H σκληρή ζωή του Νίκου Σεργιανόπουλου: Η λάμψη, το σκοτάδι και το άγριο φινάλε

Το να προσπαθήσει να μαζέψει κάποιος τις φήμες που κυκλοφορούσαν πριν και μετά τη δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου εν έτει 2023, σίγουρα δεν έχει νόημα. Εκτός του ότι πολλά από αυτά ξεπερνούν την χυδαιότητα, αρκετά στοιχεία από το παρελθόν του που δεν έχουν γίνει γνωστά, δεν μπορούν να στοιχειοθετηθούν.

Και στην ουσία ποιον αφορά; Αν θέλαμε να κάνουμε μια αυτοσχέδια τοποθέτηση, θα λέγαμε ότι αν ο ηθοποιός ήξερε πόσο τον αγαπούσε ο κόσμος, ΙΣΩΣ να είχε πάρει άλλη τροπή η ζωή του. ΙΣΩΣ, όχι σίγουρα.

Γιατί ο κόσμος τον αγαπούσε, και όχι μόνο ως έναν δημοφιλή ηθοποιό που είχε μάθει από την τηλεόραση. Όταν έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες του θανάτου του, ο κόσμος (πλην ελαχίστων μικρόψυχων και ομοφοβικών) έκλαψε για έναν άνθρωπο που αγάπησε. Και που του ήταν παντελώς αδιάφορη η προσωπική του ζωή, την οποία σχεδόν ποτέ δεν πήγε να πουλήσει παραποιημένη για να γίνει αρεστός.

Τα όμορφα χρόνια στη Θεσσαλονίκη

Το δεύτερο παιδί της οικογένειας Σεργιανόπουλου γεννήθηκε στη Δράμα σαν σήμερα, πριν από 71 χρόνια. Από μικρός του άρεσε να χάνεται στα χωράφια και να ονειρεύεται. Μόνο που τα όνειρά του, μέχρι κάποια ηλικία, τα κρατούσε για τον εαυτό του. Όταν τα ανακοίνωσε, αναγκαστικά, έγινε χαμός. Το «αναγκαστικά» μεταφράζεται ότι είχε φτάσει 24 ετών και η Σχολή του Εθνικού Θεάτρου είχε ως ανώτατο όριο τα 25. Όταν βλέπει ότι πέφτει στην αντίδραση των γονιών του, παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Δουλεύει εντατικά ως λογιστής, και με τα χρήματα που μαζεύει κατεβαίνει στην Αθήνα.

Περνά μεν στη σχολή, αλλά τα χρήματα τελειώνουν. Οι σχέσεις με την οικογένεια έχουν διακοπεί, και ο Νίκος προσπαθεί να επιβιώσει. Αρχίζουν οι μεγάλες πείνες. Οι δικοί του λυγίζουν, και λύνουν το εμπάργκο.

Τελικά επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και μεταγράφεται στη σχολή του ΚΘΒΕ. Παράλληλα εργάζεται κυρίως ως σερβιτόρος, ενώ μετά μπαίνει στη δημιουργία της Πειραματικής Σκηνής. Ζει έντονα και σχετικά ελεύθερα.

Ο Νίκος δεν αγαπούσε τον εαυτό του, τον τιμωρούσε. «Όταν μια οικογένεια προσπαθεί να βάλει το παιδί σε κάποια καλούπια, πώς πρέπει να είναι κτλ., τότε μεγαλώνουν άνθρωποι που έχουν μέσα τους πληγές» έχει πει για τον Νίκο Σεργιανόπουλο η Λυδία Φωτοπούλου.

«Ακόμα και με τους φίλους του δεν ήταν ελεύθερος. Υπέφερε που έπρεπε να κρύβει το γεγονός της ομοφυλοφιλίας του συνεχώς» πρόσθεσε.

Το κεφάλαιο Βουτσινάς

Και κάπου εκεί στις αρχές του ’80 μπαίνει στη θεατρική ζωή της Θεσσαλονίκης –αλλά και του Σεργιανόπουλου– ο Ανδρέας Βουτσινάς. Ο μεγάλος σκηνοθέτης δεν έκρυψε ποτέ τον έρωτά του για τον ηθοποιό, κι έχει μιλήσει και για τα τρωτά του χαρακτήρα του.

«Ο Νίκος ήταν φοβερά αρνητικός στα πάντα. Έβρισκε κάτι για να του χαλάσει την πορεία», έχει πει. «Η αγάπη της οικογένειάς του ήταν η αδερφή του και όχι αυτός. Η αδερφή του τον αγαπούσε παράφορα και εκείνος την ζήλευε. Είχαν ανταγωνισμό, αλλά η αδερφή του ήταν καταπληκτική κυρία. Είμαι σίγουρος πως πέθανε διότι έφυγε ο Νίκος. Για εκείνη ο Νίκος ήταν ένα πρόσωπο μαγικό, αλλά εκείνος πίστευε πως τον λυπάται».

Κάποια στιγμή ο Νίκος Σεργιανόπουλος πήγε στο Παρίσι για να κάνει πλαστική στη μύτη του. Ήταν ένα δώρο του σκηνοθέτη, που σχολιάζει: «Άλλαξε τη μύτη του για την αδερφή του». Όσο για τη ζωή του αδικοχαμένου ηθοποιού στο Παρίσι, ο σκηνοθέτης εξομολογείται: «Δεν του άρεσε που δεν τον γνώριζαν. Όμως πηγαίναμε όπου μου ζητούσε».

