Η περίπτωση του πρωθυπουργού και της πρώην υπουργού του Τασίας Χριστοδουλοπούλου θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως παράδειγμα για το πώς μπορεί να οδηγηθεί στην εθνική καταστροφή μια χώρα από επιλογές ανεύθυνων ιδεοληπτικών πολιτικών.
Το 2014, μια χρονιά που είχε κορυφωθεί ο πόλεμος στη Συρία, ο αριθμός των προσφύγων και των μεταναστών που είχε εισέλθει στην Ελλάδα ήταν 41.065 άτομα.
Το 2015 ο αριθμός αυτός ανήλθε στους 856.723 ανθρώπους. Όπως είπαμε, ο πόλεμος είχε κορυφωθεί το 2014 ενώ από το 2015 άρχισε να αποκλιμακώνεται, κυρίως λόγω της σταδιακής απώλειας εδαφών του Ισλαμικού Κράτους και της εμπλοκής στον πόλεμο της Ρωσίας.
Τι συνέβη λοιπόν και αυξήθηκαν οι ροές; Τα πράγματα είναι απλά.
Η κυρία Χριστοδουλοπούλου, πριν καν της οριστούν με ΦΕΚ οι αρμοδιότητές της, φρόντισε διά της συμβούλου της Ελένης Σπαθανά να εκδοθεί εκείνο το περίφημο έγγραφο της ΕΛΑΣ, στις αρχές Μαρτίου 2015, με τίτλο «Νέα πολιτική σχετικά με τις διαδικασίες κράτησης αλλοδαπών», σύμφωνα με το οποίο δεν θα συλλαμβάνονταν όσοι εισέρχονταν παράνομα στην Ελλάδα και θα απελευθερώνονταν όσοι πρόσφυγες και μετανάστες ήταν στα κλειστά κέντρα κράτησης, εκτός εκείνων που εκκρεμούσε εις βάρος τους ποινική διαδικασία.
Τασία Χριστοδουλοπούλου, Αλέξης Τσίπρας (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Αλέξανδρος Βλάχος)
Μετά από μια σειρά άθλιων μεθοδεύσεων, που μόνο σε μια χώρα όπου επιβραβεύονται η ανεντιμότητα και η ατιμία συμβαίνουν, καρατομήθηκε ο υποστράτηγος Γεώργιος Νίτσας που εξέδωσε το εν λόγω έγγραφο, αφού λοιδορήθηκε και κατηγορήθηκε από την Τ. Χριστοδουλοπούλου και τον Γιάννη Πανούση ως προβοκάτορας, λες και ο υποστράτηγος, εκεί που καθόταν, είπε να εκδώσει ένα έγγραφο νέας πολιτικής για το μεταναστευτικό, έτσι, για να ξεδώσει.
Αυτήν την αθλιότητα των πολιτικών βρέθηκαν δημοσιογράφοι να την στηρίξουν, κατηγορώντας έναν έντιμο αξιωματικό που έχασε τη δουλειά του από μια συμμορία πολιτικών και δημοσιογράφων.
Όμως σημασία έχει ότι η πολιτική αυτή, παρά την καρατόμηση του υποστράτηγου, εφαρμόστηκε με τραγικά αποτελέσματα για την Ελλάδα και για ολόκληρη την Ευρώπη.
Μέχρι τότε ο Ερντογάν εφάρμοζε την εξής πολιτική για τους πρόσφυγες από τα μέτωπα της Συρίας: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία και τους χάρτες του Γραφείου του Πρωθυπουργού της Τουρκίας, που είναι αναρτημένοι μέχρι σήμερα στην επίσημη ιστοσελίδα, μέχρι το 2014 όλοι οι καταυλισμοί προσφύγων είχαν οργανωθεί σε περιοχές ανατολικά των Αδάνων.
Πιο συγκεκριμένα, ο Ερντογάν φρόντισε να δημιουργήσει καταυλισμούς σε νομούς που είχαν κουρδικούς και αλεβιτικούς πληθυσμούς, για να αλλάξει τη δημογραφία τους και να δημιουργήσει ένα ανάχωμα στην τάση που έχουν οι Κούρδοι να επικρατήσουν πληθυσμιακά στους νομούς Αδάνων και Μερσίνας, για να αποκτήσουν πρόσβαση στη Μεσόγειο θάλασσα. Όταν άλλαξε πολιτική η Ελλάδα, καταργώντας τα κλειστά κέντρα κράτησης και ανοίγοντας στην ουσία τα σύνορα σε όποιον ήθελε να μπει στη χώρα, ο Ερντογάν είδε να του προσφέρεται ένα υπερόπλο εναντίον της Ελλάδας και της Ευρώπης, που ήταν πιο αποτελεσματικό ακόμα και από πυρηνική βόμβα.
Έτσι οι μηχανισμοί του τουρκικού κράτους, μετά την αλλαγή πολιτικής της Ελλάδας, άρχισαν να κατευθύνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες προς τα νησιά του Αιγαίου, ενώ ταυτόχρονα κατήργησε τη βίζα σε δεκάδες μουσουλμανικές χώρες για να μπορούν να έρχονται οικονομικοί μετανάστες με 100 δολάρια στην Τουρκία και από κει να μπαίνουν στην Ελλάδα. Η ποιοτική αυτή αλλαγή εμφανίζεται στους χάρτες που είναι αναρτημένοι στην επίσημη ιστοσελίδα του Γραφείου του Πρωθυπουργού της Τουρκίας, όπου το 2015 εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εμφανίζονται στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη, για να είναι πιο εύκολη η πρόσβαση στις ακτές και εκείθεν στην Ελλάδα.
Έτσι απλά, μετά από εθνικά εγκληματικές, επενδυμένες με διεθνή νομιμοφάνεια ενέργειες, τα 41.065 άτομα του 2014 έγιναν 856.723.
Όμως το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι αν και ο επόμενος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, υπό βάρος της εθνικής, διεθνούς και ανθρωπιστικής κρίσης που προκάλεσε η άφρων ενέργεια της προκατόχου του, θέλησε σε αρκετούς τομείς αντιμετώπισης του φαινομένου να επαναφέρει την προ του 2015 ακολουθούμενη πολιτική, αυτό πλέον ήταν αδύνατον.
Από τη μια ήταν ο Ερντογάν και το τουρκικό κράτος, που έκανε πλέον πολιτική του την διοχέτευση προσφύγων και μεταναστών στα νησιά μας και την Ευρώπη, και από την άλλη το διεθνές παρακράτος των ξένων και ντόπιων ΜΚΟ και των ιδεοληπτικών του κυβερνώντος κόμματος που στελεχώνουν διάφορες επιτροπές που λειτουργούν στα νησιά, οι οποίες αντί να εμποδίζουν, καλούν πρόσφυγες και μετανάστες να έλθουν στην Ελλάδα.
Η Ευρώπη, αφού ικανοποίησε τις ανάγκες που είχε σε εργατικά χέρια, έχτισε τους φράχτες που οδηγούν εκεί και εγκλώβισε τους εισερχομένους στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Έτσι, η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με μια μείζονα απειλή. Να δει πρώτα τη μουσουλμανοποίηση των νησιών της –με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εθνική ασφάλεια και άμυνα της χώρας– και στη συνέχεια, σταδιακά, τη μουσουλμανοποίηση ολόκληρης της χώρας.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Ο επόμενος πρωθυπουργός, όποιος κι αν είναι αυτός, το πρώτο πράγμα που έχει να κάνει, είναι να πάρει σβάρνα τις πρωτεύουσες της ΕΕ και πίσω από κλειστές πόρτες να συζητήσει από το τεράστιο θέμα, για να αναζητηθεί στη συνέχεια λύση.
Αν όχι, το 2021, αντί να γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το φάσμα της υποδούλωσης της χώρας.
