Ο κουρδικός «δράκος» και η αλλαγή στάσης της Ουάσινγκτον (στο Κουρδικό) δημιουργούν τρόμο στην Τουρκία

Την παρελθούσα εβδομάδα –κι ενώ η Ελλάδα έβλεπε να διαλύεται το τραπεζικό της σύστημα, με την απόσυρση δισεκατομμυρίων ευρώ από τους καταθέτες, που αποτελεί έμπρακτη απόδειξη της αποδοκιμασίας των πολιτών στην πολιτική της κυβέρνησης– στην Άγκυρα επικρατούσε ένας άλλου είδους πυρετός!

Τη Δευτέρα ο Τούρκος υπηρεσιακός πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου συγκάλεσε υπουργικό συμβούλιο για να εξεταστεί το ζήτημα της απελευθέρωσης της πόλης Γκίρε Σπι από τις Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας (YPG) των κουρδικών καντονιών της Τζιζίρε και του Κομπάνι, που έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν από το καλοκαίρι του 2011 στη βόρεια Συρία και κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία.

Στο υπουργικό συμβούλιο, εκτός από τους υπουργούς, συμμετείχαν και οι αρχηγοί του Γενικού Επιτελείου, του Στρατού Ξηράς και άλλων κλάδων των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, καθώς και ο διοικητής της Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΜΙΤ), Χακάν Φιντάν.

Στο υπουργικό συμβούλιο εξετάστηκε ένας φάκελος με στοιχεία και διάφορα σενάρια που αφορούν το ζήτημα της ίδρυσης ενός δεύτερου κουρδικού κράτους στο έδαφος της Συρίας, τις υποδομές του οποίου προετοιμάζει το Κόμμα της Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), που αποτελεί κλώνο του ΡΚΚ, με τη βοήθεια των ΗΠΑ.

Επίσης, στο φάκελο εξετάστηκαν σενάρια σύμφωνα με τα οποία το ΡΚΚ, μετά την ισχυροποίησή του στη Συρία, θα εντείνει τις προσπάθειές του για να πραγματοποιήσει τους στόχους του στην Τουρκία, χρησιμοποιώντας ως βάση, εκτός από το όρος Κανδήλι, τις υποδομές του κράτους που θα δημιουργήσει στο λεγόμενο Δυτικό Κουρδιστάν ή Ροζάβα.

Από πλευράς της Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΜΙΤ) παρουσιάστηκαν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι ΗΠΑ ήταν αυτές που βοήθησαν τους Κούρδους μαχητές των Δυνάμεων Λαϊκής Άμυνας να απελευθερώσουν από τους τζιχαντιστές του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους την πόλη Γκίρε Σπι (Τελ Αμπιάντ), η οποία βρίσκεται στο μέσον μεταξύ των καντονιών Τζιζίρε και Κομπάνι και θεωρείται ότι είναι στρατηγικής σημασίας η απελευθέρωσή της κυρίως για δυο λόγους.

Ο ένας γιατί οι τζιχαντιστές αποστερούνται μιας συνοριακής πύλης, την οποία χρησιμοποιούσαν για να υποδέχονται ξένους μαχητές, όπλα και πυρομαχικά που περνούσαν στο έδαφος της Συρίας μέσω Τουρκίας, αλλά και για να εξάγουν το πετρέλαιο που εξορύσσουν από τις πετρελαιοπηγές που ελέγχουν σε εμπόρους στην Τουρκία, εξασφαλίζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια μηνιαίως.

Ο άλλος είναι πιο σημαντικός από τον πρώτο, γιατί ο έλεγχος της Γκίρε Σπι εξασφαλίζει τη γεωγραφική ενότητα μεταξύ των δυο προαναφερθέντων καντονιών. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των υπηρεσιών της Τουρκίας, σε περίπτωση που παγιωθεί ο έλεγχος των εδαφών από τους Κούρδους, τότε στη συνέχεια θα επιδιωχθεί να ενωθεί το Καντόνι του Κομπάνι με αυτό της Αφρίν, φέρνοντας τους Κούρδους σε απόσταση αναπνοής από τις ακτές της Μεσογείου. Αυτό θεωρείται μείζων στρατηγικός στόχος των Κούρδων, αφού έτσι παρακάμπτουν την Τουρκία και αποκτούν τη δυνατότητα να εξάγουν το κουρδικό πετρέλαιο στις διεθνείς αγορές.

Όμως δεν είναι μόνον αυτό.

Σε περίπτωση που οι Κούρδοι κατορθώσουν να παγιώσουν την εξουσία τους στο Δυτικό Κουρδιστάν μέσα από τη λειτουργία ενός δεύτερου κουρδικού κράτους, η Τουρκία καλείται να απαντήσει στο εξής ερώτημα:

Ποια δύναμη θα μπορέσει να σταματήσει τους Κούρδους που βρίσκονται στη δική τους πλευρά των συνόρων και οι οποίοι στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές ψήφισαν το κουρδικό Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), σε ποσοστό 70% και 80%, απλά να ρίξουν το φράχτη των συνόρων και να ενωθούν με τα αδέλφια τους που βρίσκονται στην άλλη πλευρά των συνόρων;

Ήδη, στα σύνορα αυτά βρίσκεται αγκιστρωμένο το 15% του τουρκικού στρατού ξηράς, παραμένοντας απλός θεατής των εξελίξεων που τον ξεπερνούν. Και όλοι γνωρίζουν ότι ακόμα και αν πιαστούν χέρι-χέρι κατά μήκος των συνόρων αξιωματικοί και στρατιώτες του συνόλου του τουρκικού στρατού, συνεπικουρούμενοι και από τους εθνικιστές πολιτικούς τους, δεν θα κατορθώσουν να αποτρέψουν την εξέλιξη και την πορεία των γεγονότων, όπως τα προδιαγράψαμε! Άλλωστε, είναι εξελίξεις που έχουν τη στήριξη της Ουάσινγκτον!

Ακούει κανείς στην Αθήνα;