Δεν είναι η πρώτη φορά που δυο Έλληνες είναι υποψήφιοι για Όσκαρ. Είναι όμως η πρώτη φορά που διαγωνίζονται για διαφορετικές ταινίες και καρδιοχτυπούν για το τι θα βγάλει ο φάκελος τα ξημερώματα της 25ης προς 26ης Απριλίου.
Γιώργος Λαμπρινός: Ο μοντέρ με το βαρύ όνομα
Από το 1999, που ζει και εργάζεται μόνιμα στο Παρίσι, ο Γιώργος Λαμπρινός έχει χτίσει αθόρυβα μια σπουδαία καριέρα, Αρκετές ταινίες του έχουν βραβευτεί μέχρι τώρα, αλλά η μεγάλη στιγμή έρχεται στην 93η απονομή των Όσκαρ όπου ο Έλληνας μοντέρ είναι μεταξύ των πέντε υποψηφίων του φετινού βραβείου καλύτερου μοντάζ χάρη στην ταινία The father του Φλόριαν Ζέλερ.
Ο Γιώργος Λαμπρινός μεγάλωσε σε μια οικογένεια όπου υπήρχε η δημιουργία, το ταλέντο και η ιστορία.
Παππούς του ήταν ο Γιώργης Λαμπρινός (συγγραφικό και δημοσιογραφικό ψευδώνυμο του Γιώργου Μπαστουνόπουλου), δημοσιογράφος, συγγραφέας και ανώτερο στέλεχος του ΚΚΕ. Ο Γιώργης Λαμπρινός αμέσως μετά την απελευθέρωση διαγράφεται από το Κόμμα, στο οποίο όμως θα παραμείνει μέχρι τέλους πιστός. Στα τέλη του 1947, με τη βοήθεια του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Οκτάβ Μερλιέ αποκτά διαβατήριο και αναχωρεί για το Παρίσι όπου ζει σήμερα ο εγγονός του. Αλλά, ο Γιώργης δεν είναι για να μένει στη γαλλική πρωτεύουσα. Με τη βοήθεια του φίλου και συντρόφου του Μέμου Μακρή θα βρεθεί στη Πράγα και από εκεί στο Βελιγράδι με τελικό προορισμό τα ελληνικά βουνά.
Το 1949, μετά την εγκατάλειψη του Καρπενησίου από τις δυνάμεις του ΔΣΕ αρχίζει ένα ατελείωτο κυνηγητό… Νέα για τον Λαμπρινό δεν υπάρχουν. Η τύχη του αγνοείται…
Πολλά χρόνια μετά, το 1964 ο γιος του Φώτος Λαμπρινός ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου της εφημερίδας Δημοκρατική Αλλαγή βρίσκεται στο Φεστιβάλ της Σόφιας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί ζητά να τον συναντήσει ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Κώστας Καραγιώργης. Από εκείνον ο Φώτος Λαμπρινός θα μάθει ένα μέρος της τραγικής ιστορίας.
Ο Γιώργης ανεβαίνοντας προς τα Τζουμέρκα, πάνω από τα χωριά Άγναντα, Πράμαντα και Μελισουργοί, αδυνατεί να συνεχίσει την πορεία των συντρόφων του. Το Κλιμάκιο αποφασίζει να τον αφήσει σε κάποια κρυψώνα. Από τότε χάνονται τα ίχνη του.
Το Σεπτέμβριο του 1981 ο Φώτος Λαμπρινός θα μάθει και την υπόλοιπη ιστορία από αυτόπτες μάρτυρες. Ο Στρατός θα βρει τον Λαμπρινό, θα τον συλλάβει, να μεταφερθεί σε στρατόπεδο ανάμεσα στα Άγναντα και τα Πράμαντα και παρά το σήμα του Γενικού Επιτελείου να μην τον πειράξουν θα εκτελεστεί!
Ο γιος του Φώτης –και πατέρας του φετινού υποψήφιου για Όσκαρ– εκτός από συγγραφέας, είναι και ένας από τους καλύτερους ντοκιμαντερίστες της χώρας.
Ο κινηματογραφικός Άρης Βελουχιώτης, το δίλημμα του 1981,το επίσης κινηματογραφικό Δοξόπους του 1987 αλλά και το τηλεοπτικό Πανόραμα του αιώνα.
Η δουλειά του έχει επεκταθεί και στο θέατρο όπου μεταξύ άλλων είχε σκηνοθετήσει και τον Δημήτρη Χορν στο Μάθημα και φτάνουμε στο σήμερα.
Ο Γιώργος Λαμπρινός έχει μοντάρει μεταξύ άλλων: Το Κεφάλαιο του Κώστα Γαβρά, την Xenia του Πάνου Κούτρα, όπου βραβεύτηκε με το βραβείο «Ίρις» της Ελληνικής Ακαδημίας το 2015, και το γαλλικό Ένας χωρισμός.
