«Το να παρασυρόταν ο γιος μου και να έλεγε “Γίνομαι τραγουδιστής” ήταν το μόνο εύκολο. Του είπα να το αφήσει αυτό και να πάρει ένα πτυχίο να έχει στα χέρια του, να έχει να φάει αύριο-μεθαύριο. Του είπα ότι δεν κάνει για τραγουδιστής, και έγινε οδοντίατρος».
Τα παραπάνω ανήκουν στον Μανώλη Μητσιά και αφορούν τον γιο του Μίλτο. Ατάκα που, εκτός από αληθινή και χαριτωμένη, δείχνει το πόσο προσγειωμένος ήταν πάντα ο τραγουδιστής.
Τα χρόνια της Θεσσαλονίκης
Σαν σήμερα λοιπόν, το 1946, ήρθε στον κόσμο ο Μανώλης Μητσιάς, στη Δουμπιά Χαλκιδικής. Η πρώτη του επαφή με το τραγούδι και τη μουσική ήταν στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, καθώς ήταν ψάλτης στην εκκλησία του χωριού του. Αργότερα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές, και εκεί έγινε μέλος της χορωδίας Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος.
Την πρώτη δημόσια εμφάνιση την έκανε στα «Σκαμνιά», ένα ζαχαροπλαστείο που ήταν δίπλα στον κινηματογράφο «Ναβαρίνο» στην πλατεία Ναβαρίνου, και είχε διαμορφώσει τον πίσω χώρο του σε μπουάτ. Σ’ αυτήν την μπουάτ πρωτοεμφανίστηκε ο Μανώλης Μητσιάς, με αρχιμουσικό στο πιάνο τον Ανδρέα Πρέζα.
Ο πρώτος του μικρός δίσκος 45 στροφών ήταν δυο συνθέσεις του Ανδρέα Πρέζα· η μία έγινε και μικρή επιτυχία, «Της Ευτυχίας το νερό».
Εγκατέλειψε τα «Σκαμνιά» και συνέχισε στην μπουάτ «107», στην πολυκατοικία της οδού Εγνατίας αριθμός 107. Τη δεκαετία του 1960 ο Δήμος Μούτσης τον είχε καλέσει στο σπίτι του για να κάνουν πρόβα τα τραγούδια «Μ’ ένα παράπονο» και «Αύριο πάλι» που τελικά τα ερμήνευσε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Η στροφή στην καριέρα του έγινε το 1969 με πρώτη του επιτυχία, το τραγούδι «Στην Ελευσίνα μια φορά» σε μουσική του Δήμου Μούτση και στίχους του Βασίλη Ανδρεόπουλου.
Αναμνήσεις που… πονάνε
Όμως τα χρόνια στην Θεσσαλονίκη δεν είχαν μόνο ευχάριστα γεγονότα. Την περίοδο της χούντας φιλοξενούσε έναν από τους τρεις που πήγαν να ανατινάξουν τους στύλους της ΔΕΗ στη ΔΕΘ γιατί θα πήγαινε ο Παπαδόπουλους να μιλήσει στα εγκαίνια.
Ο τραγουδιστής διηγείται το περιστατικό: «Έμενα επάνω στο Διοικητήριο στη Θεσσαλονίκη. Εκείνη την ημέρα είχε έρθει ο πατέρας μου να με δει από το χωριό. Όταν πήγαμε στις 8 το βράδυ στο σπίτι, μπήκα μέσα και είδα 40 αστυνομικούς. Με συνέλαβαν, άρχισαν να με χτυπούν και ο πατέρας μου έμεινε άφωνος γιατί δεν ήξερε, δεν του είχα πει τίποτα.
»Το ότι ζω… παρά τρίχα ζω. Είχαν συλλάβει τον φιλοξενούμενο μου, αλλά είχαμε έναν λόγο τιμής να μην πούμε ποιος είναι ο ένας στον άλλον, ούτε ήξερα που τον συνέλαβαν. “Τον ξέρεις αυτόν;” μου λέει ο στρατιωτικός διοικητής, λέω “Όχι”. Τον ρωτάει “Πώς τον λένε;” και απαντάει “Μητσιά Μανώλη”. Βγάζει το πιστόλι από εδώ πέρα, μου δίνει μια εδώ στον κρόταφο με πήραν τα αίματα και μου λέει μετά ένας γιατρός “Λίγα χιλιοστά και θα είχες μείνει στον τόπο”.
