Για όσους πιστεύουν ότι οι καριέρες γίνονται με σκάνδαλα, εξώφυλλα ή έρωτες υπάρχει η περίπτωση του Βασίλη Τσιβιλίκα, ο οποίος δεν έκανε τίποτα από τα παραπάνω στη ζωή του. Και όμως, κάθε χρόνο γέμιζε θέατρα.
Ασχέτως ότι αυτοί του οι θρίαμβοι δεν προβάλλονταν από τα ΜΜΕ, το κοινό τον ακολουθούσε μέχρι τέλους.
Ο μεγάλος ηθοποιός γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1942.
Ένας μεγάλος έρωτας
Στον τομέα των σκανδάλων ο Βασίλης Τσιβιλίκας δεν είχε να προσφέρει τίποτα. Η νομικός Αλίκη ήταν η γυναίκα της ζωής του· μαζί από τα 25 του, πορεύτηκαν παρέα για 45 χρόνια.
Η αρχή της σχέσης τους ήταν μυθιστορηματική, καθώς οι γονείς της δεν ήθελαν να δώσουν την ευχή τους. Τελικά κλέφτηκαν. Την ευτυχία τους συμπλήρωσαν δύο παιδιά, ο Γιάννης και η Έλλη.
Σε μία από τις ελάχιστες κοινές τηλεοπτικές τους εμφανίσεις εκείνη του είχε πει: «Άμα ξανάρθεις στη ζωή, είπαμε θα ξαναγαπήσεις εμένα!». Η απάντησή του ήταν: «Αν σε βρω, βέβαια! Να κρατάς αυτό!», και της έδωσε ένα λουλούδι.
Από την ηρεμία της συμπρωτεύουσας στην ταραχή της πρωτεύουσας
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αν και οι ρίζες της οικογένειάς του ήταν από την Ευρυτανία.
Ο πατέρας του ήταν καταστηματάρχης και ο πρωτότοκος γιος πέρασε μια άνετη ζωή. Τελείωσε το σχολείο στο Αμερικάνικο Κολέγιο. Οι καθηγητές του είχαν διακρίνει από νωρίς την κλίση του προς το θέατρο. Βοηθούσε σε αυτό και η ψιλόλιγνη φιγούρα του.
Η αρχή έγινε στη θεατρική ομάδα του σχολείου, αλλά ως επιμελής μαθητής προτίμησε την Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Γρήγορα όμως κατάλαβε ποια ήταν η πραγματική του επιθυμία και κατέβηκε στην Αθήνα, ώστε να ξεκινήσει πλέον να ασχολείται επαγγελματικά με την υποκριτική.
Η πρώτη του απογοήτευση ήρθε όταν προσπάθησε να μπει στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Τον «έκοψαν» και τελικά σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη.
Και ενώ είχε αρχίσει να παίζει στο θέατρο, ο Κάρολος Κουν τον κάλεσε στο Τέχνης. Κάποιος θα έλεγε για την εκδίκηση που τρώγεται κρύα, αλλά όταν μιλάμε για τέτοια μεγέθη οι παροιμίες δεν έχουν θέση.
«Daddy, τι θα πει κατούρησε»
Η επιθεώρηση όπως και η πρόζα τον καλούσαν. Και ο ελληνικός κινηματογράφος. Η αρχή του ήταν η πλέον κλασική: Ένα σάλι, μία κουδούνα και το βαριεστημένο βάδισμα σε συνδυασμό με την ελληνοαμερικανική αξάν, τον… πέρασαν στην ιστορία.
Ήταν ο χίπης, ο παραλίγο γαμπρός της Ρένας Βλαχοπούλου στη Θεία μου τη χίπισσα:
Αν και έπαιξε σε ακόμα τέσσερις ταινίες της Φίνος Φιλμ, τελικά δεν συνέχισε στον κινηματογράφο. Το θέατρο ήταν πάντοτε η μεγάλη του αγάπη.
Όμως, η νεοσύστατη τηλεόραση τον καλούσε, αν και εκεί η δικαίωση δεν θα ήρθε από μία σειρά, αλλά από μία εκπομπή Το καλλιτεχνικό καφενείο, που τόσο πρωτότυπο μοιάζει ακόμα και σήμερα:
Όταν μιλάει το ταμείο
Στο θέατρο υπήρξε δύναμη, σχεδόν από την αρχή της καριέρας του. Ξεκίνησε από την επιθεώρηση, αλλά καθιερώθηκε στην πρόζα. Σιγά-σιγά, βήμα το βήμα:
Και από τα τέλη των ’70s έγινε θιασάρχης. Και έσπασε τα ταμεία, έστω και αν τα έργα που ανέβαζε δεν ήταν σπουδαία. Ήταν όμως η κλασική οικογενειακή έξοδος με μια ανάλαφρη κωμωδία.
Κλασική… φάση ήταν όταν μία σεζόν πολύ γνωστή ηθοποιός συνεργάστηκε μαζί του αν και ερχόταν από άλλο μετερίζι, για να έχει μία σίγουρη επιτυχία. Και την είχε.
Το δραματικό φινάλε
Το 2012 μέσα στην οικονομική κρίση όχι μόνο εξακολουθούσε να κόβει εισιτήρια, αλλά συνέβη το εξής παράδοξο: Έπαιζε σχεδόν σε καθημερινή βάση το ίδιο έργο σε δύο διαφορετικά θέατρα. Μοναδικό.
Μάλιστα, είχε δεχτεί πρόταση από το Dancing with the stars να συμμετέχει ως διαγωνιζόμενος. Αλλά…
Στις 29 Φεβρουαρίου 2012 (ειρωνεία της τύχης, κάθε τέσσερα χρόνια έχουμε 29 Φεβρουαρίου) ένιωσε ενόχληση στην καρδιά του. Ήταν τόσο έντονη που κρίθηκε απαραίτητη η μεταφορά του σε νοσοκομείο. Κατά τη διακομιδή του στο Σισμανόγλειο λίγο μετά τις 7:00 άφησε την τελευταία του πνοή. Είχε πάθει έμφραγμα.
Μέσα στο ασθενοφόρο έγιναν προσπάθειες για την επαναφορά του. Το ίδιο έκαναν και οι γιατροί του νοσοκομείου για 40 λεπτά περίπου, χωρίς όμως να τα καταφέρουν.
Η χήρα του έφυγε από τη ζωή 2 χρόνια αργότερα (παρά 7 μέρες). Ήταν 22 Φεβρουαρίου 2014.
Νά τι έλεγε στην τελευταία του συνέντευξη η οποία προβλήθηκε μετά το θάνατό του:
Σπύρος Δευτεραίος
