Ο Ελπήνορας είναι ένα αγόρι στην ηλικία της φαντασίας και του παραμυθιού, του παιχνιδιού και του γέλιου. Πηγαίνει στην Γ΄ Δημοτικού κι από όλα τα μαθήματα περισσότερο του αρέσει η γυμναστική. Φέτος σκέφθηκε, για πρώτη φορά, να γράψει γράμμα στον Αϊ-Βασίλη. Να του θυμίσει να περάσει κι από το δικό του σπίτι, γιατί τη χρονιά που πέρασε ήταν ένα καλό κι υπάκουο παιδί.
Πήρε ο Ελπήνορας ένα μολύβι «lion natural», δαγκωμένο στο πάνω του μέρος, και με την παιδική ειλικρίνεια που τον διακρίνει, άρχισε να γράφει:
Καλέ μου Αϊ-Βασίλη, πέρσι δεν ήρθες από μένα, γιατί στο σπίτι που μέναμε δεν είχε καπνοδόχο. Ζήτησα από τη μάνα μου και μετακομίσαμε σ’ ένα άλλο διαμέρισμα, με τζάκι και καπνοδόχο. Σε παρακαλώ, φέτος μην με ξεχάσεις.
Το δώρο που θα ήθελα να μου φέρεις είναι ένα μαγικό σβηστήρι που να αναγνωρίζει και τα σβήνει τα λάθη, γιατί στην ορθογραφία δεν είμαι καλός και διαρκώς μου φωνάζουν η μάνα μου και η δασκάλα μου.
Θέλω, ακόμη, ένα ρομπότ που να κάνει σπιτικές δουλειές και να συμμαζεύει το δωμάτιό μου. Ξέρεις, η μάνα μου δεν προλαβαίνει από τις δικές της και με μαλώνει, που μονίμως είναι το δωμάτιό μου άνω κάτω.
Αν δεν έχεις τίποτε από αυτά τα δύο, θέλω τότε τον ανίκητο πολεμιστή. Αυτόν που πολεμάει τους κακούς. Τον θέλω οπωσδήποτε για φύλακα και άγγελό μου.
Έναν άγγελο, καλέ μου Αϊ-Βασίλη, σου ζητώ που να μπορεί να πιλοτάρει Μιράζ 2000 και F16. Τον θέλω για να τον στέλνω σε αποστολές, γιατί σαν να περίσσεψε το κακό στη Γη. Τι ωφελεί, άλλωστε, αν είναι όλοι οι άγγελοι είναι στον ουρανό, όταν οι κακοί βρίσκονται εδώ κάτω; Και μη μου πεις ότι δεν γίνεται, ότι οι άγγελοι δεν έχουν σχέση με τα μαχητικά αεροπλάνα. Γιατί αλλιώς δεν θα μας έλεγε η κυρία μας ότι οι αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ είναι οι προστάτες της πολεμικής μας αεροπορίας.
Αν δεν μπορείς ούτε τον προστάτη άγγελο να μου στείλεις, να μου στείλεις ένα μαγικό μολύβι, που ξεχωρίζει τα επίθετα από τα ουσιαστικά, που διακρίνει τα ρήματα από τα επιρρήματα, που γνωρίζει να γράφει σωστά τις λέξεις που έχουμε για ορθογραφία.
Αν πιστεύεις κι εσύ, όπως η δασκάλα μας, στην ειρήνη, και δεν ασχολείσαι με όπλα και πολεμιστές, τότε γιατί επιτρέπουν να πουλιούνται τόσα πολλά παιδικά όπλα στα μαγαζιά; Τι μαθαίνουν παίζοντας με αυτά τα παιδιά;
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να σου πω ότι την περασμένη εβδομάδα μάς μίλησαν στο σχολείο για την ισότητα των δύο φύλων. Μας είπαν πως δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια. Ότι και τα αγόρια μπορούν να παίζουν με κούκλες. Εμένα δεν μου αρέσουν οι κούκλες. Γι’ αυτό σε παρακαλώ, αν τελείωσαν οι πολεμιστές, μη μου φέρεις καμιά ξανθιά Barbie κούκλα, δεν την θέλω.
Ο Ελπήνορας δεν ζήτησε από τον Αϊ-Βασίλη ούτε τους πολέμους να σταματήσει, ούτε τη ρύπανση του περιβάλλοντος να εξαφανίσει. Αυτά πίστευε πως μπορούν να τα πετύχουν οι μεγάλοι, αρκεί να το θελήσουν.
Αφού έκλεισε το γράμμα μέσα σ’ έναν φάκελο, το έδωσε στη μητέρα του να το ταχυδρομήσει. Οι μέρες κυλούσαν αργά, ώσπου ήρθε η πρωτοχρονιά. Ο Ελπήνορας, όπως φανερώνουν και τα αρχικά γράμματα στο όνομά του, έλπιζε ότι ο Αϊ-Βασίλης φέτος δεν θα τον ξεχάσει. Στην ελπίδα του αυτή δεν διαψεύστηκε, όταν πρωτοχρονιά πρωί είδε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ένα πακέτο. Το άνοιξε βιαστικά και αντίκρισε ένα μεγάλο σβηστήρι κι ένα σημείωμα που έγραφε: «Να μην φοβάσαι τα λάθη που εξαφανίζονται με το σβηστήρι. Αυτά είναι που ομορφαίνουν τη σχολική ζωή και κάνουν καλύτερο το μαθητή. Αυτά να πεις στη μάνα σου και τη δασκάλα σου».