»Μετά με πήραν μέσα, με περιέλαβαν στο ξύλο οι υπόλοιποι και ήμουν επί δύο μήνες σχεδόν σε απομόνωση στο 6ο Αστυνομικό Τμήμα Βαρδάρη».
Στο διπλανό κελί ήταν ο Αριστείδης Παγκρατίδης, ο “Δράκος” του Σέιχ Σου. «Ήσυχο ανθρωπάκι, δεν έμοιαζε για “δράκος”», αναφέρει ο Μανώλης Μητσιάς.
Ο αγαπημένος των συνθετών
Νέος, ωραίος, εμφανίσιμος, με μοναδική φωνή. Θα μπορούσε να γίνει ένα ποπ ίνδαλμα της εποχής, όμως ο ίδιος αποδείχθηκε στοχοπροσηλωμένος στο τραγούδι. Έκανε και κάποια… τραγουδιστικά περάσματα και από το σινεμά – μάλιστα σε μια ταινία ερμήνευσε και έναν ύμνο:
Και ακολούθησαν συνεργασίες με το νέο αίμα του ελληνικού τραγουδιού, όπως με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, ενώ η τεράστια επιτυχία που γνώρισε με το «Παρών» του Άκη Πάνου δίχασε κυρίως τους κριτικούς της εποχής.
Το 1984 συνεργάστηκε με Κραουνάκη–Νκολακοπούλου. Από τα τραγούδια που έκαναν το «Ποτέ» κατέχει περίοπτη θέση. «Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα την μητέρα μου να κλαίει ακούγοντας ένα τραγούδι μας είχε δηλώσει ο συνθέτης.
Και οι επιτυχίες συνεχίστηκαν μέχρι την αυγή του 21ου αιώνα.
Η αγαπημένη οικογένεια και η αντοχή στο χρόνο
Κοντεύει έξι δεκαετίες με τη σύζυγό του που λατρεύει και δεν διστάζει να πει: «Ως νέος γονιός δεν είχα πολύ χρόνο για να ασχοληθώ, η σύζυγός μου με αναπλήρωσε επάξια».
Αλλά και ο γιος του, τα καλύτερα έχει να πει για τον πατέρα του: «Μου έκανε και πολλές χάρες. Τα πρωινά της Κυριακής, ενώ ήταν ξενυχτισμένος, τον ξυπνούσα και με πήγαινε για μπάσκετ. Ξυπνούσε ο καημένος, και ήταν με τρεις ώρες ύπνο. Αυτό είναι τεράστιο για ένα παιδί»
Και συνεχίζει: «Η μητέρα μου μού έλεγε πόσο σημαντικός καλλιτέχνης είναι ο πατέρας μου. Ήμουν ένα παιδί 7,8,10 ετών και συνυπήρχα στον ίδιο χώρο με τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Γκάτσο. Από την ηλικία των 9-10 ετών συνειδητοποίησα το “μέγεθος” του πατέρα μου. Βέβαια, το σπίτι μας ήταν ταπεινό. Ήμασταν μια πολύ φυσιολογική οικογένεια, και μάλιστα όποτε εγώ πήγαινα να “φουσκώσω” πιο πολύ μου έλεγε να είμαι ταπεινός και ότι όλα χάνονται σε μια στιγμή»
Κατά τα αλλά ο Μανώλης Μητσιάς είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος. Που θα πάει στο μανάβικο να ψωνίσει και uα πιάσει κουβέντα με τον ιδιοκτήτη, κυρίως για την αγάπη τους τον Παναθηναϊκό.
Αυτός ο γλυκός άνθρωπος που έχει τραγουδήσει τον αφρό του ελληνικού τραγουδιού, ζει με ηρεμία την κάθε του στιγμή.
Σπύρος Δευτεραίος
