Άντζελα Ζήλεια: Η γεμάτη ζωή και το σκληρό φινάλε μιας πολυτάλαντης γυναίκας

Σήμερα η Άντζελα Ζήλεια (έγινε γνωστή με… ανορθογραφία, καθώς το επίθετό της ήταν κανονικά Ζήλια) θα είχε γενέθλια, θα γινόταν 90 χρονών. Δυστυχώς λίγους μήνες πριν, στις 29 Ιουνίου 2023, «έφυγε» στα 89 της. Τα τελευταία χρόνια ήταν βασανιστικά, λόγω προβλημάτων υγείας που την είχαν σχεδόν καθηλώσει στο κρεβάτι.

Άδικο τέλος, αλλά αν μη τι άλλο η τραγουδίστρια και ηθοποιός έζησε μεγάλες δόξες χωρίς το άγχος της πρωτιάς.

Και την κατάλληλη στιγμή επέλεξε να αφιερωθεί στην οικογένειά της, χωρίς να έχει το συναίσθημα της προδομένης ή της απογοητευμένης. Κοινώς, μια χορτασμένη γυναίκα. Και με απίστευτη αυτογνωσία.

Κλασικό παράδειγμα είναι ότι εν γνώσει της υπηρέτησε το (σπουδαίο) ελαφρό τραγούδι, παρόλο που τα λεφτά… έρχονταν από το λαϊκό. Και φυσικά της είχαν γίνει προτάσεις, ακόμα και από τον Μανώλη Χιώτη. Με πολύ χιούμορ είχε δηλώσει σε συνέντευξή της ότι αφού ο Χιώτης είχε τη Μαίρη Λίντα, σε εκείνη θα έδινε κάτι λιγότερο καλό.

Πριν από 90 χρόνια

«Γεννήθηκα στο Μεταξουργείο και μεγάλωσα στους Αμπελοκήπους. Θυμάμαι τους Γερμανούς, τις σειρήνες, την πείνα και μετά τον Εμφύλιο. Εγώ τα έζησα όλα αυτά γιατί έχω γεννηθεί το ’34 και δεν με απασχολεί καθόλου να το κρύβω.

»Μεγαλώνοντας, θυμάμαι τη γειτονιά και τα παιχνίδια με τα παιδιά, αλλά και τη δασκάλα της πρώτης δημοτικού, η οποία ήρθε και με βρήκε μια μέρα στο μαγαζί “Ακροπόλ” όπου τραγουδούσα.

»Είχα τέσσερις αδελφές κι εγώ ήμουν η μικρότερη. Δυστυχώς, η μία αδελφή μου δεν έζησε, γιατί το 1942 νόσησε από μηνιγγίτιδα και “έφυγε” σε ηλικία 22 χρονών. Μια ζωή ήμουν το στερνοπούλι, το χαϊδεμένο που όμως δεν εξελίχθηκα σε καλομαθημένο, γιατί εγώ στήριξα ολόκληρη την οικογένειά μου», είχε πει.

Παρά τη φτώχεια, το νεαρό κορίτσι κατόρθωσε να σπουδάσει μουσική. Και λίγο μετά η αξέχαστη Καίτη Μπελίντα την έβγαλε στη σκηνή.

Και το 1958 ο Νίκος Τσιφόρος της έδωσε ρόλο στο σινεμά, στο Θησαυρό του μακαρίτη, την αξέχαστη κωμωδία με πρωταγωνίστρια τη Γεωργία Βασιλειάδου. Μόλο καλές αναμνήσεις είχε από τη συνεργασία τους η Ζήλεια.

https://www.youtube.com/watch?v=rRSiJS7iqpg

«Κλάψε κυρά μου»

Ο… θησαυρός τής άνοιξε την καριέρα στον κινηματογράφο – σε μια δεκαετία συμμετείχε σε περίπου 30 ταινίες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία μελό.

Η ίδια ήταν ένας πολύ χαρούμενος άνθρωπος και δεν της έβγαινε εύκολα το κλάμα. Μέχρι και κρεμμύδια καθάρισαν σε ένα γύρισμα για να μπορέσει να κλάψει!

«Έχεις αυτό το ελαφίσιο βλέμμα που κανείς δεν θα σου εμπιστευτεί κωμικό ρόλο» της είχε πει ο Νίκος Τσιφόρος όταν τον είχε ρωτήσει γιατί της δίνουν όλο δραματικούς ρόλους.

«Κάποτε ένας σκηνοθέτης άρχισε να με θίγει και να με λέει κακή ηθοποιό προκειμένου να κλάψω. Το αποτέλεσμα ήταν να πάρω τα ρούχα μου και να φύγω», είχε αναφέρει με χιούμορ.