Αρχές ’90. Ο Σεργιανόπουλος είναι λίγο πριν από τα 40. Είναι όνομα μεν στη θεατρική πιάτσα της Θεσσαλονίκης, αλλά δεν του αρκεί. Έχει παίξει σε μια-δυο σειρές, αλλά ακόμα δεν έχει κάνει τη μεγάλη έκρηξη. Και κάπου εκεί προκύπτει το τηλεοπτικό «Άφρικα».

Κατεβαίνει στην Αθήνα, και στην ουσία στα 40 του αρχίζει μια νέα ζωή. «Ήταν λάθος του να φύγει από εκεί. Πήγε στην τηλεόραση και άλλαξε», έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης σε συνέντευξή του.

Ο Μαρκοράς και οι άλλοι

Γίνεται γνωστός από την τηλεόραση, αλλά η μεγάλη έκρηξη έρχεται το 1997. Και ήταν φυσικά οι «Δυο ξένοι», για πολλούς η καλύτερη σειρά όλων των εποχών. Είναι στα 45 και γνωρίζει την καταξίωση και την αναγνώριση που επιθυμούσε.

Όμως η επιτυχία θέλει μέτρο και σύνεση – και φυσικά σωστές ισορροπίες που στην πορεία χάθηκαν. Έστω και αν δεν ήταν δική του υπαιτιότητα κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα οι θεατρικές προτάσεις που δεχόταν. Σαν να σβήστηκαν μεμιάς οι ρόλοι που είχε παίξει στη Θεσσαλονίκη, κυρίως.

Οι ρόλοι που του προτείνουν είναι μεν λαμπεροί, και καλοπληρωμένοι, αλλά δεν τον εκφράζουν. Τελικά το 2001 παίζει –για τελευταία φορά, όπως αποδείχτηκε– στο σανίδι, στο Νυφικό κρεβάτι, σε προσαρμογή και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα.

Με τον τελευταίο, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, έζησαν μια θυελλώδη σχέση. Με τσακωμούς, χωρισμούς, που ναι μεν κάποιοι τα γνώριζαν, αλλά γράφονταν ανώνυμα στα έντυπα της εποχής.

Ο Σεργιανόπουλος νιώθει να πνίγεται. Από την άλλη, οι επιτυχίες του στην τηλεόραση συνεχίζονται αμείωτες. Ασχέτως αν στο πέρασμα του χρόνου δεν τις θυμούνται παρά ελάχιστοι.

Η φωτεινή πλευρά: είναι ένας άνθρωπος πετυχημένος στη δουλειά του (και δη μετά τα 50, που σήμερα θα ήταν φαινόμενο), καλοπληρωμένος, γλεντζές και ανοιχτόκαρδος. Η σκοτεινή: ένας άνθρωπος που εκτός από εφήμερες περιπέτειες, αισθανόταν ενοχές και μοναξιά. Σύμφωνα με ανθρώπους που τον είχαν ζήσει εκείνη την περίοδο, «Ο Νίκος ξανοιγόταν πολύ εύκολα, σε ανθρώπους που μόλις είχε γνωρίσει». Από την άλλη ζούσε και κάτι απίθανες καταστάσεις, όπως ανώνυμα δημοσιεύματα αλλά και την εμμονή π.χ. μιας γνωστής δημοσιογράφου που ήθελε να τον καταστρέψει.

Τα σκαλοπάτια προς τα κάτω

Ξετυλίγοντας περισσότερες άγνωστες λεπτομέρειες για την προσωπικότητα του ηθοποιού, είχε επισημάνει ο Ανδρέας Βουτσινάς: «Αισθανόταν ότι δεν μπορούσε να αγαπηθεί. Τότε είχε αρχίσει τις ουσίες. Αισθανόταν κατωτερότητα». Όμως ο κόσμος τον αγαπούσε πολύ και το έδειξε…

Με τον Βουτσινά τα τελευταία χρόνια είχαν χαθεί γιατί «Δεν μου άρεσαν οι παρέες του».

Στις 2 Δεκεμβρίου 2007 συνελήφθη έχοντας στην κατοχή του 35 γραμμάρια κοκαΐνης και κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση ναρκωτικών. Δεν προφυλακίστηκε, γιατί δήλωσε και διαγνώστηκε εξαρτημένος χρήστης. Από τότε ξεκίνησε ο καταιγισμός «κίτρινων» δημοσιευμάτων και οι τόνοι λάσπης. Έγραφαν για απειλές εναντίον του, για περιπέτειες με εμπόρους ναρκωτικών κτλ., κτλ. Ο Νίκος δεν άντεξε όλο αυτόν τον καταιγισμό του κουτσομπολιού και απομονώθηκε.

Παράλληλα πρωταγωνιστούσε στη σειρά «Εξαφάνιση» που είχε γίνει μεγάλη επιτυχία. Ετοιμάζονταν για τον δεύτερο κύκλο, μόνο που…

«Δεν έχω κλάψει όσο με τον Νίκο… Δεν του άξιζε τέτοιο τραγικό τέλος. Πάντα του έλεγα: θα είσαι ένας καταπληκτικός γέρος. Ίσως ο Νίκος Σεργιανόπουλος να μην ήθελε να δει τον εαυτό του γερασμένο και προτίμησε να φύγει τόσο γρήγορα…Το τραγικό είναι πως έφυγε άδικα», είχε πει ο Ανδρέας Βουτσινάς.

Σπύρος Δευτεραίος