Ένας φάρος του ελληνικού πολιτισμού, ίσως στο πιο απρόσμενο σημείο, μια φτωχή επαρχία της Αργεντινής, δύσκολα προσβάσιμη, καθώς μεγάλη έκτασή της καλύπτεται από ζούγκλα. Η Ρόζα Ψευτούρα-Ορτέγα, γέννημα θρέμμα της αργεντίνικης γης, έφυγε από τη ζωή πριν από έναν χρόνο, όμως το όνομά της από την Παρασκευή είναι στην κεντρική πλατεία της Ρεσιστένσιας, της πρωτεύουσας της επαρχίας Τσάκο.
Κατά τη διάρκεια της ζωής της έκανε τους κατοίκους να αγαπήσουν την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό, και εκείνοι αποφάσισαν τιμήσουν τη μνήμη της με μία πλατεία.
«Μιλούσε συνεχώς για την Ελλάδα, την ελληνική ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό, τις αξίες του οποίου φρόντισε να διδάξει στους μαθητές της από όποια βαθμίδα της εκπαίδευσης κι αν υπηρέτησε. Τους έμαθε την ελληνική γλώσσα, τους παραδοσιακούς μας χορούς, τα ήθη και τα έθιμα», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δρ Χριστίνα Τσαρδίκου, πρόεδρος της Ελληνικής Πολιτιστικής Οργάνωσης «Νόστος» του Μπουένος Άιρες.
Η Ρόζα Ψευτούρα-Ορτέγα γεννήθηκε στη Ρεσιστένσια στις 27 Απριλίου 1935 και πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 2020, αφήνοντας πίσω της σημαντικό έργο, καθώς υπήρξε ιδρύτρια και πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Ρεσιστένσιας, ενώ ίδρυσε και την Ένωση Ξένων Κοινοτήτων Τσάκο.
Καθηγήτρια Γεωγραφίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο del Noreste, όταν συνταξιοδοτήθηκε με τον τίτλο της αντιπρύτανη πήρε ως «προίκα» για το υπόλοιπο της ζωής της τις τιμές των συναδέλφων της, αλλά πρωτίστως την αγάπη των μαθητών της. Την ίδια αγάπη με την οποία την είχαν περιβάλει και οι μαθητές δημοτικών και γυμνασίων της περιοχής, στα οποία δίδαξε προτού μεταπηδήσει στον πανεπιστημιακό χώρο.
Το πάθος της για την Ελλάδα το κληρονόμησε από τον πατέρα της, Δημήτρη Ψευτούρα, Έλληνα μετανάστη από τους Λιβανάτες Φθιώτιδας, ο οποίος κουβαλούσε πάντα στην καρδιά του τη μακρινή πατρίδα. Και εκείνη με τη σειρά της διοργάνωσε μια σειρά από δράσεις, όπως τα διάφορα συνέδρια και διαλέξεις, τη συγκρότηση της ομάδας χορού «Να χαρείς», αλλά και τα μαθήματα ελληνικής μαγειρικής.
«Όλα τα κατόρθωσε με το πείσμα της, το χαμόγελό της, το μεράκι της», τόνισε η δρ Χριστίνα Τσαρδίκου, επισημαίνοντας ωστόσο πως έφυγε με το παράπονο πως δεν μπόρεσε ν’ αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια που τόσο επιθυμούσε.
