Αχ, Αννούλα (Μαντζουράνη), έφυγες νωρίς – Η ξεχωριστή, αλλά σύντομη πορεία μιας χαρισματικής ηθοποιού

«Η Πολυχρονοπούλου έφυγε πρώτη από τις μαθήτριες» έγραψε ένας δημοσιογράφος τον Ιανουάριο του 1991, αναφερόμενος στον αιφνίδιο θάνατο της Άννας Μαντζουράνη. Αιφνίδιος για τον κόσμο, γιατί οι άνθρωποι του χώρου ήξεραν ότι η χαρισματική ηθοποιός έδινε την –άνιση, όπως αποδείχθηκε– μάχη με τον καρκίνο. Τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της ήθελαν να κρατήσουν μακριά τα φώτα της δημοσιότητας.

Άλλωστε και η ίδια το πάλευε, αφού έναν χρόνο πριν από το φευγιό της έπαιζε στην (ξεχασμένη πια) αστυνομική σειρά της ΕΡΤ «Πλεκτάνη».

Έχουμε θεματάκι

Η Άννα Μαντζουράνη λοιπόν, που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1935 στην Αθήνα, από μικρή ήξερε τι ήθελε να κάνει. Και το ακολούθησε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Τάκη Μουζενίδη, και το 1952 έκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο με το θίασό του «Ελληνική Μουσική Κωμωδία».

Παράλληλα έκανε τραγούδι, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια να γράψει ξεχωριστή σελίδα στο μουσικό θέατρο, και ειδικά στην επιθεώρηση. Τον πρώτο της κινηματογραφικό ρόλο τον κέρδισε σε ηλικία 23 ετών στην ταινία Μέλπω, στην οποία πρωταγωνιστούσαν η Σπεράντζα Βρανά και ο Παντελής Ζερβός.

Με τη Σπεράντζα Βρανά λίγα χρόνια αργότερα συνέβη… σκηνικό. Συγκεκριμένα, ήταν η περίοδος που η Σπεράντζα ζούσε μια παθιασμένη σχέση με τον Κώστα Βουτσά – μια σχέση που είχε απ’ όλα: ζήλιες, κόντρες, απιστίες, καβγάδες. Ένα βράδυ λοιπόν, η Σπεράντζα ανοίγει την πόρτα και βλέπει τη νεαρή ηθοποιό (τη Μαντζουράνη) στα γόνατα του Βουτσά.

Χαριτωμενιά; Φλερτάκι; Κανείς δεν έμαθε. Η ουσία είναι ότι η Βρανά μόλις το είδε αυτό σηκώθηκε κι έφυγε, διαλύοντας για άλλη μια φορά τη σχέση της. Πάντως ήταν η μία και μοναδική φορά που γράφτηκε κάτι σκαμπρόζικο για τη ζωή της Μαντζουράνη.

https://www.youtube.com/watch?v=AVWTi_k0fOI

Ο άντρας της ζωής της

Καθώς περνούν τα χρόνια –ή μάλλον οι σεζόν–, το όνομά της μεγαλώνει. Θέατρο και κινηματογράφος την ζητάνε. Η δεύτερη τέχνη, δηλαδή ο κινηματογράφος, αλλάζει τη ζωή της με τη μορφή του Αντώνη Καρατζόπουλου. Ο τελευταίος, μαζί με τους αδελφούς Καραγιάννη (Κώστα και Ντόντο) στήνουν την «Καραγιάννης-Καρατζόπουλος» που από την πρώτη στιγμή περνά στην επίθεση απέναντι στη Φίνος Φιλμ. Φυσικά έχει κι εκείνη το δικό της δυναμικό, μια εκ των οποίων φυσικά είναι και η Άννα Μαντζουράνη.

Για πολλούς δεν ήταν και η πιο ενδεδειγμένη επιλογή να μείνει στην εταιρεία, όμως η ηθοποιός επέλεξε το δρόμο της καρδιάς της.

Άλλωστε και από τους δεύτερους ρόλους που υποδύθηκε έδειξε την κλάση της, όπως στο Ο Στρατής παραστράτησε, όπου υποδυόταν την αδελφή του ήρωα, με το πυργιώτικο «ου», όπου ήταν απολαυστική. Έκανε και λίγες δραματικές ταινίες, αλλά στην ουσία πέρασε ως κωμικός (η γνωστή ταμπελοποίηση των ηθοποιών του παλιού κινηματογράφου). Φυσικά στο θέατρο συνέχισε να γράφει τη δική της ιστορία, ίσως πιο δυνατή από την αντίστοιχη κινηματογραφική. Όμως γνωστή και αγαπητή στον κόσμο έγινε με τη μεγάλη οθόνη.

Ώρα για αλλαγές, αλλά…

Στη δεύτερη –και μίνι, όπως αποδείχτηκε– εμπορική αναγέννηση του εγχώριου κινηματογράφου, που συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Θόδωρος Μαραγκός την φωνάζει να υποδυθεί την αιώνια αρραβωνιαστικιά του Θανάση Βέγγου στην τεράστια επιτυχία Από πού πάνε για τη χαβούζα. Η συνεργασία είναι μια χαρά, και οι τρεις τους χτυπάνε την επόμενη χρονιά με το Θανάση σφίξε και άλλο το ζωνάρι.

1981. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης η Άννα Μαντζουράνη κερδίζει το βραβείο γυναικείου ρόλου (εξ ημισίας με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου) για το Μάθε παιδί μου γράμματα, πάλι του Μαραγκού. Σε μια ερμηνεία μακριά απ’ ό,τι είχε κάνει ως τότε –και για πολλούς η καλύτερη κινηματογραφική ερμηνεία της–, σε ένα φιλμ που έσκισε και εμπορικά. Θα το παλέψει με δύο ταινίες στην πορεία, αλλά σιγά-σιγά λόγω της ασθένειας απομακρύνεται.

Παρ’ όλα αυτά η Άννα Μαντζουράνη δεν ξεχάστηκε. Πέρασε στο πάνθεον των ηθοποιών του κινηματογράφου και του θεάτρου, με το ταλέντο και τη μοναδικότητά της. Και ήταν ξεχωριστή.

Σπύρος Δευτεραίος