H ακατανόητη στάση της Ελλάδας στο casus belli

Το 1995 η Ελλάδα επικύρωσε στη Βουλή τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS στα αγγλικά), στην οποία είναι συμβαλλόμενα μέρη 168 χώρες.

Σύμφωνα με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, «η Ελλάδα κατά την κύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Ν. 2321/1995) δήλωσε ρητά ότι επιφυλάσσεται να ασκήσει σε οιοδήποτε χρόνο το δικαίωμά της να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ν.μ.».

Η Τουρκία αντιδρώντας στην κίνηση αυτή προχώρησε στην εξής εντελώς παράνομη με βάση το Διεθνές Δίκαιο ενέργεια: Η «Εθνοσυνέλευση του Μεγάλου Τουρκικού Έθνους» –όπως ονομάζεται επισήμως η τουρκική Βουλή– με ψήφισμά της στις 8 Ιουλίου 1995 εξουσιοδότησε την κυβέρνηση εν λευκώ και στο διηνεκές να κηρύξει πόλεμο (casus belli) στην Ελλάδα σε περίπτωση επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης της πέραν των 6 ναυτικών μιλίων.

Φυσικά η Αθήνα κατήγγειλε την παράνομη αυτή ενέργεια, υπενθυμίζοντας ότι  «παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί απαγόρευσης χρήσης ή απειλής χρήσης βίας (άρθρο 2, παρ. 4), περί ειρηνικής επίλυσης (άρθρο 2, παρ. 3) και περί καλής γειτονίας και ειρηνικής συνύπαρξης (Προοίμιο)».

Επίσης, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα της συμμαχίας του ΝΑΤΟ και παραβιάζει κατάφωρα το Προοίμιο και το άρθο 1 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου:

Προοίμιο του ΝΑΤΟ

Τα διά της παρούσης Συνθήκης Συμβαλλόμενα Μέρη διαδηλούν εκ νέου την πίστιν των εις τους σκοπούς και τας αρχάς του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών, ως και την επιθυμίαν των να διαβιώσουν εν ειρήνη μεθ’ απάντων των λαών και απασών των Κυβερνήσεων.

Έχουν απόφασιν να διαφυλάξουν την ελευθερίαν, τας κοινάς παραδόσεις και τον πολιτισμόν των λαών των, άτινα πάντα εισί θεμελιωμένα επί των δημοκρατικών αρχών, της ατομικής ελευθερίας και του κράτους του νόμου (σ.τ.σ. δικαίου).

Άρθρον 1

Τα Μέρη αναλαμβάνουν, ως καθορίζεται εν τω Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όπως διακανονίζουν πάσαν διεθνή διαφοράν εις ην ήθελον ευρέθη εμπεπλεγμένα, δι’ ειρηνικών μέσων, κατά τρόπον ώστε η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια και η δικαιοσύνη να μη εκτεθούν εις κινδύνους, και όπως εις τας διεθνείς αυτών σχέσεις απέχουν της απειλής ή της χρησιμοποιήσεως βίας καθ’ οιονδήποτε τρόπον απάδοντα προς τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών.

Ενώ λοιπόν είναι καταφανές το αναφαίρετο και καθ’ όλα νόμιμο και κυρίαρχο δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, μονομερώς χωρίς να υπόκειται σε κανενός είδους περιορισμό ή εξαίρεση, και χωρίς να επιδέχεται αμφισβήτησης από τρίτα κράτη (το άρθρο 3 της Σύμβασης που ενσωματώνει κανόνα εθιμικού δικαίου ουδένα περιορισμό ή εξαίρεση ως προς το δικαίωμα αυτό θέτει), η Τουρκία αποφάσισε να παραβιάσει το… μισό Διεθνές Δίκαιο για να αποτρέψει την Ελλάδα.

Το τραγικό είναι ότι η χώρα μας στην πράξη δείχνει ότι έλαβε υπόψη την παράνομη τουρκική απειλή πολέμου, με καταστροφικές συνέπειες για τα συμφέροντά της και την τύχη του ίδιου του Αιγαίου.

Η Τουρκία «πάτησε» πάνω στη φοβική στάση της Ελλάδας για να εξαγγείλει το δόγμα της «Γαλάζιας πατρίδας» και προσπαθεί με διάφορες ενέργειες στο πεδίο να το επιβάλει de facto, κάτι που θα ήταν αδύνατο αν είχαμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τραγική αν σκεφθεί κανείς ότι τη στιγμή που η Ελλάδα φοβάται να κάνει χρήση ενός νόμιμου δικαιώματός της λόγω της παράνομης απειλής πολέμου, ταυτόχρονα δεν μπορεί να αποτρέψει την Τουρκία και τη Λιβύη να υπογράψουν μια καταφανώς παράνομη συμφωνία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών, η οποία παραβιάζει και αυτή το… μισό Διεθνές Δίκαιο.

Ακριβώς αυτά τα δύο ζητήματα πρέπει να αποτελέσουν το επίκεντρο του προβληματισμού στο υπουργείο Εξωτερικών, αφού στην ουσία ακυρώνουν την ίδια την υπόσταση του ελληνικού κράτους.

Τέλος, ως μια ιδιότυπη σφραγίδα στα παραπάνω έρχονται οι «φρέσκιες» δηλώσεις Τσαβούσογλου, με τις οποίες εκτοξεύει και πάλι παράνομες απειλές για casus belli, χωρίς να έχει κανέναν ενδοιασμό, για το ενδεχόμενο αντίδρασης του ΝΑΤΟ και του Γενικού Γραμματέα Στόλτεμπεργκ, μιας και με την απειλή αυτή παραβιάζει βάναυσα το Βορειοαντλαντικό Σύμφωνο.

Ακολουθούν οι νέες δηλώσεις Τσαβούσογλου που μας υπενθυμίζουν τη φοβική Ελλάδα η οποία αυτοακυρώνεται ως κυρίαρχο κράτος στο διεθνές σκηνικό:

«Η στάση μας στο θέμα αυτό είναι ξεκάθαρη. Όχι στα 12, δεν επιτρέπουμε την επέκταση των χωρικών υδάτων ούτε για 1 μίλι στο Αιγαίο. Η απόφαση που έλαβε το Κοινοβούλιο μας το 1995 είναι ξεκάθαρη. Και εξακολουθεί να ισχύει. Προειδοποιούμε για άλλη μια φορά την Ελλάδα: Μην κυνηγάς ψεύτικους ηρωισμούς έχοντας εμπιστοσύνη σε αυτούς με τους οποίους έχεις κάνει συμμαχίες. Μην μπεις σε μια περιπέτεια, δεν θα τελειώσει καλά για σένα!».

Όσο για την αντίδραση της Ελλάδας; Να ‘χαμε, να λέγαμε…