Για το τελευταίο βραβεύτηκε το 2019 με το βραβείο Σεζάρ.
Όσον αφορά τον φετινό Πατέρα ήδη έχει βραβευτεί με το British Independents Award αλλά κι από τους κριτικούς του Λος Άντζελες.
Ο ίδιος αν και αποφεύγει να γνωρίζει τους ηθοποιούς των φιλμ που μοντάρει, γνωρίστηκε με τον πρωταγωνιστή του Πατέρα και επίσης υποψήφιο για Όσκαρ α’ αντρικού ρόλου, Άντονι Χόπκινς που εκφράστηκε με τα καλύτερα λόγια για τη δουλειά του Έλληνα μοντέρ.
Και μια μικρή λεπτομέρεια: Στο φιλμ πρωταγωνιστεί και είναι υποψήφια για Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου η Ολίβια Κόλμαν. Η προηγούμενη υποψηφιότητά της, που κέρδισε κιόλας, ήταν για την Ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου. Για το μοντάζ της ταινίας, ήταν υποψήφιος και πάλι ένας Έλληνας: Ο Γιώργος Μαυροψαρίδης. Μήπως η Αγγλίδα ηθοποιός φέρνει γούρι στους Έλληνες μοντέρ;
Φαίδων Παπαμιχαήλ: Πολίτης του κόσμου
Γιος του σκηνογράφου και καλλιτεχνικού διευθυντή Φαίδωνα Παπαμιχαήλ, ξαδέλφου, φίλου και συνεργάτη του Τζον Κασσαβέτη, ο Φαίδων Junior γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στη Γερμανία, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Μονάχου κι εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη για να δουλέψει ως φωτορεπόρτερ.
Το «κάλεσμα» του σινεμά και του Λος Άντζελες ήρθε με τη μορφή της συνεργασίας με τον Ρότζερ Κόρμαν, για τον οποίο δούλεψε ως διευθυντής φωτογραφίες σε επτά ταινίες μέσα σε δυο χρόνια! Από τότε μέχρι σήμερα έχει βάλει την υπογραφή του σε πάνω από 40 ταινίες, με εύρος από το The Million Dollar Hotel του Βιμ Βέντερς, μέχρι το This Is 40 του Τζαντ Απάτοου, διατηρώντας μόνιμες συνεργασίες με σκηνοθέτες σαν τον Τζέιμς Μάνγκολντ (Identity, Walk the Line, 3:10 to Yuma, Knight and Day), τον Γκορ Βερμπίνσκι (Mousehunt, The Weatherman), τον Τζορτζ Κλούνεϊ (The Ides of March, The Monuments Men) και, φυσικά, τον ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Πέιν, με τον οποίο γνωρίστηκε στο UCLA το 1986 και συνεργάστηκε στο Πλαγίως, τους Απογόνους στο Nebraska (όπου ήταν και υποψήφιος για Όσκαρ) και το Downsizing.
Ο Παπαμιχαήλ έχοντας συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ, έχει να πει μόνο καλά λόγια για τους περισσότερους. Και ειδικά για τους «δύστροπους» όπως ο Τομ Κρουζ («δεν είναι κακός, είναι τελειομανής» ) για τον Ντάστιν Χόφμαν («όταν είπα ότι θα δουλέψω μαζί του, μου είπαν «ωχ». Τελικά αποδείχθηκε ένας γλυκύτατος άνθρωπος, που μας κέρναγε hot dog») αλλά και την Σούζαν Σάραντον («μπορούσε να γυρνάει την πιο δραματική σκηνή, να θυμόταν κάτι αστείο, να μας το έλεγε, να γελάγαμε και μετά ξανάμπαινε στο ρόλο της»)
Ο ίδιος έχει το international feeling ακόμα και στην ζωή του. Η σύζυγος του είναι από την Γεωργία, ενώ ο ίδιος δηλώνει ότι δεν θέλει να ζήσει το «λυκόφως» της ζωής του στην Αμερική, αλλά στο οικογενειακό τους σπίτι στο Λεωνίδιο.
Και όσον αφορά τα φετινά Όσκαρ όπου είναι υποψήφιος (η δεύτερη υποψηφιότητά του) για Όσκαρ φωτογραφίας στο φιλμ Η δίκη των 7 του Σικάγου, ο ίδιος μάλλον δεν θα είναι εκεί, αλλά στο Λονδίνο όπου γυρίζει την 5η συνέχεια του Ιντιάνα Τζόουνς.
Αν πάντως παραστεί και κερδίσει θα ευχαριστήσει όπως δήλωσε την μητέρα του, το συνεργείο της Νέας Υόρκης και φυσικά τη γυναίκα του που όπως λέει «που με ανέχεται να είμαι συνεχώς στο δρόμο και να δουλεύω. Δεν ξέρω πολλούς διευθυντές φωτογραφίας που να μην είναι χωρισμένοι. Οπότε ναι, της χρωστάω ένα ευχαριστώ».
