Με το ασημένιο μετάλλιο του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στις αποσκευές της, επέστρεψε σήμερα από το Μαυροβούνιο η Ελισάβετ Τελτσίδου. Η Ελληνίδα τζουντόκα, για δεύτερη σερί χρονιά βρέθηκε στο δεύτερο σκαλοπάτι του πόντιουμ των νικητριών στο κορυφαίο ευρωπαϊκό ραντεβού του αθλήματος, επιδεικνύοντας αγωνιστική σταθερότητα, δείχνοντας παράλληλα πως το… στραβοπάτημα των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, έχει ήδη ξεχαστεί.
«Με στενοχώρησε που δεν πήρα το χρυσό. Ήθελα ν’ ακούσω τον εθνικό μας ύμνο» δήλωσε στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τζούντο η Ελισάβετ Τελτσίδου.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Τελτσίδου:
«Δεν το έχω ξεχάσει το Παρίσι. Σίγουρα με πόνεσε πολύ ότι δεν πήρα ένα μετάλλιο. Κάποιος που είναι αθλητής μπορεί να το καταλάβει. Σίγουρα βέβαια ένα μετάλλιο δεν σε κάνει αθλητή. Όπως και μία νίκη δεν σε κάνει αθλητή. Απλά με στεναχώρησε ότι δεν μπόρεσα να δείξω αυτό για το οποίο είχα προετοιμαστεί και όλη την προπόνηση που είχα κάνει και ήμουνα πανέτοιμη. Και αυτό με στεναχώρησε. Από τότε σε ό,τι αγώνες κι αν πήγα έφερα μετάλλιο. Είμαι χαρούμενη για αυτό και που πήρα δεύτερη φορά το Ευρωπαϊκό μετάλλιο. Είναι πολύ σημαντικό ότι αγωνιστικά είμαι πολύ σταθερή και όποιος ξέρει τζούντο νομίζω μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι αυτό. Παρόλα αυτά μου έχει μένει η πικρή γεύση από το Παρίσι σίγουρα», είπε η 7η Ολυμπιονίκης του Τόκιο.
Όταν της ζητήθηκε να συγκρίνει το βαθμό δυσκολίας ανάμεσα στο φετινό και το περσινό μετάλλιο είπε πως «και τα δύο ήταν δύσκολα. Πάλεψα με την Γερμανίδα Μπουτκερέιτ, που ήταν ασημένια στο Παρίσι, με τη Γαλλίδα που είναι πόσες φορές παγκόσμια. Με την τελευταία με έχουν αδικήσει αρκετές φορές μαζί, οπότε τώρα δεν ήθελα να αφήσω περιθώρια παρόλο που θα ήθελαν. Δεν άφησα περιθώρια, νομίζω και το έδειξα. Κέρδισα με την αξία μου».
Αναφορικά με τον τελικό και την αθλήτρια από την οποία γνώρισε και τη μοναδική ήττα στη διοργάνωσε τόνισε πως «έχει ανέβει από την κατηγορία των -63 κιλών. Από την αρχή της χρονιάς δεν είχε χάσει κάποιον αγώνα. Παίζει ένα περίεργο τζούντο. Είναι και πολύ κοντή, με αποτέλεσμα να έχει χαμηλό κέντρο βάρους. Παίζει πολύ περίεργα, πολύ χαμηλά και θέλει ιδιαίτερο τρόπο να παίξεις μαζί της. Τη σήκωσα μερικές φορές να την ρίξω. Εντάξει, ήμουν πολύ πιο επιθετική. Εξάλλου αυτό το τζούντο μου αρέσει εμένα. Αυτό είναι το στυλ μου. Μου αρέσει πάρα πολύ να είμαι επιθετική και να κάνω ωραίο τζούντο. Αυτό μου αρέσει. Απλά θέλει διαφορετική τεχνική προσέγγιση όταν αγωνίζεσαι μαζί της η συγκεκριμένη αθλήτρια».
Η Τελτσίδου δεν έκρυψε ότι «με στενοχώρησε που δεν πήρα το χρυσό και δεν ακούσαμε τον ύμνο και ν’ ανεβάσω και τη σημαία μας ψηλά (σ.σ. θα γινόταν η πρώτη Ελληνίδα τζουντόκα με χρυσό σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυναικών). Εντάξει, δεν πειράζει. Την επόμενη φορά. Καλύτερα να έχουμε έτσι λίγο κίνητρο».
Οι σκέψεις της αποχώρησης από την ενεργό δράση έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και πλέον όπως τόνισε «συνεχίζουμε για το Λος Άντζελες. Υπάρχουν δυσκολίες. Μακάρι να τα καταφέρουμε να τα καταφέρουμε, να φτάσουμε ως εκεί. Οι σκέψεις έφυγαν αλλά οι δυσκολίες είναι πολλές. Όποιος κάνει τζούντο το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Αλλά θα προσπαθήσουμε. Θα κάνουμε τον αγώνα μας ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της παρουσίας σε ένα ακόμη Ολυμπιακό τουρνουά».
Στην ερώτηση εάν νιώθει βάρος που έχει στις πλάτες της ολόκληρο το ελληνικό γυναικείο τζούντο είπε ότι «δεν το βλέπω έτσι. Ίσα ίσα νιώθω χαρά που βλέπω σε διάφορα καμπ ή σε κάποιο σεμινάριο, να με πλησιάζουν τόσα πολλά κοριτσάκια ή παίρνω πολλά μηνύματα από μαμάδες κοριτσιών και μου λένε ότι με έχουν πρότυπο. Πραγματικά μου δίνει τόση χαρά, γιατί ξέρετε τι συμβαίνει: μπορεί να παίρνεις μετάλλια, αλλά δεν είσαι πάντα πρότυπο. Δεν είναι μόνο τα μετάλλια που κάνουν έναν άνθρωπο και ένα χαρακτήρα. Και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα να ακούω τον άλλον να μου λέει θέλω να σου μοιάσει το παιδί μου. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ να το λέω για κάποιον να μοιάσει το παιδί μου. Χαίρομαι που βλέπω τόσα πολλά κορίτσια πλέον στο άθλημα και σίγουρα παίζει ρόλο και η παρουσία μου. Σίγουρα».
Για όσους τη γνωρίζουν, αναγνωρίζουν ότι η ηρεμία στη φωνή της αντανακλά την ωριμότητα, εντός και εκτός τατάμι, που έχει πλέον. «Είμαι πάρα πολύ ήρεμη και πάρα πολύ καλά. Έχει μπει και μέσα στο παιχνίδι μου και θα παίξει ρόλο εφεξής. Τώρα το μέλλον θα δείξει. Αβαντάζ για μένα είναι πλέον η εμπειρία. Μαθαίνεις από τους αγώνες. Διορθώνεις πράγματα και γίνεσαι καλύτερος».
