαν.
Γιατί “αυτός” εζήλεψεν μανάδες και παιδίαν
πατρίδας, οικογένειας Ελλάδας σα βιβλίαν.
Γιατί αδα εγένεθεν η Ορθοδοξίαν.
Καρδιοφυλούσσα Παναΐα, ψυχής παραμυθιάν
Σε Εσέν εγώ εστήριξα την πάσαν μου ελπίδα.
Σκύβω και Σε προσκυνώ, σώσε την πατρίδα μας από τον “κακόν”.
Πηγή: orthodoxia-pontos.blogspot.gr