Μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης, το 1923, τοποθετήθηκε η δράση της μουσικοθεατρικής παράστασης Καντάδα Πόντου, η οποία ανέβηκε πριν από λίγες ημέρες στο Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, η ομάδα «ΤΕΤΤΤΙΞ» με εργαλείο τη λαϊκή όπερα προσπάθησε να προσεγγίσει την άφιξη των προσφύγων από τον Πόντο στην Κέρκυρα, δίνοντας παράλληλα μια σύγχρονη διάσταση.
Η παράσταση ανέβηκε δύο φορές, ενταγμένη στο «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Με κείμενα πυκνά σε νόημα και με κριτική και σατιρική προσέγγιση θεμάτων που βρίσκονται και σήμερα στην επικαιρότητα, όπως το Προσφυγικό και η υγειονομική κρίση, η Καντάδα Πόντου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας διάλογος ανάμεσα στην κερκυραϊκή και την ποντιακή ταυτότητα.
Τα λοιμοκαθαρτήρια του νησιού, η αντιμετώπιση του ξένου, τα συμπλέγματα πολιτιστικής ανωτερότητας και το ανατρεπτικό φινάλε με τον κριτή να γίνεται κρινόμενος, και τους «Κερκυραϊστές ψηλομύτηδες» να διαπιστώνουν ότι έχουν γίνει και αυτοί λίγο Πόντιοι στο τέλος μια πολιτισμικής επαφής με τον «οικείο άλλο», ήταν στα κείμενα που έγραψαν οι Σταμάτης Πασόπουλος και Νίκος Ιωακείμ.
Η σκηνοθεσία της Ιταλίδας M. Eugenia Demglio πρόβαλε μοτίβα διαφόρων παραδόσεων της Μεσογείου, ενώ φορείς των δύο πολιτισμικών κοινοτήτων ήταν επί σκηνής οι τραγουδίστριες Νατάσα Τσακηρίδου και Αμαλία Τσεκούρα. Η δε ορχήστρα κινούταν με μαεστρία σε μια αδιάσπαστη εναλλαγή μουσικών μοτίβων και ρυθμών, χαρακτηριστικών των μουσικών παραδόσεων των δύο τόπων.
Δείτε φωτογραφίες από την παράσταση:
