Χαράτζιν ή χαράτζ’ έλεγαν στον Πόντο ένα καρύκευμα που χρησιμοποιούσαν για τις σούπες, το οποίο παρασκεύαζαν τσιγαρίζοντας διάφορα μυρωδικά με βούτυρο.
Ο Άνθιμος Παπαδόπουλος παραθέτει στο Ιστορικόν λεξικόν της ποντικής διαλέκτου και ένα σχετικό αίνιγμα:
Έναν χουλάρ’ βούτορον όλον τον κόσμο χαρατζών’ [ο ήλιος].
