Η «μούσα των υπαρξιστών», η Γαλλίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Ζιλιέτ Γκρεκό, που έγινε διάσημη ερμηνεύοντας τραγούδια του Λεό Φερέ, του Ζακ Πρεβέρ και του Σερζ Γκενσμπούρ, πέθανε σήμερα σε ηλικία 93 ετών.
«Έσβησε περιστοιχισμένη από τους δικούς της ανθρώπους στο πολυαγαπημένο σπίτι της, στο Ραματουέλ της νοτιοανατολικής Γαλλίας. Η ζωή της ήταν έξω από τα συνηθισμένα», αναφέρει η οικογένειά της στην ανακοίνωση που εξέδωσε.
Μεγαλωμένη σε μεγαλοαστικό περιβάλλον, είδε πολύ μικρή τον κόσμο να αναποδογυρίζει. Η μητέρα της οργανώθηκε στη γαλλική αντίσταση με αποτέλεσμα να συλληφθεί, ενώ η αδελφή της Σαρλότ οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ελευθερώθηκαν με το τέλος του πολέμου.
Οι Γερμανοί έκλεισαν τη Ζιλιέτ Γκρεκό στις φυλακές της Φρεν, όπου έζησε και το μαρτύριο της εικονικής εκτέλεσης. Την άφησαν ελεύθερη επειδή ήταν ανήλικη και δεν ήταν εβραία. Βρέθηκε ολομόναχη σε ένα άγνωστο μέχρι τότε Παρίσι και ακολούθησε τον δικό της μοναδικό δρόμο. Η εμπειρία αυτή χάραξε βαθιά μέσα της την ανάγκη της πάλης κατά του ρατσισμού και της υπεράσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Σύμβολο όχι μόνο του υπαρξισμού αλλά και της τότε γαλλικής Αριστεράς, ήταν η ενσάρκωση της εικόνας μιας μεταπολεμικής νεολαίας που είχε τη δική της ηθική, τους δικούς της νόμους και τα δικά της ταμπού. Στην παρέα ανήκαν ο μεγάλος της έρωτας Μάιλς Ντέιβις, ο Τσάρλι Πάρκερ, ο Μπορίς Βιάν, ο Σερζ Γκενσμπούρ, η Φρανσουάζ Σαγκάν και φυσικά ο Ζακ Πρεβέρ.
Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ πρώτος την έπεισε να τραγουδήσει, χαρίζοντάς της τους δικούς του στίχους. Έγραψε μάλιστα χαρακτηριστικά: «Οι εργάτες της πένας που σημαδεύουν στο χαρτί τα μαύρα σύμβολά τους, ξεχνούν συχνά ότι οι λέξεις έχουν τη δική τους αισθησιακή ομορφιά. Η Γκρεκό τους το ξαναθυμίζει». Ο Ζαν Κοκτό, που τη θαύμαζε, την περιέλαβε στο γύρισμα του Ορφέα του. Είχε πει μάλιστα ότι το πιο ωραίο της κόσμημα είναι η καρδιά της.
Ο Μπερνάρ Μπιφέ τη ζωγράφισε και οι μεγάλοι φωτογράφοι, ο Καρτιέ Μπρεσόν, ο Ρομπέρ Ντουανό, ο Γουίλι Ρόνις, ο Μάν Ρέι, έσπευσαν να την απαθανατίσουν. Την ερωτεύτηκε ο φιλόσοφος Μερλό Ποντί και η Σιμόν ντε Μποβουάρ τη σύστησε στον Γουίλιαμ Φόκνερ και στον Τρούμαν Καπότε.
Το 1950 ήταν γνωστή μόνο στη Γαλλία, τη φώναξαν όμως να τραγουδήσει στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Προς έκπληξή της, η αίθουσα ήταν κατάμεστη. Κάποια τοπική εφημερίδα είχε γράψει πως θα τραγουδούσε γυμνή και είχε γίνει πιστευτό. Η φήμη της επαναστάτριας την είχε προλάβει .
Ο πανίσχυρος παραγωγός Ντάριλ Ζανούκ, τρελά ερωτευμένος μαζί της, επιχείρησε να την κάνει σταρ του Χόλιγουντ, περιπέτεια που την έφερε μέχρι την Αφρική μαζί με τον Τζον Χιούστον, τον Τρέβορ Χάουαρντ, τον Ερολ Φλιν και τον δικό μας πια Πάτρικ Λι Φέρμορ.
Ίσως ο άνθρωπος που τη σφράγισε περισσότερο εκείνη την εποχή ήταν ο Όρσον Γουέλς, με τον οποίο γύρισε το «Δράμα σε έναν καθρέφτη». Ακολούθησαν πολλές ταινίες, αλλά ο κινηματογράφος δεν ήταν ο κόσμος της.
Γυρίζοντας στη Γαλλία αφοσιώθηκε στο τραγούδι, γνωρίζοντας πια τη διεθνή επιτυχία και τη μεγάλη καλλιτεχνική αναγνώριση. Ο Κάραγιαν της προσέφερε τη Φιλαρμονική του Βερολίνου για να τραγουδήσει, ενώ στην Ιαπωνία βάφτισαν δρόμους με το όνομά της. Η Μαρία Κάλλας και ο Ροστροπόβιτς ήταν ανάμεσα στους θαυμαστές της. Η Μαριάν Φέιθφουλ έχει δηλώσει ότι αν θα μπορούσε να ήταν κάποια άλλη, θα ήθελε να ήταν η Γκρεκό.
Τα χρόνια της διεθνούς καλλιτεχνικής καταξίωσης συνδέθηκαν με τον τότε άνδρα της Μισέλ Πικολί και μετά με τον Ζεράρ Ζουανέ –συνθέτη των μεγάλων επιτυχιών του Ζακ Μπρελ–, σύζυγό της για πάνω από τριάντα χρόνια. Στη συνέχεια, βέβαια, ούτε ο καρκίνος δεν σταμάτησε τη Ζιλιέτ Γκρεκό, που συνδέθηκε καλλιτεχνικά με τους σημερινούς τριαντάρηδες, μουσικούς, ποιητές και συγγραφείς.
Πολλοί ίσως να μην γνωρίζουν ότι ο Γιάννης Σπανός συνέθεσε για αυτήν έναν ολόκληρο δίσκο πάνω σε ποίηση του Αραγκόν, του Μέτερλινκ, του Βερλέν, του Ελιάρ.
- Με πληροφορίες από Το Βήμα / Τάσος Κριεκούκης.