Ο Άνθιμος Παπαδόπουλος στο Ιστορικόν λεξικόν της ποντικής διαλέκτου δίνει δύο παροιμίες στο λήμμα σααπής (ή σαγαπής):
Ο σκύλλον τον σααπήν ατ’ ’κ’ εγνωρίζ’ («επί υπαλλήλου αγνώμονος», όπως λέει χαρακτηριστικά), και Αν ’κ’ έν’ τη κάτας το χατίρ’, ας έν’ τη σααπή ατ’ς (για περιπτώσεις που ευνοείται κάποιος αντί άλλου, χωρίς να το αξίζει).
Σαγαπής ή σααπής, λοιπόν, είναι ο κύριος, ο κάτοχος, αλλά και ο προστάτης.
