Δεκάδες προσκυνητές έσπευσαν και φέτος, ανήμερα της Παναγίας με το παλαιό ημερολόγιο, στο Άγιο Όρος, προκειμένου να εορτάσουν την Κοίμηση της Θεοτόκου.
Τελέστηκε ολονύκτια αγρυπνία στη Μονή Ιβήρων όπου ακολούθησε πανηγυρική θεία λειτουργία, ενώ αγρυπνία πραγματοποιήθηκε και στα υπόλοιπα μοναστήρια, η οποία ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 2 τα ξημερώματα.
Στην αγρυπνία στις Καρυές προεξήρχε ο καθηγούμενος της ιεράς μονής Εσφιγμένου Βαρθολομαίος μαζί με πατέρες από διάφορα κελλιά, καθώς και αρκετοί προσκυνητές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο, η γιορτή Κοιμήσεως της Μετάστασης της Θεοτόκου στους Ουρανούς τιμάται στις 28 Αυγούστου.
Εκείνη την ημέρα και όλες οι παλαιοημερολογίτικες εκκλησίες κατακλύζονται από πιστούς, οι οποίοι παρότι μνημονεύουν το θάνατο και την ταφή της Παναγίας, γιορτάζουν την ανάσταση και τη μετάστασή της στους ουρανούς.
Η εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας
Η θαυματουργή Εικόνα Πορταΐτισσα, η οποία κατά την παράδοση είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, βρίσκεται στη μονή Ιβήρων.
Έχει ύψος 137 εκατοστά και πλάτος 94 εκατοστά, ενώ ζυγίζει γύρω στα 96 κιλά, μαζί με τα αναθήματα και τα λοιπά. Χαρακτηρίζεται από την αυστηρή έκφραση του ιερού προσώπου, που εντείνεται από την επιβλητική ματιά Της.
Το προσωνύμιο Πορταΐτισσα δόθηκε στην Παναγία, επειδή η εικόνα είναι τοποθετημένη στο παρεκκλήσιο της μονής Ιβήρων που βρίσκεται αριστερά της κεντρικής Πύλης.
Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα άνηκε σε μια χήρα στη Νίκαια, όταν εικονομάχοι στρατιώτες την ανακάλυψαν στο σπίτι της, με ένα άσβηστο καντήλι μπροστά της. Με την υπόσχεση χρημάτων, η χήρα ζήτησε μια μέρα παράταση και τη νύχτα την έριξε μαζί με το γιο της στη θάλασσα.
Τότε, η εικόνα στάθηκε όρθια και έπλεε προς την Ελλάδα. Κανείς δεν ξέρει που βρισκόταν επί 170 χρόνια, από το 829 που έπεσε στη θάλασσα ως το 1004 που βγήκε στη μονή Ιβήρων.
Φύλακας της μονής
Εκείνα τα χρόνια, οι γέροντες της Ιβήρων, κάθονταν και μιλούσαν περί σωτηρίας ψυχής, όταν ξαφνικά βλέπουν μέσα στη θάλασσα μια λάμψη. Μαζεύτηκαν όλοι οι μοναχοί και με βάρκες θέλησαν να πλησιάσουν σημείο, ωστόσο το μόνο που μπορούσαν να διακρίνουν ήταν μία εικόνα της Θεοτόκου, η οποία, όσο την πλησίαζαν, τόσο εκείνη απομακρυνόταν.
Τότε οι πατέρες συγκεντρώθηκαν στην Εκκλησία και προσεύχονταν στον Θεό να τους επιτρέψει να πάρουν την εικόνα.
Έξω από το μοναστήρι ασκήτευε κάποιος μοναχός Γαβριήλ από την Ιβηρία. Ήταν απλός, αναχωρητής, και η τροφή του ήταν τα βότανα του βουνού και ποτό του το νερό, ενώ μέρα-νύχτα μελετούσε το νόμο του Κυρίου. Ενώ προσευχόταν, νύσταξε λίγο, έκλεισε τα μάτια του και βλέπει την αγία Θεοτόκο με ιδιαίτερη λαμπρότητα και του λέει «πήγαινε στο μοναστήρι σου και πες στον ηγούμενο ότι ήρθα για να τους δώσω την εικόνα μου, μετά βάδισε στη θάλασσα, για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη και πρόνοια που έχω στο Μοναστήρι σας».
Ο Γαβριήλ πήγε στη μονή, αφηγήθηκε το όνειρό του και μαζί με τους πατέρες πήγαν όλοι προς την παραλία. Ο Γαβριήλ περπάτησε λίγο στη θάλασσα και αμέσως η εικόνα ήρθε στην αγκαλιά του. Τότε οι πατέρες έκαναν ολονύκτιες αγρυπνίες και δεήσεις και λειτουργίες επί τρία μερόνυχτα, για να ευχαριστήσουν τον Θεό και την Παναγία και έβαλαν την εικόνα στο ναό της Μονής. Εκείνη όμως έφευγε και στεκόταν πάνω από την πύλη του Μοναστηριού.
Αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου ξαναπαρουσιάστηκε η Παναγία στον Γαβριήλ και του είπε:
«Πες στον ηγούμενο να παύσετε να με πειράζετε, διότι δεν ήρθα στο Μοναστήρι για να με φυλάτε σεις, αλλά ήρθα για να γίνω εγώ φύλακας και φρουρός σας και σε αυτήν και στην μέλλουσα ζωή και όσοι θα ζήσουν με ευλάβεια και φόβο Θεού και δεν αμελούν στην απόκτηση των αρετών, και τελειώσουν την πρόσκαιρη ζωή τους σ’ αυτόν τον τόπο, ας έχουν θάρρος και να μη φοβούνται την κόλαση διότι αυτή τη χάρη ζήτησα από τον Θεό και Υιό μου και την πήρα. Ως επιβεβαίωση των λόγων μου σας δίνω αυτό το σημείο, όσο βλέπετε την εικόνα μου στο μοναστήρι σας, δεν θα λείψει απ’ το Όρος τούτο η χάρις και το έλεος του Υιού μου και Θεού».
Ο Γαβριήλ τα μετέφερε στον ηγούμενο, ο οποίος διέταξε τελικά να κτιστεί στην είσοδο της μονής ειδικό παρεκκλήσιο για την εικόνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εικόνα φέρει στο πηγούνι της Θεοτόκου μία ουλή, η οποία λέγεται ότι έγινε από το μαχαίρι ενός πειρατή. Από την ουλή αυτή έρευσε αίμα, το οποίο πηγμένο διακρίνεται ακόμη και σήμερα επάνω στο ξύλο.
Πηγή: ekklisiaonline.gr
