Γεννήθηκε στο Ορτάκιοϊ του Κυβερνείου Καρς το 1911, όπου είχε μεταναστεύσει ο παππούς του Αβραάμ Λαυρεντίδης το 1878, όπως και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες από τον Πόντο εγκαθιστάμενοι σε περίπου 80 χωριά της περιοχής.
Η οικογένεια του Ισαάκ Λαυρεντίδη μαζί με πολλές άλλες οικογένειες και ύστερα από πολλές ταλαιπωρίες βρήκε καταφύγιο το 1923 στο χωριό Λευκώνα Σερρών.
Χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το 1967, θα αφηγηθεί την πορεία των προσφύγων από το Καρς.
Το ηχητικό ντοκουμέντο έχει διασωθεί από την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών.
Ο Λαυρεντίδης ήταν μόλις επτά χρονών όταν ορφάνεψε. Ο πατέρας του πέθανε στο Βλαδικαυκάς και η μητέρα του στο Καραμπουρνού της Θεσσαλονίκης. Παρά τις δυσκολίες και την απουσία γονέων, ο Λαυρεντίδης σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στις Σέρρες από το 1938. Στον πόλεμο του 1940-41 υπηρέτησε ως διοικητής λόχου, με το βαθμό του έφεδρου υπολοχαγού πεζικού, όπου και τραυματίστηκε.
Μετά την κατάρρευση του μετώπου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπως και πολλοί άλλοι Σερραίοι. Διατέλεσε Γενικός Γραμματέας της Επιτροπής Προσφύγων Σερρών, της οποίας πρόεδρος ήταν ο μητροπολίτης Κωνσταντίνος Μεγγρέλης. Πολιτεύτηκε για πρώτη φορά το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα, και από τότε εκλεγόταν αδιαλείπτως βουλευτής Σερρών με τον Εθνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου, την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση και τη Νέα Δημοκρατία μέχρι το 1990 (εκτός βεβαίως από την περίοδο της επταετούς δικτατορίας).
Διετέλεσε επίσης κοσμήτωρ και αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Το 1956 πήρε μέρος σε 15μελή κοινοβουλευτική αποστολή στη Σοβιετική Ένωση. Το 1960 εξελέγη πρόεδρος του Κοινοβουλευτικού Ομίλου Ελληνοτουρκικής Φιλίας. Διατέλεσε επίσης μέλος πολλών κοινοβουλευτικών επιτροπών, και ως αντιπρόεδρος της Βουλής ήταν επικεφαλής κοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών που επισκέφθηκαν την Ουγγαρία, τη Δανία και τη Βουλγαρία. Ως γνήσιος Πόντιος αγωνίστηκε με αυταπάρνηση και θάρρος για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων, και ιδιαίτερα του ποντιακού ελληνισμού.
Για το ήθος και τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του στον ποντιακό κόσμο ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» και της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, καθώς και άλλων σωματείων.
Την ανεκτίμητη παρουσία και προσφορά του εμπλουτίζουν διαλέξεις, άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά και οι μελέτες του: «Πρόσφυγες εξ ανταλλαγής και ανταλλάξιμος περιουσία», «Τα πεπρωμένα της φυλής – Νέα ιστορική αφετηρία», «Η κατά το 1895-1907 μετοικεσία Ελλήνων Ποντίων του Καυκάσου εις Ελλάδα» (Αρχείον Πόντου 31), «Οι εκ της Σοβιετικής Ενώσεως Έλληνες ποντιακής καταγωγής και τα εκ της συνθήκης της Λοζάννης δικαιώματά των» (Αρχείον Πόντου, παράρτημα 15, 1986), «Το χάσμα μεταξύ των γενεών» κ.ά.
Ο Ισαάκ Λαυρεντίδης τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και με το Παράσημο Εθνικής Αντίστασης 1941-44, ως μέλος της Οργάνωσης Αναστάσεως του Γένους (ΟΑΓ). Έκανε οικογένεια και απέκτησε τρία παιδιά. Πέθανε τον Ιούνιο του 1997 και ετάφη στο κοιμητήριο της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.
- Με πληροφορίες από το αρχείο της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών.
