Πώς φθάσαμε στη συμφωνία Κούρδων-Γκολάνι

Από τότε που η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS) εισήλθε στη Δαμασκό και κατέλαβε την εξουσία στη Συρία (8 Δεκεμβρίου 2024), οι εξελίξεις με επίκεντρο τη Συρία διατήρησαν τη θέση τους στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας τόσο στις περιφερειακές χώρες όσο και στον κόσμο.

Σχεδόν όλες οι χώρες που έχουν συμφέροντα στη Συρία, από τις ΗΠΑ μέχρι τη Ρωσία, από την ΕΕ μέχρι την Τουρκία, έδειξαν ότι δεν τους ενδιέφερε το γεγονός ότι η HTS είναι μια ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση, φυσική συνέχεια της Αλ Κάιντα και παρουσίασαν την οργάνωση αυτή που οι ίδιοι είχαν χαρακτηρίσει τρομοκρατική ως απελευθερωτές της Συρίας από το αυταρχικό καθεστώς Άσαντ.

Όσον αφορά δε τον ηγέτη της, τον αρχιτρομοκράτη Αλ Γκολάνι, κατά… κόσμον Αχμέντ αλ Σάρα, τον οποίον οι ΗΠΑ είχαν επικηρύξει με το ποσόν των 10 εκατ. δολαρίων, αφού του «φόρεσαν» γραβάτα και κοστούμι, άρχισαν να τον διαφημίζουν ως μαχητή της ελευθερίας που θα ένωνε τον λαό της Συρίας και θα εγκαθίδρυε μια δημοκρατική Συρία.

Ενώ οι έπαινοι και οι προσδοκίες για την HTS και τον αρχηγό της Γκολάνι, που τώρα πια ήταν ο αυτοχρισθείς μεταβατικός πρόεδρος της Συρίας, συνεχίζονταν, το ίδιο διάστημα, αυτούς τους τρεις μήνες, οι τζιχαντιστές τρομοκράτες της HTS και οι τρομοκράτες του λεγόμενου Συριακού Εθνικού Στρατού, που είναι μισθοφόροι της Τουρκίας, συστηματικά και με σχέδιο εφάρμοζαν το σχέδιο της Άγκυρας για εθνοκάθαρση και αλλαγή της δημογραφικής δομής των ακτών της Συρίας, όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι Αλαουίτες.

Ως αντίδραση στο σχέδιο της εθνοκάθαρσης, συγκροτήθηκαν ομάδες αντίστασης από αξιωματικούς του στρατού της Συρίας επί Άσαντ αλλά και από απλούς πολίτες, οι οποίοι προειδοποιούσαν τη Δαμασκό να σταματήσει την εν εξελίξει εθνοκάθαρση των Αλαουιτών. Όταν η Δαμασκός αντί να σταματήσει την εθνοκάθαρση, ενέτεινε τις δολοφονίες και τις διώξεις, την Τετάρτη προς Πέμπτη, 7 Μαρτίου, επιτέθηκε σε ενόπλους τζιχαντιστές που διέπρατταν την εθνοκάθαρση αυτούς τους τρεις μήνες και προκάλεσε αρκετές απώλειες, ενώ συνέλαβε και ορισμένους από αυτούς ως αιχμαλώτους.

Η απάντηση των τρομοκρατών του καθεστώτος της Δαμασκού δεν ήταν κατά των ανταρτών της αντίστασης, αλλά κυρίως κατά των αμάχων. Οι επιθέσεις των ανταρτών αποτέλεσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την δολοφονία εκατοντάδων, κατ’ άλλους χιλιάδων Αλαουιτών αλλά και Χριστιανών. Οι δυνάμεις του νέου καθεστώτος εισέβαλαν σε σπίτια οικογενειών Αράβων Αλαουιτών σε πόλεις όπως η Λατάκεια, Ταρτούς και η Homs και σε κωμοπόλεις και χωριά των επαρχιών αυτών, και σκότωναν οποιονδήποτε συναντούσαν, συμπεριλαμβανομένων γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων. Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρει ότι περίπου 1.400 (σύμφωνα με ορισμένες πηγές, 4.000) άμαχοι σκοτώθηκαν στη σφαγή.

Παρότι ο… διεθνής παράγων στην αρχή έμεινε σιωπηλός, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή διά της Κάγια Κάλας να ρίχνει όλη την ευθύνη σε «υπολείμματα υποστηρικτών του Άσαντ», η δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που μετέδιδαν ζωντανά την εθνοκάθαρση και τις ανείπωτες βαρβαρότητες των τρομοκρατών τζιχαντιστών του καθεστώτος της Δαμασκού, «έκαψαν» όλο το πολιτικοδιπλωματικό κεφάλαιο που είχαν πιστώσει στον Αχμέντ αλ Σάρα οι Δυτικοί, η Τουρκία και μέρος του αραβικού κόσμου και έφεραν το καθεστώς των τζιχαντιστών σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Ενώ οι σφαγές των τζιχαντιστών τρομοκρατών κατά των Αλαουιτών και των Χριστιανών ήταν σε εξέλιξη, το δίδυμο Ερντογάν-Φιντάν, ιθύνοντες νεοοθωμανικοί νόες των σφαγών, κάλεσε στο Αμμάν της Ιορδανίας «Σύσκεψη της Συρίας και των γειτονικών χωρών», στην οποία συμμετείχαν, εκτός από τον Χακάν Φιντάν οι υπουργοί Εξωτερικών της Ιορδανίας, του Ιράκ, της Συρίας και του Λιβάνου. Στόχος της Άγκυρας η υποστήριξη του παραπαίοντος καθεστώτος της Δαμασκού. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ είπε ότι αυτές οι πέντε χώρες συμφώνησαν να «βοηθήσουν τη νεοσύστατη κυβέρνηση στη Συρία με κάθε τρόπο και να υποστηρίξουν όλες τις δραστηριότητες που παρέχουν σταθερότητα» και πρόσφεραν πλήρη υποστήριξη στο καθεστώς των τζιχαντιστών της HTS, λέγοντας: «Δεν είναι σωστό να προσπαθήσουμε να αποδώσουμε τα γεγονότα σε οποιαδήποτε αίρεση ή θρησκευτική ομάδα!».

Ενώ η συζήτηση για το ποιος διεξήγαγε ή διέταξε τη βίαιη σφαγή των Αράβων Αλαουιτών συνεχίζεται, η συριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε το βράδυ της 10ης Μαρτίου ότι «έχει επιτευχθεί συμφωνία για τη συμμετοχή των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (SDF) στους κρατικούς θεσμούς».

Στην ουσία πρόκειται για συμφωνία μεταξύ των Κούρδων της ΒΑ Συρίας και του νέου καθεστώτος της Δαμασκού, το οποίο υποχρεώθηκε να την υπογράψει για να ξεφύγει από την εξαιρετικά δύσκολη θέση που βρισκόταν, εξ αιτίας της εμπλοκής του στις σφαγές.

Στην συγκεκριμένη συμφωνία, για την υπογραφή της οποίας πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν οι ΗΠΑ, συνεπικουρούμενες από Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία, θα είναι αφιερωμένο το άρθρο μας της Κυριακής.