Η τελετή για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, με την οποία κορυφώθηκε η χθεσινή πορεία μνήμης, είχε μόλις ολοκληρωθεί στον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, εκεί απ’ όπου πριν από 76 χρόνια ξεκινούσαν τα πρώτα τρένα για τα στρατόπεδα-κολαστήρια της ναζιστικής μηχανής θανάτου ανά την Ευρώπη. Ακουμπισμένος στην εξέδρα, όπου λίγο νωρίτερα όλοι όσοι ανέβηκαν διατράνωναν «Ποτέ Ξανά» στη θηριωδία, και αψηφώντας τον ζεστό ανοιξιάτικο ήλιο, ο Γιούργκεν Γιάουχ περίμενε υπομονετικά να τελειώσει τη συζήτησή του ο ηλικιωμένος κύριος με το καπέλο και το μπαστούνι, μόνο και μόνο για να μπορέσει να του σφίξει το χέρι και να του πει «συγγνώμη».
Ο παππούς του Γιούργκεν Γιάουχ ήταν στρατιώτης της Βέρμαχτ με θητεία στη Θεσσαλονίκη, και ο αιωνόβιος κύριος απέναντί του ένας από τους λιγοστούς επιζώντες του Ολοκαυτώματος, ο Αχιλλέας Κουκουβίνος.
Με έκδηλη τη συγκίνηση στη φωνή και το βλέμμα, ο Γιούργκεν Γιάουχ, που θεωρεί ότι «η σιωπή είναι ενοχή», πλησίασε τον Αχιλλέα Κουκουβίνο, του αφηγήθηκε την προσωπική του ιστορία και του ζήτησε συγγνώμη για όλα όσα αναγκάστηκε να βιώσει, με τον συνομιλητή του να του δίνει εγκάρδια το χέρι και να τον κοιτάζει με βλέμμα που μαρτυρούσε τη συγχώρεση.
Ήταν μόλις 9 ετών όταν πέθανε ο παππούς του, και τότε ο Γιούργκεν δεν ήξερε τίποτα για τη δράση του ως στρατιώτη της Βέρμαχτ, στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν μέλος εκτελεστικού αποσπάσματος. Έμελλε να μάθει πολλά χρόνια αργότερα, σε μια στιγμή… αδυναμίας της μητέρας του – την αληθινή, όπως λέει, οικογενειακή τους ιστορία.
«Ήταν πολύ δύσκολο. Υπήρχε πολλή σιωπή. Κανείς δεν μιλούσε γι’ αυτό και χρειάστηκε πολλή δουλειά για να μάθω την αλήθεια για τον παππού μου και για τον πόλεμο εδώ, στην Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη. Η μητέρα μου κάποια στιγμή μάς ανοίχτηκε, μας μίλησε. Γενικά δεν ήθελαν [οι συγγενείς] να μιλούν γι’ αυτή την πτυχή, αλλά κάποιες στιγμές η καρδιά ανοίγει κι έτσι κατάφερα κι εγώ, σε μια τέτοια στιγμή, να πάρω πολλές πληροφορίες. Χρειάζεται ωστόσο χρόνια για να καταλάβεις τι ακριβώς έγινε εδώ», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιούργκεν Γιάουχ.
Προκειμένου δε να συνθέσει ψηφίδα-ψηφίδα το μωσαϊκό της ιστορίας, προσέφυγε σε μια ειδική υπηρεσία, από την οποία μπορεί κάποιος στη Γερμανία να αντλήσει πληροφορίες για το πού ακριβώς υπηρέτησε ο πατέρας ή ο παππούς του στον πόλεμο. «Μου έστειλαν τις ημερομηνίες και προσπάθησα να δω τι έκανε εκείνη την εποχή η Βέρμαχτ εδώ. Είδα ότι υπήρχαν πολλές εκτελέσεις στη Θεσσαλονίκη και εκείνη την περίοδο ο παππούς μου ήταν εδώ», ανέφερε.
Μόλις έμαθε αυτή την πτυχή της ιστορίας, ήρθε για πρώτη φορά πριν από 7-8 χρόνια στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει ορισμένα από τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και να ζητήσει και πάλι συγγνώμη, καθώς «ενοχή είναι να μην ρωτάς τι συνέβη». Θυμάται, μάλιστα, πως πολλοί απ’ όσους συνάντησε του είπαν πως ήταν η πρώτη φορά που άκουγαν αυτή τη λέξη από την… άλλη πλευρά, αυτήν των θυτών.
«Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να λες την αλήθεια, να δώσεις [στους θύτες] ένα όνομα. Να μην λες πως ό,τι έγινε, το έκαναν κάποιοι ναζί. Ήταν και ο παππούς μου. Ήταν εδώ, στην Ελλάδα…».
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
- Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Σοφία Παπαδοπούλου.