Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από αγώνες για την απόκτηση ή ανάκτηση ενός πολύτιμου αγαθού για τον άνθρωπο, της ελευθερίας, για το οποίο θυσιάζει ακόμη και την ίδια του τη ζωή. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι Χιώτες, που πλήρωσαν με το αίμα τους την αγάπη τους για τη Λευτεριά το 1822, όταν οι Τούρκοι κατέστρεψαν ολοκληρωτικά το νησί και έσφαξαν τους κατοίκους του.
Ενενήντα χρόνια αργότερα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και οι Χιώτες αναπνέουν ελεύθεροι. Ήταν η 11η Νοεμβρίου του 1912, ημέρα Κυριακή, εορτή των πολιούχων της Χίου Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου.
Από τότε εορτάζεται και ως ημέρα της απελευθερώσεως από τον τουρκικό ζυγό. Κάθε χρόνο η Χίος ζει αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές, τις υπέροχες, τις ευτυχισμένες, που έρχονται στη μνήμη με τη ζωντάνια του πρόσφατου γεγονότος.
Ήταν η εποχή που τα βαλκανικά κράτη βρίσκονταν σε πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Ελλάδα, μέσα σε μικρό διάστημα, είχε απελευθερώσει σημαντικό μέρος της δυτικής Μακεδονίας και είχε καταλάβει τη Θεσσαλονίκη. Το επόμενο βήμα ήταν η απελευθέρωση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Προηγήθηκε η Λέσβος και ακολούθησε η Χίος. Μοίρα ελληνικών πλοίων, ευδρόμων, αντιτορπιλικών και μεταγωγικών έκανε απόβαση στην περιοχή Κονταρίου, στις παρυφές της πόλης της Χίου, μετά τη δήλωση του στρατιωτικού διοικητή Ζιχνή-βέη, ότι θα υπερασπιστεί το νησί μέχρι εσχάτων.
- Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Γρ. Δ. Σπανού εδώ.
