ΗΠΑ: «Έφυγε» στα 96 ο τραγουδιστής και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Χάρι Μπελαφόντε

Ένας από τους πιο επιτυχημένους Αφροαμερικανούς ποπ σταρ στην ιστορία, ο Χάρι Μπελαφόντε, ο τραγουδιστής και ηθοποιός που έσπασε τα φυλετικά εμπόδια στις ΗΠΑ, πέθανε στο σπίτι του στο Μανχάταν, σε ηλικία 96 ετών.

Γνωστός για τις επιτυχίες του Island In The Sun, το Mary’s Boy Child και το νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο Day-O (The Banana Boat Song), έμεινε επίσης στην ιστορία ως αγωνιστής για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ, ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του.

Πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, δήλωσε ο εκπρόσωπός του Κεν Σανσάιν.

Πούλησε εκατομμύρια δίσκους

Συχνά αποκαλούμενος Βασιλιάς της μουσικής Calypso, ο Μπελαφόντε γεννήθηκε στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης το 1927. Όταν εγκατέλειψε το γυμνάσιο, εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εργαζόμενος ως φορτωτής πυρομαχικών σε μια βάση στο Νιου Τζέρσεϊ.

Μετά τον πόλεμο, ακολούθησε το όνειρό του να γίνει ηθοποιός, σπούδασε δράμα στο διάσημο Δραματικό Εργαστήρι του Έρβιν Πισκάτορ μαζί με ανθρώπους όπως ο Μάρλον Μπράντο, ο Γουόλτερ Ματάου και ο Τόνι Κέρτις.

Πλήρωσε για τα μαθήματα τραγουδώντας σε κλαμπ της Νέας Υόρκης, όπου υποστηρίχτηκε από ομάδες που περιλάμβαναν τον Μάιλς Ντέιβις και τον Τσάρλι Πάρκερ.

Αυτό οδήγησε σε ένα συμβόλαιο ηχογράφησης και, αναζητώντας υλικό, ο Μπελαφόντε άρχισε να μελετά τα αρχεία του λαϊκού τραγουδιού στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τη μουσική Calypso με την οποία είχαν μεγαλώσει οι γονείς του.

Αποδείχθηκε μια σοφή κίνηση. Ο όμορφος νεαρός σταρ πυροδότησε τη μόδα για το είδος με τραγούδια όπως το Jamaica Farewell και το Day-O (ένα τραγούδι για τους λιμενεργάτες της Καραϊβικής), τα οποία εμφανίστηκαν και τα δύο στο τρίτο του άλμπουμ, Calypso.

Κυκλοφόρησε το 1956, έφτασε στην κορυφή των καταλόγων του Billboard και λέγεται ότι ήταν το πρώτο άλμπουμ από σόλο καλλιτέχνη που πούλησε περισσότερα από 1 εκατομμύριο αντίτυπα στις ΗΠΑ.

Η επιτυχία του ήταν τέτοια που ήταν ο πρώτος μαύρος που του επετράπη να εμφανιστεί σε πολλούς πολυτελείς χώρους των ΗΠΑ – συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που ήταν εκτός ορίων για καλλιτέχνες όπως ο Λούις Άρμστρονγκ και η Έλα Φιτζέραλντ.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ηχογράφησε περισσότερα από 30 άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένων των συνεργατικών δίσκων με τη Νάνα Μούσχουρη, τη Λένα Χορν και τη Μίριαμ Μακέμπα.

Ο Μπομπ Ντίλαν έκανε την πρώτη του ηχογραφημένη εμφάνιση παίζοντας φυσαρμόνικα στο άλμπουμ του Μπελαφόντε το 1962, Midnight Special.

Στενός φίλος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ήταν εμφανής υποστηρικτής του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, καθώς χρηματοδότησε πολλές οργανώσεις κατά του διαχωρισμού, ενώ διέσωσε τον Κινγκ και άλλους ακτιβιστές από τη φυλακή.

Έκανε επίσης εκστρατεία κατά της φτώχειας, του απαρτχάιντ και του AIDS στην Αφρική. και έγινε πρεσβευτής της Unicef, του ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά.

Το 1985, οργάνωσε το φιλανθρωπικό σινγκλ We Are the World, μια μουσική συνεργασία όλων των αστέρων που συγκέντρωσε χρήματα για την ανακούφιση της πείνας στην Αιθιοπία.

Αφού είδε ένα ζοφερό ρεπορτάζ για τον λιμό, αποφάσισε ότι οι Αμερικανοί καλλιτέχνες έπρεπε να συγκεντρώσουν χρήματα με τον ίδιο τρόπο που είχαν κάνει ο Μπομπ Γκέλντοφ και ο Μιτζ Ουρ με το τραγούδι «Do They Know It’s Christmas?» ένα χρόνο νωρίτερα.

Με σούπερ σταρ όπως ο Μάικλ Τζάκσον, ο Στίβι Γουόντερ, ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ο Μπομπ Ντίλαν, ο Ρέι Τσαρλς και η Νταϊάνα Ρος, το τραγούδι – που γράφτηκε από τους Τζάκσον και Λάιονελ Ρίτσι – συγκέντρωσε εκατομμύρια δολάρια.

Ακόμη και στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Μπελαφόντε μιλούσε ακόμα ανοιχτά για την ισότητα των φυλών και του εισοδήματος και παρότρυνε τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να κάνει περισσότερα για να βοηθήσει τους φτωχούς.

Έντονα αριστερός, έκανε εκστρατεία κατά του πυρηνικού οπλισμού και προκάλεσε διαμάχη το 2006, όταν, σε μια συνάντηση με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, περιέγραψε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ως «τον μεγαλύτερο τρομοκράτη στον κόσμο».

Ο Μπελαφόντε συνέκρινε επίσης τους υπουργούς Εξωτερικών του Μπους, Κόλιν Πάουελ και Κοντολίζα Ράις, που ήταν και οι δύο μαύροι, με σκλάβους που δούλευαν στο σπίτι του κυρίου τους και όχι στα χωράφια.

Μεταξύ των πολλών του βραβείων, ο Μπελαφόντε τιμήθηκε με το τιμητικό βραβείο του Κέντρου Κένεντι το 1989 και το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών το 1994. Ήταν EGOT,  ένας από τους σπάνιους ανθρώπους που έχουν λάβει και τα τέσσερα μεγαλύτερα βραβεία της ψυχαγωγίας, ένα Emmy, ένα Γκράμι, Όσκαρ και Τόνυ.