«Γουρπάν -ι- σ’ παρχαρί’ τσιτσέκ’ και Παναΐας δάκρυα, η μύρα σ’ ’κί χορτάεται η ευωδία σ’ ’κί χάται» λέει ένα παραδοσιακό στιχάκι, και οι ευωδίες των λουλουδιών των παρχαριών είναι μοναδικές, όσο και οι εικόνες εκεί πάνω στις Ποντικές Άλπεις. Απέραντα λιβάδια, πολλά νερά, πέτρινα και ξύλινα σπίτια, ενώ όταν κάνει την εμφάνισή της η δείσα, εκεί που δεν το περιμένεις, η εικόνα να γίνεται ακόμα πιο μαγευτική.
Τα παρχάρια της περιοχής του Κατωχωρίου έχουν θέα που κόβουν την ανάσα σε σχέση με αυτά των άλλων περιοχών· το έδαφος είναι πιο άγριο και απότομο.
Αυτό εξάλλου φαίνεται από το βίντεο που συνοδεύει το άρθρο. Με κατεύθυνση το παρχάρι Uzuntarla (μτφρ.: μακρύ πεδίο), διακρίνονται τα σπίτια που είναι χτισμένα στις απότομες πλαγιές των Ποντικών Άλπεων. Δίπλα τους, ελάχιστες συστάδες δέντρων και αρκετά ρυάκια.
(Βίντεο: Μουσταφά Ντουρσούν)
Όλες αυτές οι μαγευτικές εικόνες δεν θα υπάρχουν στις αρχές Οκτωβρίου, διότι οι άνθρωποι με τα ζώα θα κατέβουν από το παρχάρι και τη σειρά θα πάρει το λευκό πέπλο του χιονιού και το κρύο που θα σκεπάσουν τα πάντα, μέχρι να έρθει η άνοιξη, και η φύση να κάνει το δικό της κύκλο.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι κάτοικοι του Πόντου σήμερα διατηρούν –πέρα από το κανονικό τους σπίτι που βρίσκεται σε κάποια πόλη η χωριό– κι ένα σπίτι στη μέζιρα, το σημείο δηλαδή που κάποτε ξαπόσταιναν μαζί με τα ζώα όταν ανέβαιναν στο παρχάρι, και ένα στο παρχάρι, σε υψόμετρο πάνω από 2.000 μέτρα, όπου έμεναν όλο το καλοκαίρι.