Η τελευταία της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν στην ταινία Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου στο πλευρό του Νίκου Ξανθόπουλου, με τον οποίο συνεργάστηκε επί χρόνια. Όπως είχε πει –παρόλο που τους ήθελαν ζευγάρι–, στις ταινίες δεν είχαν ανταλλάξει ούτε ένα φιλί, επειδή οι σκηνοθέτες «κρατούσαν» τον Ξανθόπουλο αγνό προκειμένου να μην ζηλεύουν οι θαυμάστριες του.

Τα φεστιβάλ και ο μεγάλος έρωτας

Η Άντζελα Ζήλεια έχει χαρακτηριστεί ως η τραγουδίστρια των φεστιβάλ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ειδικά στην Πολωνία, στο Σοπότ, είχε κερδίσει δεύτερο βραβείο ανάμεσα 42 χώρες, και πρώτο ερμηνείας.

Γύρω στη δεκαετία του 1960 τα φεστιβάλ στις χώρες του τότε ανατολικού μπλοκ είχαν την τιμητική τους. Και οι Έλληνες τραγουδιστές ήταν αγαπητοί εκεί. 

Η Άντζελα Ζήλεια τραγούδησε ως και πολωνικά και θριάμβευσε. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι πληρωνόταν σε τοπικό νόμισμα, οπότε τα ξόδευε εκεί, γεμίζοντας είδη σπιτιού, ρούχα και παπούτσια.

Πριν όμως από τα φεστιβάλ, είχε αναφωνήσει «Καλώς όρισες έρωτα». «Ο γάμος μου δεν είχε καμία σχέση με τη δουλειά μου. Προτού αρχίσω τη δουλειά, ως κοπελίτσα, τα είχα φτιάξει με έναν νέο και ήμασταν μαζί 8,5 χρόνια, αλλά τότε παγκάκι, σινεμαδάκι και δεν συμμαζεύεται» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της.

Και συνέχισε αναφερόμενη στο γιατί παντρεύτηκε τον καλό της, Βασίλη. «Μετά την Πολωνία με καλούσαν σε ανατολικά κράτη για συναυλίες και όταν θα πήγαινα για πρώτη φορά θα ερχόταν μαζί και ο αγαπημένος μου. Από την πρεσβεία, λοιπόν, δεν δέχονταν να μείνουμε μαζί, οπότε μου είπε: “Δεν παντρευόμαστε; Θα πάμε και θα μένουμε χώρια;”. Δεν ήμασταν το τυπικό ζευγάρι που επιζητούσε το γάμο, εμείς απλώς θέλαμε να είμαστε μαζί».

Και πράγματι, μόνο ο θάνατος τους χώρισε. Κουμπάρος τους ήταν ο Γιώργος Μουζάκης, με τον οποίο είχε συνεργαστεί πάρα πολλές φορές. Το ζευγάρι είχε αποκτήσει μια κόρη.

Η σύνταξη και άλλες παθήσεις

Αφοσιώθηκε στην οικογένεια της και με τα χρόνια αποσύρθηκε. Άλλωστε ούτε για το  είδος που υπηρετούσε υπήρχαν χώροι. Την προηγούμενη δεκαετία εμφανίστηκε στην παράσταση του Μάκη Δελαπόρτα Ευτυχείτε, με θέμα το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. 

Πριν από το θάνατό της η ζωή της ήταν γεμάτη προβλήματα – λόγω δε της φυματίωσης έζησε δύο χρόνια μαρτυρικά.

Είχε βιώσει και το σκηνικό με τις τιμητικές συντάξεις που στην πορεία κόπηκαν. «Είχα αποφασίσει να πάρω την τιμητική σύνταξη επειδή ήταν για κάποιο ποσό μεγαλύτερη. Όμως, ποτέ δεν μου δόθηκε ευκαιρία να πάρω και τη σύνταξη του ΙΚΑ», είχε πει.

Η γλυκύτατη κυρία με τα γυαλιά και την σπουδαία ιστορία δεν είναι πια εδώ. Έζησε όμως το όνειρό της, αγαπήθηκε από τον κόσμο και από την οικογένειά της. Γιατί την οικογένεια την είχε πάνω απ’ όλα.

Και είχε επίγνωση, αλλά και ευγνωμοσύνη για όλα όσα έζησε. «Παλιά φορούσα σολιασμένα παπούτσια. Από τη δουλειά μου αγόρασα αρχικά τρία ζευγάρια. Θα μπορούσα να πάρω και 4ο αλλά δεν το χρειαζόμουν» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της

https://www.youtube.com/watch?v=VoZxc_r24KI

Σπύρος Δευτεραίος