Γιατί η αγάπη μ’ για τ’ εσέν να ζει πουλί μ’ ακόμαν,
αφού εσέν εσκέπασεν το έρημον το χώμαν;
Γιατί η αγάπη μου για σένα πουλάκι μου να ζει ακόμα,
αφού εσένα σκέπασε το έρημο το χώμα;
Δύναμιν δώσ’ μ’ εσύ Θεέ, χαράν δώσ’ ’ς σο καρδόπο μ’,
εγώ πολλά επόνεσα, μη γονατί’εις το ψ’όπο μ’.
Δώσε μου δύναμη Θεέ, χαρά δώσ’ στην καρδούλα μου,
εγώ πολύ πόνεσα και μη γονατίζεις την ψυχούλα μου.
Η θάλασσα όντες βοά και κρούει ’ς ση θαλασσάκρε
΄ς σο νου μ’ όνερα έρχουνταν ’ς σ’ ομάτε μ’ μαύρα δάκρε.
Η θάλασσα όταν βοά και χτυπάει στην παραλία,
στο νου μου έρχονται όνειρα, στα μάτια μου μαύρα δάκρυα.
