Ήταν Αύγουστος του 1993 όταν ο Χάρρυ Κλυνν καθήλωσε το κοινό στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού ενώ ζητούσε την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τη Βουλή των Ελλήνων και την συμπερίληψη της ποντιακής ιστορίας στα σχολικά βιβλία.
Η αναγνώριση ήρθε έξι μήνες μετά, τον Φεβρουάριο του 1994, ωστόσο μέχρι σήμερα τα βήματα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας σε διεθνές επίπεδο είναι πολύ λίγα εάν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος αυτού του προσχεδιασμένου εγκλήματος, πόσα θύματα άφησε πίσω του αλλά και πόσες ζωές ανθρώπων που ακόμα δεν έχουν γεννηθεί επηρέασε…
«Είναι ντροπή να μιλάμε για χαμένες πατρίδες. Δεν υπάρχουν χαμένες πατρίδες», λέει στους χιλιάδες θαυμαστές του που επί δεκαετίες τον ακολουθούσαν πιστά γεμίζοντας τους χώρους όπου εμφανιζόταν.
«Ναι, είμαι ρατσιστής. Ναι, είμαι εθνικιστής. Ναι, είμαι Πόντιος!», τον ακούμε να βροντοφωνάζει σε άλλο σημείο της ομιλίας του.
Ο μοναδικός Βασίλης Τριανταφυλλίδης ποτέ δεν ξέχασε τη ρίζα του:
