Ο αθεράπευτος νοσταλγός του Πόντου ο αείμνηστος Φίλωνας Κτενίδης πίστευε πως μόνο εάν υψώσουμε το ιερό σύμβολο της Παναγίας Σουμελά, το κατ’ εξοχήν εθνικό και θρησκευτικό σύμβολο του Πόντου, πάνω σε μια αιωνόβια κορυφή ενός βουνού, τότε μόνο όλα όσα νοσταλγούμε και αγαπούμε δεν θα σβήσουν, διότι θα πάρουν κάτι από την αιωνιότητα του βουνού, αλλά και από την αιωνιότητα της Μεγαλόχαρης του Πόντου.
Ο Φίλων Κτενίδης πίστευε ακόμα πως η ανιστορημένη Μονή της Παναγίας Σουμελά θα είναι το μέρος όπου οι Πόντιοι ενωμένοι θα αναβαπτίζονται κάθε Δεκαπενταύγουστο στα ελληνο-ποντιακό-χριστιανικά ιδεώδη. Γιατί η ανιστόρηση στην Ελλάδα θα υπενθυμίζει αιωνίως τόσο στις απερχόμενες όσο και στις επερχόμενες γενεές των Ποντίων τη μεγάλη υποχρέωση που έχουν όλοι να διατηρούν άσβεστο το κανδήλι της μνήμης.
Από τότε πέρασαν 69 χρόνια και οι Πόντιοι δεν ξεχνούν την κυρά του Πόντου, την πρόσφυγα Παναγία και την επισκέπτονται κάθε εποχή πλέον, και όχι μόνο τον Αύγουστο.
Ανήμερα των Χριστουγέννων ο ναός διακοσμημένος με τα χειμερινά του ενδύματα υποδέχτηκε τους πιστούς που αποφάσισαν να εορτάσουν τη φωτεινή εορτή των Χριστουγέννων στο ναό της Σουμελιώτισσας, επιβεβαιώνοντας την επιθυμία του κτήτορα της νέας μονής να αναβαπτίζονται στην κολυμπήθρα της Κυράς του Βερμίου, πλέον.
Περιμετρικά του ναού, στις γύρω πλαγιές, καθώς και στην κοινότητα της Καστανιάς, το χιόνι διατηρείται ζωντανό και συμβάλει στη διακόσμηση του τοπίου, ευτυχώς χωρίς προβλήματα στο οδικό δίκτυο.
Σήμερα, 25 Δεκεμβρίου 2021, τη θεία λειτουργία των Χριστουγέννων τέλεσε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Βακονάκης. Μετά την ανάγνωση του αγίου ευαγγελίου διάβασε το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμονοα, που μεταξύ άλλων έλεγε τα εξής:
«Το μέγα θαύμα της θείας οικονομίας, το μέγα μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως γίνεται σήμερα πραγματικότης στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Γίνεται άνθρωπος ο Χριστός και έρχεται στη γη, για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και να τον θεώσει. Και μόλις γεννήθηκε, σε μια φάτνη ζώων, αναγκάσθηκε να γίνει πρόσφυγας, για ν’ αποφύγει τον διωγμό του Ηρώδη που νόμιζε ότι θα του στερήσει την εξουσία.
»Και η επίγεια ζωή του συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο, κάτω από ανάλογες αντίξοες συνθήκες, μέχρι το Σταυρό και την Ανάστασή του. Και διερωτάται κανείς: Γιατί χρειαζόταν να τα υπομείνει όλα αυτά ο Θεός για τη σωτηρία μας; Ο Χριστός δεν ήθελε να εξαιρέσει τον εαυτό του από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στη ζωή του. Ήθελε να μας δείξει ότι η σωτηρία μας περνά μέσα από τις δυσκολίες, τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς της ανθρώπινης ζωής.
»Τίποτε δεν μπορεί να εμποδίσει τη σωτηρία μας, εάν εμείς θελήσουμε με ταπείνωση να δεχτούμε και να κρατήσουμε στην ψυχή μας τον δι’ ημάς ενανθρωπήσαντα Χριστό, εάν εμείς τον πιστεύσουμε ως σωτήρα και λυτρωτή μας και του εμπιστευθούμε τη ζωή μας».
Θωμαΐς Κιζιρίδου
