Βουλευτική ερώτηση για τη διδασκαλία του ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού στα σχολεία

Στην κατάθεση ερώτησης στη Βουλή σχετικά με τη διδασκαλία της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού στα σχολεία προχώρησε η βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης και Αναπληρώτριας Τομεάρχη Παιδείας – αρμόδιας για την Ειδική Αγωγή του ΣΥΡΙΖΑ–Προοδευτική Συμμαχία, Ράνια Θρασκιά.

Στην ερώτηση, την οποία συνυπογράφουν συνολικά 17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρεται ότι «τόσο τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας ειδικά αλλά και τα Προγράμματα Σπουδών γενικά, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, συμπεριλαμβάνουν ελάχιστα ή/και αποσπασματικά την Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, τη στιγμή που το σχολείο διαδραματίζει τον πλέον κυρίαρχο ρόλο στη διαχείριση του ιστορικού παρελθόντος».

Στο κείμενο της ερώτησης τονίζεται ότι «βασικός σκοπός της εκπαίδευσης οφείλει να είναι η διαμόρφωση πολιτών που θα μπορούν να ερμηνεύουν τα ιστορικά γεγονότα και να αντλούν από αυτά συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον, αλλά και η ανάγκη η ιστορική γνώση να μεταδίδεται δημιουργικά και να καλλιεργείται το κριτικό πνεύμα.

»Κατόπιν τούτων ερωτάται ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων αν προτίθεται να μεριμνήσει για την ενίσχυση της διδασκαλίας της Ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού στα σχολικά εγχειρίδια όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, καθώς και με ποιους άλλους τρόπους θα διασφαλίσει τη δημιουργική εκμάθηση της ποντιακής Ιστορίας και κληρονομιάς στα σχολεία της χώρας».

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:

«Η περίοδος της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού είναι από τις πιο μελανές σελίδες της ελληνικής και της παγκόσμιας Ιστορίας. Μια σκοτεινή περίοδος που σηματοδοτήθηκε από την άνοδο των Νεότουρκων, τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την εξόντωση που υπέστη ο Ελληνισμός και άλλοι μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Μια καταστροφική περίοδος που οδήγησε στον θάνατο και τον ξεριζωμό ενός σημαντικού κομματιού του Ελληνισμού με μακραίωνη και πλούσια ιστορία.

»Όσοι κατάφεραν να διασωθούν, εγκαταλείποντας τις πατρογονικές τους εστίες, και έφτασαν ως πρόσφυγες από τον Πόντο στην χώρα μας, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισαν και συχνά την απαξίωση που εισέπραξαν, όχι απλά κατάφεραν να επιβιώσουν αλλά συνέβαλαν καθοριστικά στην οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και πνευματική εξέλιξη της Ελλάδας και, κυρίως, στη διαμόρφωση της συλλογικής μας ταυτότητας.

»Η Βουλή των Ελλήνων, ως ελάχιστο και αυτονόητο χρέος, με δύο αποφάσεις της, τον Φεβρουάριο του 1994 και τον Οκτώβριο του 1998, ανακήρυξε τη 19η Μαΐου (ημέρα αποβίβασης του Μουσταφά Κεμάλ στην Αμισό) ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και, αντιστοίχως, τη 14η Σεπτεμβρίου (ημέρα κατάληψης της Σμύρνης από τον τουρκικό στρατό) ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος. Οι Ημέρες Μνήμης όμως δεν αρκούν, η Πολιτεία οφείλει να μεριμνά έμπρακτα για την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης. Ωστόσο, τόσο τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας ειδικά αλλά και τα Προγράμματα Σπουδών γενικά, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, συμπεριλαμβάνουν ελάχιστα ή/και αποσπασματικά την Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, τη στιγμή που το σχολείο διαδραματίζει τον πλέον κυρίαρχο ρόλο στη διαχείριση του ιστορικού παρελθόντος.

»Επειδή η γενοκτονία των Ποντίων είναι ένα συλλογικό τραύμα που δεν μπορεί να επουλωθεί, ένα έγκλημα που δεν πρέπει να περάσει στη λήθη. Επειδή είναι χρέος μας να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη και να τιμήσουμε έμπρακτα την Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού και τη συνεισφορά του στην πορεία και την Ιστορία της χώρας μας.

»Επειδή πρέπει να ενισχυθεί η εκμάθηση της Ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού στα σχολεία. Να γνωρίζουν οι μαθητές ότι η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού υπήρξε τμήμα της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο των αποφάσεων των Νεότουρκων για εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καθώς και τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που οδηγήθηκαν στις αποφάσεις για τις γενοκτονίες. Αλλά και να γνωρίσουν ταυτόχρονα την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του Ποντιακού Ελληνισμού.

»Επειδή η αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας, η αναγνώριση των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, είναι η απάντηση σε κάθε μορφής εθνικισμό κι ο μόνος δρόμος ώστε να μην επιτρέψουμε να ανοίξουν στο μέλλον τα τραύματα του παρελθόντος.

»Επειδή οι γενιές που έρχονται θα είναι ασφαλείς μόνο όταν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που προκαλούν γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις και συγκρούσεις.

»Επειδή βασικός σκοπός της εκπαίδευσης οφείλει να είναι η διαμόρφωση πολιτών που θα μπορούν να ερμηνεύουν τα ιστορικά γεγονότα και να αντλούν από αυτά συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον.

»Επειδή είναι γνωστή η στενή σχέση της μνήμης με την Ιστορία, είναι ωστόσο αναγκαίο η ιστορική γνώση να μεταδίδεται δημιουργικά και να καλλιεργείται το κριτικό πνεύμα. Σε αυτό το πλαίσιο έχει βαρύνουσα σημασία τόσο η παραγωγή του διδακτικού υλικού για το μάθημα της Ιστορίας όσο και οι διεπιστημονικές προεκτάσεις του σε άλλα μαθήματα (όπως Νεοελληνική Γλώσσα, Λογοτεχνία, Γεωγραφία, κ.ά.).

»Επειδή στόχος μας οφείλει να είναι η σύνδεση του σχολείου με την ιστορία και τον πολιτισμό, ώστε αυτό να καθίσταται βασικός πυλώνας ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους και ουσιαστική εστία μόρφωσης.

»Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

Προτίθεται να μεριμνήσει για την ενίσχυση της διδασκαλίας της Ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού στα σχολικά εγχειρίδια όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων; Με ποιους άλλους τρόπους θα διασφαλίσει τη δημιουργική εκμάθηση της ποντιακής Ιστορίας και κληρονομιάς στα σχολεία της χώρας;»