Η περίπτωση της Ειδομένης και τα επεισόδια των προσφύγων και μεταναστών με τις σκοπιανές δυνάμεις ασφαλείας, έριξαν και το τελευταίο φύλλο συκής και αποκάλυψαν τη γύμνια του ελληνικού κράτους. Θέλαμε να ελπίζουμε πως η παντελής απουσία του από τους χώρους όπου καταλύεται κάθε έννοια νομιμότητας, ασφάλειας και πολιτικών δικαιωμάτων οφείλετο σε πολιτική επιλογή. Δυστυχώς, συμβαίνει κάτι χειρότερο.
Το ελληνικό κράτος δεν υφίσταται πλέον. Έχουν διαλυθεί και τα τελευταία ψήγματα στοιχειώδους οργάνωσης και αποτελεσματικότητάς του.
Δεν είναι ούτε καν ένα από τα γνωστά failed state (αποτυχημένα κράτη, κατά την διεθνή ορολογία). Είναι ένα αναρχοκρατούμενο μόρφωμα το οποίο συντίθεται ιδεολογικά και πολιτικά από τα τρία Α της κρατικής μας αξιολόγησης: Ακτιβιστές, Αντιεξουσιαστές, Αλληλέγγυοι. Αυτοί συγκροτούν την ιδεολογία του και αυτοί ασκούν την πολιτική του. Άνθρωποι που δεν εργάστηκαν ποτέ και που κατά τον Νορβηγοαμερικανό οικονομολόγο Thorstein Veblen (1857-1929) που έγραψε το βιβλίο Η θεωρία της αργόσχολης τάξης, «η Αμερική (παραφράζω, η Ελλάδα), πρόκειται να παραδοθεί στα χέρια εκείνων που θα έχουν την υψηλότερη διαθεσιμότητα σε ελεύθερο χρόνο, επειδή με τη συμπεριφορά τους θα είναι σε θέση να πείσουν τους άλλους ότι η αργοσχολία τους προσφέρει ένα πλεονέκτημα που συνάπτεται με αξίωση εξουσίας».
Την εξουσία την κατέλαβαν και διέλυσαν εις τα εξ ων συνετέθη ένα ήδη διαλυμένο κράτος.
Ό,τι πιο αποτυχημένο έχει η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σήμερα στη Βουλή και στην κυβέρνηση. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη σημερινή κυβερνητική εξουσία. Εξίσου ανίκανη αποδεικνύεται και σύσσωμη η αντιπολίτευση. Άνθρωποι άβουλοι και φοβισμένοι μπροστά στα τεράστια προβλήματα, κρύβονται από τις ευθύνες τους και περιμένουν να αναλάβουν μια κατεστραμμένη, παντελώς, χώρα για να έχουν το άλλοθι ότι την παρέλαβαν από το μηδέν. Έτσι που εξελίσσονται τα πράγματα, όμως, σε λίγο δεν θα υπάρχει τίποτε να αναλάβουν.
Ακόμη και κεντροασιατικές δημοκρατίες που προσφάτως συγκρότησαν κράτη με τη δυτική έννοια του όρου, τα έχουν οργανώσει και κάνουν βήματα προς τα εμπρός και η Ελλάδα διαλύεται. Φίλος που επισκέπτεται συχνά την περιοχή της Κεντρικής Ασίας και που στο παρελθόν άσκησε δημόσιο αξίωμα λέει πως υψηλά ιστάμενοι επίσημοι κεντροασιατικών χωρών του ζητούν να μεταφέρει στην κυβέρνηση ότι είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν σε ιδέες για το πώς συγκροτείται ένα κράτος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή.
Το ελληνικό πολιτικό δυναμικό στέρεψε εντελώς. Οι προηγούμενοι και οι σημερινοί πολιτικοί είναι απαξιωμένοι και οι τεχνοκράτες μπλεγμένοι στη διαπλοκή.
Όπως και μετά την Επανάσταση, η Ελλάδα θα πρέπει να αναζητήσει νέο αίμα στον ελληνισμό του εξωτερικού. Και ας μην μιλάει ελληνικά. Έχει άλλη νοοτροπία, άλλες επαφές και γνωριμίες και άλλη πολιτική κουλτούρα.
Από τον ναύαρχο Τζέιμς Σταυρίδη μέχρι τον Βασίλειο Μαρκεζίνη υπάρχουν Έλληνες στο εξωτερικό που μπορούν να παραλάβουν μια διαλυμένη χώρα και να αρχίσουν να την ανασυγκροτούν. Αρκεί να μην βρεθούν Μαυρομιχάληδες και σύγχρονοι κλεφταρματολοί που θα υπονομεύσουν την προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια επιβίωσης. Ή θα αναληφθεί τώρα μια τέτοια προσπάθεια από την ίδια την πολιτική τάξη της χώρας ή το τέλος είναι ορατό. Η Ευρώπη τελειώνει στα ελληνοσκοπιανά σύνορα. Η δορυφοροποίηση από την Ανατολή είναι πολύ πιθανή.