Η Μάνα της προσφυγιάς και ο σπουδαίος ρόλος της

Παγκόσμια ημέρα της Μητέρας και εμείς πρόσφυγες, παιδιά και εγγόνια προσφύγων, τιμούμαι την Μάνα της προσφυγιάς.

Αυτήν που ξεριζωμένη  από τις προαιώνιες πατρίδες, με μοναδικές αποσκευές τις μνήμες της μετέφερε τον πόνο της καρδιάς της εδώ, στις νέες πατρίδες. Την ακατάβλητη αυτή γυναίκα που με την δύναμη της ψυχής της και την δουλειά της έστρωσε το τραπέζι για να απλωθούν τα εδέσματα της προόδου, της δημιουργίας και της ομορφιάς.

Σκληρός ο αγώνας της ανά τους αιώνες, εκεί στην γη της Ιωνίας, της Καππαδοκίας , της Θράκης, του Πόντου. Πατρίδες Ελληνικές για πάνω από τρις χιλιάδες χρόνια στις οποίες κατάφερε να κρατήσει μυστικά αναμμένο το λύχνο του Έθνους.

Στα χρόνια της σκλαβιάς, αυτή βύζαινε, από τη μια το βλαστάρι της με το γάλα της ζωής και από την άλλη στά­λα στάλα, κάθε μέρα, κάθε λεπτό, πότιζε την ψυχή την ελληνική. Και στο χαμηλό φως του καντηλιού, μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς, του έριχνε τον σπόρο της Ορθοδοξίας.

Πηγή χαράς, ευτυχίας, ασφάλειας, ηρεμίας, θυσίας, αγάπης. Είναι το πρόσωπο που πάντα δίνει, χωρίς να παίρνει. Η ρίζα και ο κορμός που κρατά στιβαρά το δένδρο της φαμελιάς.

 «…Η πλασ’ στέκει αγέλαστος ση βαρυχειμωνίαν
Κι απέσ’ σ’ οσπίτ’ τ’ εμέτερον, ανοιξεζνόν ημέρα!
Καντηλογλυκοφώτιστα θωρέας χαρεμένα
Δεξιά-ζεβρά τ’ αδέλφια μου, φαμέλιας κλαδία.
Και σο παρακαμίν σουμά στρογγυλοκαθιμέντσα
Η μάνα μ’ γερανοφόρος και κατασωρεμέντσα
Αγνιάρ’ φαίν, εμάερεψεν, υλιστοτανωμένον
Το τανομένον τη σιρβάν κριθαροκορκοτένεν
Με το βουτουροχάρατον και τα σκουντουλοδέσμια
Για το φαίν το βραδιζνόν εσώστεψεν η ώρα
Κι ο κύρη μ’ ο καλόκαρδον, σην ώραν’ ατ’ εκλώστεν.
Και σο τραπέζ’ ολόερα, σα χαμελοσκαμνόπα
Εκάτσαμε να τρώγωμε φαίν ευλογημένον…»

Στις μέρες των διωγμών, του θανάτου και των δακρύων γυναίκα και άνδρας μαζί. Να προστατεύει τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τα παιδιά της. Θρήνος σπαρακτικός ο χαμός των παιδιών της από τις πείνες και τις κακουχίες. Συγκινητικό και γεμάτο περιπάθεια το μοιρολόι της. Λόγια τρυφερά, λόγια της μάνας που αφηγούνται τις αγρυπνίες, τις θλίψεις, τις στεναχώριες που δοκίμασε για χάρη τους και αμέσως μετά να αραδιάζει τους πόθους που στήριξε πάνω τους.

Και ύστερα η προσφυγιά και η εγκατάσταση στις νέες πατρίδες. Εδώ, στη μητέρα πατρίδα, με κρυμμένα στον κόρφο της τα άγια εικονίσματα κράτησε στα στιβαρά της χέρια τη συνέχεια της ζωής. Με μόνιμη θέση στα κατάμαυρα της μάτια της την θλίψη, προσέ­φερε τον εαυτό της ολοκαύτωμα και θυσία στα παιδιά και την οι­κογένεια, σε όσους απόμειναν από την καταστροφή.

Δεν λύγισε. Πολέμησε με την γη, τα στοιχεία της φύσης, τις αρρώστιες, την πείνα. Με αγώνα σκληρό, δύσκολο, ανάστησε ανθρώπους και τόπους.  Μεγάλωσαν τα παιδιά και οι χαρές γέμισαν τα σπίτια. Άνθισαν τα βλαστάρια της και πλούσια και ευλογημένα πλημμύρισαν την Ελλάδα. Καινούρια χωριά, κωμοπόλεις, πόλεις ξεπήδησαν με τα ονόματα της ιδιαίτερης πατρίδας των ξεριζωμένων.

Η γυναίκα του ξεριζωμού και της προσφυγιάς πάλεψε, πολέμησε και νίκησε.

Ύστερα από την καθιέρωση της 2ης Κυριακής του Μάη, ως ημέρα γιορτής της μητέρας, γιορτάζουν όλες οι μανούλες, οι μάνες, οι μητέρες, η μαμά όπως ο καθένας μας έχει μάθει να την φωνάζει

Απέραντη ευγνωμοσύνη και πολλές γλυκές από καρδιάς ευχές για χρόνια πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου.

Στην Μητέρα μας που κλείνει μέσα της την αγάπη, την προστασία, την φροντίδα , την ασφάλεια , την εμπιστοσύνη.

Στην Μάνα μας. Την πρώτη λέξη  μας αλλά και αυτή που ψελλίζουμε και επικαλούμαστε σε κάθε δύσκολη στιγμή.

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες.

Χρόνια Πολλά «μάνα μ’ γλυκοκαλάτσευτος μανίτσα μ’ χατιρλίσα»  

Ρωμανίδης Ν. Θεόδωρος
Σύλλογος Ποντίων Ν. Ξάνθης