Γεννημένη στην Ελλάδα στις 8 Απριλίου του 1950 στο μικρό χωριό Άγιος Γεώργιος στο Βοιών Λακωνίας, η Σαντάλ Κουντουρή είναι η πρώτη ομογενής ηθοποιός στην Αυστραλία. Επίσης έχει την τιμή να είναι η πρώτη Ελληνοαυστραλή που κέρδισε το βραβείο Logie για μια από τις ερμηνείες της.
Η οικογένεια της
«Οι γονείς μου ήταν πραγματικά, πολύ φτωχοί. Ειλικρινά δεν είχαμε τίποτα. Έπρεπε και οι δύο να δουλέψουν εξαιρετικά σκληρά για να βγάλουν τα προς το ζην», λέει η 71χρονη πολυβραβευμένη ηθοποιός σε μια σπάνια συνέντευξή της στον Νέο Κόσμο. Η ίδια είχε άλλα τέσσερα αδέλφια.
Η μητέρα της Σαντάλ, Φωτεινή, δούλευε ως καμαριέρα από τα εννέα της χρόνια και ο πατέρας της Κωνσταντίνος έκανε κάθε είδους δουλειά για να επιβιώσει.
Το νεαρό ζευγάρι γνωρίστηκε σε πολύ νεαρή ηλικία και ερωτεύτηκε ακαριαία.
Η Φωτεινή ήταν μόλις 13 ετών όταν γέννησε τη Σαντάλ, κάτι που τώρα μπορεί να φαινόταν εξωφρενικό, αλλά δεν ήταν ασυνήθιστο στις περισσότερες απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας εκείνη την εποχή.
Η Αυστραλία
Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, η οικογένεια Κουντουρή πήρε τελικά την άδεια να μεταναστεύσει στην Αυστραλία το 1954. Η οικογένεια επιβιβάστηκε στο πλοίο και η περιπέτεια ξεκίνησε για την τετράχρονη Σαντάλ.
«Ήταν η πρώτη φορά που είδα πώς ήταν ένα αυτοκίνητο, ένα τρένο και μια βάρκα. Άκουσα ανθρώπους να μιλούν διαφορετικές γλώσσες, άκουσα μουσική και δοκίμασα εξωτικά φαγητά και φρούτα που δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ώρα που ο πατέρας μου ξεφλούδισε μια ώριμη μπανάνα για να φάω. Το άρωμα, η γεύση και η υφή της με έκαναν να νιώθω σαν να βρίσκομαι στον παράδεισο», θυμάται η Σαντάλ.
Η ζωή στην Αυστραλία
Η Σαντάλ εκεί πήγε σχολείο και εκεί πήγε και στο γυμνάσιο της Αδελαΐδας και έμαθε την αγγλική γλώσσα σχεδόν αμέσως. Καθώς ήταν σίγουρη, συμπονετική και πάντα πρόθυμη να βοηθήσει τους άλλους, οι γονείς της την έστελναν συχνά για να διερμηνεύσει και να μεταφράσει σε άλλους μετανάστες που χρειάζονταν βοήθεια για τη συμπλήρωση αιτήσεων εργασίας, ιατρικών εντύπων και παρακολούθησης συνεντεύξεων για δουλειά.
Η Σαντάλ έγινε γρήγορα η αγαπημένη όλων, κερδίζοντας τον μέγιστο σεβασμό στην κοινότητα και κέρδισε τον τίτλο του «καλού Ελληνόπουλου».
Αλλά η ίδια είχε και επαναστατική πλευρή, αφού όταν είδε την ταινία του Ζορμπά, πρόσεξε την καταπίεση που δεχόταν ου γυναίκες και από εκείνη τη στιγμή, ορκίστηκε να γίνει θηλυκός Ζορμπάς και να ζήσει τη ζωή που είχε ονειρευτεί.
Μετά από έναν αποτυχημένο γάμο με πληρεξούσιο, η νεαρή Σπαρτιάτισσα έφυγε από το σπίτι της. Αναζήτησε καταφύγιο στο σπίτι του αγαπημένου της θείου και αρνήθηκε να επιστρέψει στο δικό της, παρά τις εκκλήσεις του πατέρα της να συνέλθει.
Η ηθοποιία
Η Σαντάλ συνήθιζε να λέει στους γονείς της ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός από την ηλικία των επτά ετών. «Ήταν χαριτωμένο στα επτά αλλά όχι στα 15», θυμάται η βραβευμένη ηθοποιός.
Αφού έφυγε από το σπίτι, άρχισε να εργάζεται ως χορεύτρια και ανέβηκε στην κορυφή στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης του Big Daddy στο Gawler Place, μια ανάμνηση που τώρα κοιτάζει πίσω με αγάπη.
Αλλά ακόμη και ενώ χόρευε, η Σαντάλ ήθελε να παίξει. Στα 16 της άφησε την Αδελαΐδα για τη Μελβούρνη, αφού δέχθηκε εκφοβισμό.
