Η μαρτυρία του Λευτέρη Αντωνιάδη για τα Σεπτεμβριανά του 1955: Από ήρωας των Τούρκων, θύμα της μανίας τους

Λίγα πρόσωπα μπορούν να ενώσουν την Ελλάδα και την Τουρκία τις ταραγμένες δεκαετίες του 20ού αιώνα και ένα από αυτά ήταν ο Λευτέρης Αντωνιάδης. Ο γνωστός ως Λεφτέρ, που θεωρείται μέχρι και σήμερα εθνικός ήρωας της Τουρκίας, ίσως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.

Όμως ούτε κι αυτός γλίτωσε από την οργή του όχλου στα Σεπτεμβριανά του 1955, καθώς το σπίτι του έγινε στόχος επίθεσης.

Το βράδυ της 6ης Σεπτεμβρίου ξεκινά το πογκρόμ των Τούρκων κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, με αφορμή μια ψεύτικη είδηση, ότι οι Έλληνες έβαλαν φωτιά στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Τα όσα ακολούθησαν ήταν εφιαλτικά για τους Ρωμιούς της Πόλης. Μέσα σε εννέα ώρες καταστράφηκαν 4.500 ελληνικά καταστήματα, 1.000 σπίτια, 73 εκκλησίες και 37 σχολεία.

Τότε ο Αντωνιάδης ήταν στα καλύτερα της καριέρας του στη Φενέρμπαχτσε και λατρευόταν σαν λαϊκός ήρωας. Ήταν 30 ετών και ήδη μέλος της εθνικής ομάδας της Τουρκίας από το 1948. Τα όσα έζησε εκείνη τη νύχτα τον σημάδεψαν για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ο ίδιος είχε περιγράψει τα όσα έζησε σε συνέντευξή του: «Πριν από δεκαπέντε ημέρες, όταν έβαζα γκολ με έπαιρναν στους ώμους τους. Εκείνη την ημέρα ήλθα αντιμέτωπος με μπογιές και τενεκέδες.

»Το χειρότερο: τα παιδιά στα οποία έδινα φιλοδωρήματα επιτέθηκαν στο σπίτι μου στο οποίο δεν απέμειναν ούτε παράθυρα, ούτε πόρτες. Τα κορίτσια μου ήταν μικρά. Πήγαν να τα σκοτώσουν.

»Μετά ήλθε ο διευθυντής Ασφάλειας της Κωνσταντινούπολης. Όταν είδε την κατάσταση του σπιτιού μου το βράδυ αναφώνησε: “Θεέ μου, Θεέ μου”.

»Μου έκαναν πολλές ερωτήσεις, ζητώντας να μάθουν ποιοι τα έκαναν αυτά. Δεν τους είπα τίποτα τότε, ούτε τώρα θα το πω».