Την έλεγαν Κυριακή Παπαδοπούλου-Τσακιρίδου και είχε γεννηθεί στον Πόντο το 1900, στην περιοχή της Νικόπολης (Γαράσαρης). Η μαυροφορεμένη γιαγιά με το ανάλαφρο βήμα είναι σε ένα βίντεο-ντοκουμέντο που τράβηξε ο Νίκος Ζουρνατζίδης· δείχνει στην κάμερα τα αυθεντικά βήματα του χορού κουνιχτόν (ή ουτσαγούν ή ούτσα γιαχ ή ούτσαϊ, σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια ποντιακού ελληνισμού).
Το 1923 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στον Κεχρόκαμπο Καβάλας. Εκείνη έφυγε από τη ζωή το 2004.
Χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου ποντιακού χορού είναι το σουστάρισμα στην εκτέλεση των βημάτων. Τα τρία επί τόπου βήματα του δίνουν και τις άλλες ονομασίες, καθώς ούτς είναι ο αριθμός τρία στα τουρκικά.
Το κινητικό μοτίβο αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο έχει τέσσερα βήματα με κατεύθυνση προς τα δεξιά, ενώ το δεύτερο έξι επιτόπου βήματα, από τα οποία το δεύτερο, το τέταρτο και το έκτο είναι έντονες προβολές του ποδιού προς το κέντρο του κύκλου.
Υπάρχουν δεκάδες μελωδίες και δίστιχα τραγούδια προσαρμοσμένα στον τετράσημο ρυθμό του χορού.
Οι χορευτές (άντρες και γυναίκες) σχηματίζουν ανοιχτό κύκλο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ποικιλία των τρόπων πιασίματος, με τα χέρια χαμηλά στα επιτόπου βήματα να εναλλάσσονται με τα χέρια ψηλά στα βήματα με κατεύθυνση προς τα δεξιά ή με τα χέρια συνεχώς λυγισμένα στους αγκώνες (τον χορεύουν έτσι συνήθως όσοι αποκαλούν το χορό κουνιχτόν) ή ακόμη και με τα χέρια από τους ώμους.
Αυτή μάλιστα η τελευταία παραλλαγή ήταν για πολλά χρόνια και η μοναδική γνωστή στους υπόλοιπους Ποντίους, που μέσα από τα χορευτικά συγκροτήματα των πολιτιστικών συλλόγων τους ονόμασαν το χορό ομάλ΄ Γαράσαρης.
