Ο Νεοκλής Σαρρής, μια σπουδαία προσωπικότητα του ελληνισμού που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και δούλεψε άοκνα για τα εθνικά θέματα, πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 2011 από καρκίνο. Ήταν δάσκαλος, συγγραφέας, νομικός, πολιτικός, αλλά πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Με ανάρτηση στο ιστολόγιό του τον μνημονεύει, χρησιμοποιώντας δεύτερο πρόσωπο, ο Θεοφάνης Μαλκίδης:
Τούτες τις μέρες που συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τότε που έφυγες από αυτή τη ζωή, νιώθουμε, και νιώθω, ακόμη περισσότερο την απουσία σου.
Ανθρωπίνως γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι, και πολιτικώς γιατί στην παρακμή και την πτώχευση που ζούμε λείπει ο λόγος και η πράξη σου.
Λίγες μέρες πριν, μιλώντας στην Ξάνθη στην παρουσίαση του βιβλίου ενός συναγωνιστή μας, του Ομέρ Ασάν, σε μνημόνευσα μεταξύ των άλλων για τον εξαιρετικό σου πρόλογο στο βιβλίο του για τον πολιτισμό του Πόντου, αλλά και για την απουσία σου. Απουσία που όσο προχωράμε προς τον γκρεμό, όπως γράφει ο συμπατριώτης μας ο Γιώργος Σεφέρης, τόσο είναι ακόμη πιο εκκωφαντική. Αφιέρωσα την ομιλία μου σε σένα καθώς και σε άλλους δύο συναγωνιστές, τον αείμνηστο Γιώργο Ανδρεάδη και τον εξόριστο Ραγκίπ Ζαράκολου, ως όφειλα, από καθήκον και χρέος.
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σε σκέφτονται και σε μνημονεύουν γιατί σε εκτιμούν για την ανιδιοτελή προσφορά σου, για τον αγώνα σου ως επιστήμονα, ως πολιτικό και ως άνθρωπο.
Ο λαός μας λέει πως υπάρχουν ζωντανοί που είναι πεθαμένοι, αλλά υπάρχουν πεθαμένοι που είναι ζωντανοί! Εσύ είσαι ζωντανός και αυτό φαίνεται από την παρουσία σου που επηρεάζει τον ελληνισμό σήμερα, αποδεικνύεται από την οικογένειά σου, τους δικούς σου ανθρώπους, τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που παίρνουν δύναμη από το λόγο και την πράξη σου.
Εύχομαι οι φοιτητές σου, οι αμέτρητοι Έλληνες και Ελληνίδες που σε παρακολούθησαν στο αμφιθέατρο και σε αίθουσες, μιλώντας για την Τουρκία, την Κωνσταντινούπολη, τη Θράκη, τη Γενοκτονία, και μια σειρά από άλλα ζητήματα που καθόρισαν την ελληνική ιστορία και κοινωνία, να ακολουθήσουν τη στάση και την πορεία ζωής που είχες. Ειλικρίνειας, ευθύτητας, ανθρωπισμού, γνώσης, μετριοφροσύνης και σεμνότητας, ταπεινότητας και ήθους. Αγωνιστικότητας και θάρρους, όπως αρμόζει στις δύσκολες μέρες και νύχτες που ζούμε.
Αγαπητέ Νεοκλή, Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση.