Πήγε σε τηλεοπτικό σόου της ποπ μουσικής, στο οποίο συμμετείχαν χορευτές και χόρεψε στα περισσότερα από τα τραγούδια των The Supreme.
Από εκεί, μετακόμισε στο Λονδίνο όπου γνώρισε την Ολίβια Νιούτον-Τζον, η οποία τελικά θα γινόταν μια από τις στενότερες φίλες της.
Όσοι έβλεπαν τηλεόραση τη δεκαετία του 1970 θα θυμούνται την αυστραλιανή επιτυχημένη σειρά Number 96, η οποία είχε τη νοσοκόμα Τρέισι Γουίλσον, που υποδύθηκε η Σαντάλ.
Νεαρή και αιθέρια, η εξωτική ηθοποιός συμμετείχε σε μια σειρά ταινιών και κωμωδιών, συμπεριλαμβανομένων των Alvin Rides Again (1974) ως Boobs La Touche, Bazza Holds His Own (1974), Snapshot (1979) και την καλτ ταινία τρόμου Thirst (1979).
Με την επιστροφή της στην Αυστραλία, η Σαντάλ πήρε τον πιο σημαντικό ρόλο της, υποδυόμενη τη Μελίνα Τσαγγαράκη, την πρώτη σύζυγο του Τομ Σάλιβαν, στην οικογενειακή τηλεοπτική σειρά The Sullivans της Αυστραλίας από το 1976 έως το 1983, όταν ο χαρακτήρας πεθαίνει στα χέρια ενός αξιωματικού των Ναζί. Αυτός ήταν ο αγαπημένος ρόλος της Σαντάλ.
Η επιτυχία
Το 1979, η Κοντούρη κέρδισε ένα βραβείο Logie για τον καλύτερο δεύτερο γυναικείο ρόλο για τον ρόλο της ως Μελίνα Τσαγγαράκη.
Μετά τη νίκη του Logie ήρθε κάποια αναγνώριση από τους γονείς της αλλά και από μέλη της ελληνικής κοινότητας.
Η Κουντουρή συνέχισε να εργάζεται στο Σίδνεϊ και στη συνέχεια μετακόμισε στο Λος Άντζελες. Στα 40 της, επέστρεψε για λίγο στο Σίδνεϊ προτού πάει ξανά στο εξωτερικό, αυτή τη φορά στην Ελλάδα, για μια εκτεταμένη περίοδο χαλάρωσης και αυτοστοχασμού στο σπίτι της οικογένειας.
Μετά την επιστροφή της στην Αυστραλία, η Κουντουρή δέχτηκε μερικούς ακόμη ρόλους προτού αποφασίσει να αποσυρθεί από την υποκριτική το 1998 μετά από προβλήματα υγείας της μητέρας της.
Μετά την υποκριτική
Αυτό την οδήγησε να περάσει στο επόμενο στάδιο της ζωής της στο Barbecue Inn, ένα μεσογειακό ψητοπωλείο, το οποίο ο Κωνσταντίνος και η Φωτεινή είχαν αγοράσει και το είχαν μετατρέψει σε κομβικό σημείο για τη νυχτερινή ζωή της Hindley Street στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
«Οι αδερφές μου η Βούλα, η Γκιλ και η Ελίζαμπεθ δούλευαν με τους γονείς μου για χρόνια, οπότε τους είπα ότι ήταν η σειρά μου αφού περιπλανήθηκα στον κόσμο και έκανα αυτό που ήθελα, να ξεπληρώσω το ηθικό μου χρέος στους γονείς μας», λέει.
Η Κουντουρή έφερε σιγά σιγά την επιχείρηση πίσω στην παλιά της αίγλη μέχρι που η οικογένεια αποφάσισε να κλείσει τις πόρτες της μια για πάντα το 2014.
Πέρυσι η Σαντάλ συμμετείχε στην ταινία Hotel Mumbai σε σκηνοθεσία του γεννημένου στην Αδελαΐδα Ελληνοαυστραλού Άνθονι Μαράς και συμμετείχε επίσης στην ταινία Storm Boy με τον Τζέφρι Ρας. Συμμετείχε επίσης στη μικρού μήκους ταινία Unfinished Thoughts για την οποία έλαβε το βραβείο Sassa για την καλύτερη ερμηνεία.
Σήμερα, πιο χαριτωμένη από ποτέ, η Κουντουρή είναι ημισυνταξιούχος και μένει μόνη της στο Torrensville, ένα πολυπολιτισμικό προάστιο που αγαπά. Της αρέσει να ασχολείται με την κηπουρική, να περνά χρόνο με την οικογένειά της και τους στενούς της φίλους και βρίσκεται στη διαδικασία να γράψει τα δικά της απομνημονεύματα.
«Είχα μια όμορφη παιδική ηλικία από κάθε άποψη στην αγαπημένη μου Ελλάδα και σε μια ανεκτική, ευγενική, καλοσυνάτη και αποδεκτή Αυστραλία», λέει.
«Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων για την υπέροχη ζωή μου».
Πηγή: Theodora Maios, Neos Kosmos
