Πήραν φτερά και πατάτες, ζωγράφισαν πρόσωπα και έφτιαξαν το… φόβητρο για τη Σαρακοστή. Στο Δημοτικό Κεχροκάμπου Καβάλας οι μικροί με τη βοήθεια των δασκάλων ετοίμασαν τον «κουκαρά», ο οποίος προέρχεται από την ποντιακή λαογραφία.
Ήταν μια επινόηση των Πόντιων μανάδων, για να μπορούν να φοβίζουν τα παιδιά τους ώστε να κρατούν τη νηστεία μέχρι το Πάσχα.
Σε ένα μεγάλο κρεμμύδι (ή πατάτα) κάρφωναν εφτά φτερά κότας ή κόκορα. Εφτά φτερά, όσες και οι εβδομάδες της νηστείας. Αυτό το ιδιαίτερο «σκιάχτρο» το κρεμούσαν στο ταβάνι τα ξημερώματα της Καθαράς Δευτέρας, και το πρωί, όταν τα παιδιά ξυπνούσαν, το αντίκριζαν με δέος και φόβο να κρέμεται και να κουνιέται.
Η απειλή ήταν ότι αν τα παιδιά δεν συμμορφώνονταν με την τήρηση της νηστείας, θα τα έτρωγε ο κουκαράς! Κουνιόταν και περιστρεφόταν καθώς τον φυσούσαν με τρόπο οι μητέρες, και αποτελούσε μεγάλο φόβητρο.
Για το έθιμο αυτό υπάρχει το ρητό «Ρίζα μ’, ωρία παίρετεν τυρίν για βούτερον και τρώτεν, αμάν θα χολιάσκεται και θα σείεται ο κουκαράς!».
Μετά το τέλος κάθε εβδομάδας αφαιρούσαν από τον κουκαρά ένα φτερό, κι έτσι ήξεραν πόσες εβδομάδες απομένουν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, «ξεπουπουλιασμένος» πια, ο κουκαράς αποχωρούσε για να επιστρέψει έναν χρόνο αργότερα…
