Μετά από την περιπέτεια που ξεκίνησε το 2001, οπότε και ο ανδριάντας που είχε αγοραστεί από το υπουργείο Πολιτισμού έγινε δωρεά στο Δήμο Αθηναίων, ο έφηβος Αλέξανδρος βρήκε τελικά μία θέση στην πρωτεύουσα, στη συμβολή των λεωφόρων Αμαλίας και Όλγας, κοντά στους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Το έργο του Γιάννη Παππά θεωρείται μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας καθώς παρουσιάζει έναν «αλλιώτικο» Μέγα Αλέξανδρο, χωρίς τα γνωστά χαρακτηριστικά του στρατηλάτη, αλλά με αυτά του έφηβου έφιππου.
Ο Γιάννης Παππάς, που έφυγε από τη ζωή το 2005, θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες γλύπτες του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν εγγονός του δημοτικιστή γιατρού Φώτη Φωτιάδη και γιος του χειρουργού και πολιτικού Αλέξανδρου Παππά.
Ο μπρούτζινος ανδριάντας του Αλέξανδρου ολοκληρώθηκε το 1972, αν και η μελέτη του είχε ξεκινήσει ήδη από το 1941, ως διέξοδος από το βαρύ κλίμα της Κατοχής και συγχρόνως ως ανάγκη αναφοράς του καλλιτέχνη στην παγκόσμια εμβέλεια του ελληνικού πολιτισμού. Το έργο βάρους 1.200 κιλών, ύψους 3,5 μέτρων και μήκους 3,8 μέτρων πρωτοπαρουσιάστηκε στο κοινό το 1992 στην αναδρομική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη.
Το μπρούτζινο γλυπτό στον προαύλιο χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης, το 1992 (φωτ.: Μουσείο Μπενάκη)
Τότε η Πινακοθήκη πρότεινε στο Δήμο Αθηναίων την αγορά του ανδριάντα και την τοποθέτησή του στην πλατεία Πολυζωΐδη-Τερτσέτη (Δικαστηρίων ή Δικαιοσύνης). Όσο οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου προσπαθούσαν να βρουν τον κατάλληλο χώρο, το υπουργείο Πολιτισμού αγόρασε τον ανδριάντα. Το 2001 ο τότε υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος τον παραχώρησε στον Δημήτρη Αβραμόπουλο προτείνοντας ως καταλληλότερη θέση την πλατεία Δικαιοσύνης (Στανταρόζα) με όψη προς την Πανεπιστημίου. Εκεί, όμως, υπάρχει η «Νίκη» του Καμπαδάκη, γι’ αυτό και ο γλύπτης εξέφρασε τις αντιρρήσεις του. Επιπλέον, το 2004 υπήρξε και η αρνητική εισήγηση από τη ΔΕΠΟΣ που είχε αναλάβει τη διαμόρφωση της πλατείας μετά τα έργα του μετρό.
Το 2006 προτάθηκαν ο χώρος πρασίνου απέναντι από την Τεχνόπολη (Κορεάτικη Αγορά) και το Πάρκο Ριζάρη, ενώ το 2009 το Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων πρόκρινε την πλατεία Κοτζιά.
Για την Κοτζιά, αν και υπήρχαν αντιρρήσεις από το Μουσείο Μπενάκη για την απομάκρυνση του «Θησέα», συμφωνήθηκε η εκπόνηση μελέτης χωροθέτησης και προκηρύχθηκε πρόχειρος διαγωνισμός. Η σύμβαση, όμως, δεν υπεγράφη ποτέ, αφενός γιατί η γλύπτρια Σοφία Βάρη θεώρησε ότι δεν πρέπει να μεταφερθεί το έργο της, αφετέρου γιατί οι ίδιες οι υπηρεσίες δήλωσαν τη στατική ανεπάρκεια λόγω του υπόγειου γκαράζ.
Ο Γιάννης Παππάς στο εργαστήριό του δίπλα σε μελέτη για το γλυπτό (φωτ.: Μουσείο Μπενάκη)
Το 2011 ως νέα θέση για τον ανδριάντα του έφηβου Αλέξανδρου θέση συζητήθηκε η νησίδα πρασίνου ακριβώς έξω από τον σταθμό ΗΣΑΠ στο Θησείο, όμως έναν χρόνο μετά το ΚΑΣ απέρριψε την πρόταση με βάση και την αρνητική εισήγηση της Α’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Οι εναλλακτικές θέσεις που προτάθηκαν ήταν η πλατεία Ραλλούς Μάνου νοτιοανατολικά του ναού της Σωτήρας Λυκοδήμου (Ρωσική Εκκλησία) με προσανατολισμό προς τη λεωφόρο Αμαλίας, και ο χώρος πρασίνου επί της Βασιλέως Αλεξάνδρου έναντι του νοσοκομείου «Συγγρού».
Τελικά το 2015 ξεκίνησαν οι ενέργειες για την έγκριση της τοποθέτησης του έργου στη συμβολή των λεωφόρων Αμαλίας και Όλγας, εκεί που σήμερα στις 9:30 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του έργου του Γιάννη Παππά, μετά από μια περιπέτεια 18 ετών. Η σχεδίαση του βάθρου, η συνολική διαμόρφωση του χώρου, αλλά και η επιλογή της θέσης έγιναν από τον αρχιτέκτονα Παντελή Νικολακόπουλο, τακτικό συνεργάτη του Γιάννη Παππά. Το διάστημα που μεσολάβησε από τη δωρεά μέχρι την τοποθέτησή του το έργο βρισκόταν στον προαύλιο χώρο του εργαστηρίου του γλύπτη στου Ζωγράφου, το οποίο ανήκει στο Μουσείο Μπενάκη.