Σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω, δεν μου κάνει, μαμά, επιστρέφεται πίσω…
Στίχοι από το παλιό θεατρικό τραγούδι του Κώστα Μουρσελά που γράφτηκε το 1974, οι οποίοι ωστόσο εξακολουθούν να είναι και στην εποχή μας πιο επίκαιροι από ποτέ. Ακόμη και σήμερα, παρά την εξέλιξη του ανθρώπου στην επιστήμη, την τεχνολογία και τη διανόηση, υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης που υποφέρουν από διαφορετικών ειδών κακομεταχείριση – σωματική, ψυχική, σεξουαλική και συναισθηματική.
Υπάρχουν ακόμη παιδιά που στερούνται βασικών δικαιωμάτων που αναφέρονται στη Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, όπως είναι το δικαίωμα στη ζωή, στο κατάλληλο επίπεδο διαβίωσης, στην υγεία, στην ανάπαυση, στην ψυχολογική ασφάλεια, στην ειρήνη, στην εκπαίδευση και στην ελευθερία. Αναφαίρετα δικαιώματα, τα οποία όμως σε πολλές περιπτώσεις παραβιάζονται και καταστρατηγούνται στιγματίζοντας για πάντα την ψυχή τους.
Κάθε χρόνο, όταν το ημερολόγιο δείχνει 4 Ιουνίου, η μέρα έχει καθιερωθεί να τιτλοφορείται από το 1983 ως Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αφορμή στάθηκε η επιθετικότητα του ισραηλινού στρατού κατά μεγάλου αριθμού παιδιών παλαιστινιακής καταγωγής.
Αυτό αποδεικνύει, μεταξύ άλλων, ότι αυτός ο κόσμος έχει ακόμη πάρα πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να γίνει φιλικός προς τα παιδιά που ενσαρκώνουν την ίδια τη ζωή.
Δύο εκατομμύρια παιδιά σκοτώθηκαν σε πολεμικές αναμετρήσεις κατά την τελευταία εικοσαετία, 80.000 πέφτουν κάθε χρόνο θύματα ενδοοικογενειακής βίας στη Νότια Αμερική και την Καραϊβική, ενώ 20 εκατομμύρια έζησαν σε στρατόπεδα περίθαλψης προσφύγων, όπως αναφέρει το Γραφείο του Επιτρόπου Εθελοντισμού και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
(Φωτ.: antibullying.gr)
Επίσης, τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα αναφέρονται κρούσματα σχολικού εκφοβισμού (bullying) και άλλα τόσα αποσιωπώνται λόγω φόβου, έλλειψης θάρρους, αυτοεκτίμησης, αδυναμίας αντιμετώπισης της ενδεχόμενης απόρριψης και άλλες αιτίες που συνδέονται με τα βιώματα του παιδιού στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής του.
Στόχος της σημερινής μέρας είναι να υπενθυμίσει σε όλο τον κόσμο ότι το φαινόμενο της επιθετικότητας εναντίον των παιδιών λαμβάνει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις και αποτελεί επιτακτική ανάγκη η ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση όλων των πολιτών ώστε να μην μένουν απαθείς παρατηρητές σε καταστάσεις που σχετίζονται με την επιθετικότητα κατά παιδιών και την κακομεταχείριση τους.
Τα βλέμματα όλων μας θα πρέπει να στραφούν στα παιδιά όλου του κόσμου και στην επαρκή προστασία τους. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι αναγκαίο να κινηθεί η πολιτεία σε συνεργασία με τις εθελοντικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις ώστε να προωθηθούν συστηματικές και συντονισμένες δράσεις σε όλα τα επίπεδα –κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό– για την πρόληψη και καταστολή τέτοιου είδους φαινόμενων.
Τα παιδιά της Χορωδίας Δημήτρη Τυπάλδου ερμηνεύουν το «Ω τι κόσμος μπαμπά» (στίχοι: Κώστας Μουρσελάς, μουσική: Βασίλης Δημητρίου)
Όλοι μας έχουμε υποχρέωση να προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού την άγουρη ζωή που αποτελεί το μέλλον της ανθρωπότητας έτσι ώστε κάποτε να μην βρεθεί ποτέ ξανά παιδί που να αναρωτιέται «σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω, δεν μου κάνει, μαμά, επιστρέφεται πίσω»…
