Τον ισχυρισμό ότι έλαβε χρήματα από τον γιο του π. Αντωνίου για να ανακαλέσει την δήλωσή του προς υποστήριξη της κατηγορίας στην εν εξελίξει δίκη του κληρικού και τεσσάρων εργαζομένων σε δομές της «Κιβωτού του Κόσμου», για σωματική και ψυχολογική κακοποίηση παιδιών που φιλοξενούσε η ΜΚΟ, πρόβαλε σήμερα στο Τριμελές Εφετείο ένας εκ των καταγγελλόντων.
Σύμφωνα με τον συνήγορο του καταγγέλλοντα, στο παιδί «ασκήθηκε πίεση και προσπάθειες να πεισθεί να ανακαλέσει και να αλλάξει την κατάθεση του».
Στις ερωτήσεις της προέδρου ο ίδιος ο μάρτυρας είπε πως δεν του ασκήθηκε πίεση, ούτε απειλήθηκε, ούτε φοβήθηκε από κάτι για να μεταβάλλει τη θέση του έναντι του κατηγορούμενου ιερωμένου, με τον οποίο, όπως είπε, συναντήθηκε.
Πρόεδρος: Γιατί ανακαλέσατε; Σας απείλησαν;
Μάρτυρας: Όχι, βρέθηκα με τον πάτερ.
Πρόεδρος: Σας πίεσε κάποιος; Φοβηθήκατε;
Μάρτυρας: Όχι.
Πρόεδρος: Γιατί αλλάξατε γνώμη;
Μάρτυρας: Γιατί ήθελα να αθωώσω τον πάτερ! Όχι τους υπόλοιπους.
Πρόεδρος: Πότε σας προσέγγισαν και ζήτησαν να αλλάξετε την κατάθεση;
Μάρτυρας: Τετάρτη βράδυ. Λίγο πριν από τη δίκη.
Πρόεδρος: Σας έδωσαν κάτι;
Μάρτυρας: Ήμασταν σε σπίτι φίλου και μας έδωσαν χρήματα, 100 ευρώ στον καθένα και στον έναν (από εμάς) 300 ευρώ. Ήρθε ο γιος του πατρός Αντώνιου και μας τα έδωσε.
Στο δικαστήριο κατέθεσε η Θεώνη Κουφονικολάκου, βοηθός του Συνηγόρου του Πολίτη για τα δικαιώματα του παιδιού, η οποία επιλήφθηκε της υπόθεσης όταν έφθασαν στο Συνήγορο καταγγελίες για βάναυσες τιμωρίες, σωματικές κακοποιήσεις και σκληρή παιδική εργασία σε δομές της «Κιβωτού».
Η μάρτυρας, αναφερόμενη σε συγκεκριμένα περιστατικά όπως τα εξιστόρησαν παιδιά, είπε στο δικαστήριο ότι οι περιγραφές αξιολογήθηκαν με βάση συγκεκριμένες παραμέτρους ως αξιόπιστες, καθώς μεταξύ άλλων αναδείκνυαν συγκεκριμένα συναισθήματα.
«Άγχος, φόβο, αγωνία “τι θα πάθω τώρα που τα λέω”. Ο πατήρ Αντώνιος στα μάτια τους ήταν σωτήρας τους. Ένα παιδί είπε: “Με βάλανε απομόνωση, αλλά είχαν δίκιο”. Αυτό είναι η κανονικοποίηση της βίας. Η […] έλεγε ότι τιμωρούνταν κάθε φορά που έκανε λάθος, με απαγόρευση να βλέπει την οικογένειά της. Μας έλεγε ότι δεν μπορεί να ξεχάσει την εικόνα να βλέπει το αυτοκίνητο με τη μαμά της να φεύγει. Μας είπε ότι δέχτηκε βία, ενώ υπήρξε και μάρτυρας βίας σε βάρος άλλης κοπέλας από υπεύθυνο της δομής. Είπε επίσης ότι το play room χρησιμοποιείται ως δωμάτιο απομόνωσης», κατέθεσε η Θεώνη Κουφονικολάκου.
Όπως τόνισε μεταξύ άλλων η μάρτυρας, «τα κακοποιημένα παιδιά αγαπούν τους φροντιστές κακοποιητές τους», και συμπλήρωσε: «Αυτά τα παιδιά πήγαν στην “Κιβωτό” γιατί δεν είχαν στήριξη και φροντίδα από την οικογένειά τους. Αυτή η έλλειψη εντείνεται πολλαπλάσια».
Η επιστημονική θέση της Θεώνης Κουφονικολάκου προκάλεσε τον εξής διάλογο με μέλος της σύνθεσης του δικαστηρίου:
Εφέτης: Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να υπάρχει σε ένα παιδί ο φόβος και η αγάπη. Πώς γίνεται αυτό; Είδαμε εδώ ένα παιδί το πρωί σε πλήρη σύγχυση. Αυτό το παιδί αγαπάει ή φοβάται; Μιλάμε για μια δουλική εξάρτηση.
Μάρτυρας: Όλα τα παιδιά που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία συνεχίζουν να αγαπούν τον κακοποιητικό μπαμπά και τη μαμά. Συνυπάρχουν αυτά.
Εφέτης: Δηλαδή τα παιδιά που κακοποιούνταν αγαπούσαν παράλληλα τον πατέρα Αντώνιο;
Μάρτυρας: Κάποια παιδιά μας το είπαν αυτό.
Εφέτης: Είναι αγάπη αυτό, ή είναι φόβος και εξάρτηση που μεταφράζεται έτσι;
Μάρτυρας: Θεωρώ ότι κάποια παιδιά είδαν τον πατέρα Αντώνιο σαν πατρική μορφή. Είναι δυνατό ένα παιδί να αγαπάει και να κακοποιείται ταυτόχρονα.
Υπενθυμίζεται ότι σε πρώτο βαθμό το Τριμελές Πλημμελειοδικείο κήρυξε ομόφωνα ενόχους τον κληρικό και τέσσερις από τους συνολικά οκτώ κατηγορούμενους για την υπόθεση.
Στον πατέρα Αντώνιο επέβαλε συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών και 3 μηνών (φυλάκιση 51 μηνών) για πέντε συγκεκριμένες πράξεις, από τις 19 που του αποδίδονταν. Οι πράξεις αφορούν βαριές και απλές σωματικές βλάβες σε βάρος παιδιών, όπως εξαναγκασμός σε εργασία παιδιών, παρατεταμένη απομόνωση και ξυλοδαρμούς, τις οποίες φαίνεται να παρότρυνε και να ενέκρινε.
Καταδίκασε επίσης τέσσερις στενούς συνεργάτες του –μεταξύ των οποίων ο γενικός διευθυντής της ΜΚΟ και εργαζόμενοι σε δομές της Κιβωτού–, σε ποινές 17 έως 40 μήνες φυλάκισης.
Σε όλους τους καταδικασθέντες το πρωτόδικο δικαστήριο χορήγησε 3ετή αναστολή.
