Η αίθουσα της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης γέμισε χαρά αλλά και συγκίνηση την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου, όταν οι παλαίμαχοι καλλιτέχνες του συλλόγου τιμήθηκαν για τη συνεισφορά τους στη διατήρηση της ποντιακής παράδοσης.
Χορευτές, ηθοποιοί και μουσικοί βρέθηκαν ξανά μετά από χρόνια, μοιράστηκαν αναμνήσεις και ένιωσαν ξανά την αδελφική ατμόσφαιρα που χαρακτήριζε τη Λέσχη από τα πρώτα της βήματα.
Η εκδήλωση άρχισε με χαιρετισμό από την Ανθούλα Παλαιστή, η οποία καλωσόρισε τους συμμετέχοντες και τόνισε τη σημασία της τέχνης και της μνήμης που μετέδωσαν οι παλαίμαχοι στις νεότερες γενιές. Ο πρόεδρος της Λέσχης, Γιάννης Αποστολίδης, εξέφρασε τη συγκίνησή του και υπογράμμισε ότι η εκδήλωση αποτελεί οφειλόμενο φόρο τιμής σε όσους υπήρξαν η ψυχή της Λέσχης και κράτησαν ζωντανή την παράδοση.
Φωτογραφίες, βίντεο και αφηγήσεις ζωντάνεψαν στιγμές από παραστάσεις, πρόβες και ταξίδια, ενώ οι παλαίμαχοι χορευτές και ηθοποιοί έδειξαν πως η σκηνή ήταν πάντα χώρος μνήμης, έμπνευσης και ψυχής.
Η απονομή τιμητικών διακρίσεων αποτέλεσε την κορύφωση της βραδιάς, με τους απογόνους των καλλιτεχνών που δεν βρίσκονταν πλέον στη ζωή να παραλαμβάνουν τις πλακέτες τους και όλους να χειροκροτούν με συγκίνηση.
Τιμητικές διακρίσεις απονεμήθηκαν στους εξής: Νίκος Σωματαρίδης, Μωυσής Χαζαρίδης, Μιχάλης Καραβέλας, Κυριάκος Ιωσηφίδης, Νίκος Παλαιστής, Γρηγόρης Γρηγοριάδης, Κυριακή Παλαιστή, Παναγιώτης Ασλανίδης, Νατάσα Παλαιστή, Γιώργος Στεφανίδης, Νίκος Τσολερίδης, Ντίνα Τσολερίδου, Κώστας Ψαθάς, Γιάννης Γεωργιάδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης, Χάρης Κωστελίδης, Δήμητρα Παντελιάδου, Ανθούλα Παλαιστή, Γιάννης Χριστοφορίδης.
Στη συνέχεια, τιμήθηκαν οι παλαίμαχοι που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Τις τιμητικές πλακέτες παρέλαβαν οι απόγονοί τους, πολλοί εκ των οποίων συνεχίζουν το έργο τους στην Εύξεινο Λέσχη. Τιμήθηκαν οι: Γιώργος Ελευθεριάδης, Νάκος Ευσταθιάδης, Ηρακλής Κοκοζίδης, Μιχάλης Κυνηγόπουλος, Κωστίκας Κωνσταντινίδης, Γιάννης Τοπαλίδης, Γιώργος Τσούλφας.
Η εκδήλωση έκλεισε με χορό και τραγούδι, ξυπνώντας τις καλύτερες στιγμές της νιότης και αφήνοντας σε όλους τους παρευρισκόμενους την αίσθηση ότι η παράδοση και η τέχνη συνεχίζουν να ζουν μέσα από τις επόμενες γενιές.
