Για τους αρχαίους ήταν το ερυθρόδανον, ενώ είναι γνωστό και ως ριζάρι ή αλεζάρι (Rubia tinctorum L., οικ. Rubiaceae). Στον Πόντο ονομάζεται λυθρίδιν (ή λυθρίδ’ ή λεθρίδ’ ή λυρθίδ’), και πρόκειται για το μονοετές και αειθαλές φυτό που φτάνει μέχρι το 1 μέτρο ύψος, ανθίζει τον Ιούνιο και τα σπέρματά του ωριμάζουν τον Σεπτέμβριο.
Το λυθρίδιν βρίσκεται στους λιθόκτιστους περίβολους των κήπων.
Η σαρκώδης ρίζα του φυτού που συλλέγεται το φθινόπωρο, ξεφλουδίζεται και ξεραίνεται έχει καθαρτικές, στυπτικές, διουρητικές και εμμηναγωγικές ιδιότητες. Κυρίως, όμως, χρησιμοποιείται ως φυσική βαφή μιας και ιδιαίτερα μετά τον τρίτο χρόνο δίνει ένα ισχυρό ερυθρό χρώμα (αλιζαρίνη).
Από την άλλη, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούν και τα φύλλα και τους βλαστούς που έχουν πολυάριθμα αγκάθια και έτσι είναι κατάλληλοι για τον καθαρισμό μεταλλικών αντικειμένων.
- Με πληροφορίες από την Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού(εκδ. Μαλλιάρης-Παιδεία, Θεσσαλονίκη).
- Βρείτε, μάθετε και διαδώστε την έννοια ακόμα περισσότερων ποντιακών λέξεων και φράσεων στο λεξικό του pontos-news.gr.